FanFic.nl

de zeven zonde (7-shot)

hoofdstuk 4 individa

Ik word wakker van David die rond stommelt. Met een murmelend geluid maak ik duidelijk dat ik wakker ben. ‘Sorry ik wou je niet wakker maken, maar ik ga eten. Ga je mee of blijf je liever liggen.’ ‘Ik blijf nog wel even liggen.’ Ik draai mijn hoofd om en voel een natte plek op mijn kussen. De herinneringen van gisteravond komen gelijk terug. Toen ik terug kwam van de wc, ging ik bij de bar naar Imme zoeken. Ik kon haar niet vinden en ging naar de anderen zoeken. De eerste die ik tegenkwam waren Nina en David. Zij wisten ook niet waar Imme was. Tot Nina een vreemde blik kreeg. Nieuwsgierig als ik was, heb ik die gevolgd. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik zag Imme op de schoot van een jongen hem zoenen. Ze had niet eens zoveel alcohol op. Ik weet nog dat ik mijn hart letterlijk voelde breken. Alsof er iemand met een hamer op heeft geslagen. Nee niet iemand, Imme. We hebben nu al bijna twee jaar. Ik voel de tranen alweer opkomen. Straks moeten we ook nog gezellig gaan wandelen. Ik heb er echt niks mee. Of die boog rare dingen veroorzaakt of niet, ik wil het niet meer weten. Het enige wat ik wil weten is hoe Imme me dit ooit heeft kunnen aandoen. Ik rol me op mijn buik en neem mijn kussen in mijn armen. Ik duw mijn hoofd erin en probeer mijn tranen tegen te houden. Iets wat tevergeefs is. Om mijn gedachte te verzetten zal ik jullie iets over mezelf vertellen.

De naam die me bij mijn geboorte is gegeven is Peter, Peter Prins. Vroeger werd ik wel eens gepest met mijn achternaam, niemand snapte waarom ik die aanhield. Ik werd er echter steeds trotser op. Het was mijn achternaam en hij was zeldzaam. Nee, ik heb niets met een Koninklijke familie te maken. Mijn vader heeft proberen uit te zoeken waar de naam vandaan komt en hij denkt dat het komt omdat een van mijn verre verwanten bij de koning op het hof hielp. Dit is genoeg over mijn naam. Ik ben op acht februari 1989 geboren. Ik ben nu dus 21 jaar. Ik ben niet te groot en niet te klein. Mijn huid is niet gebruind, waar ik soms wel van baal. Mijn haar is kort en donkerblond, met hier en daar lichte plukken. Ik heb mijn haar nooit geverfd, maar die plukken zitten er al sinds mijn geboorte in. Nog iets waar ik trots op ben omdat niemand anders het heeft. Thuis heb ik een aquarium vol met vissen. De meeste zijn speciale en zijn vrij duur. Ik heb er ook nog een van Imme gekregen toen we nog niks hadden. Dat loopt weer uit op het verkeerde onderwerp. Ik woon op kamers bij de universiteit. Ik had ook bij mijn ouders kunnen blijven wonen, maar het liep toen niet echt lekker. Nu gaat alles weer goed tussen ons. Misschien ga ik nog wel een keer weg van kamers om weer bij mijn ouders te gaan wonen. Ik zal ook even alle verbanden van mensen hier op een rijtje voor jullie zetten. Ik kan me voorstellen dat jullie ze een beetje door elkaar halen. Ik ken Imme van de middelbare school en Danny heb ik op mijn opleiding ontmoet. Danny heeft Lara zijn buurmeisje in de groep meegenomen. Imme heeft Nina haar buurmeisje ermee ingenomen. Nina is iets jonger als ons en heeft Martijn en David uit haar klas meegenomen. Zo werd iedere keer onze groep steeds verder uitgebreid. Nu kan ik niet langer wachten en begin me maar aan te kleden.

Na het eten ben ik door Martijn meegenomen en nu loop ik buiten. De weg richting de boog lopen we met een omweg. Als we voor de boog staan staat er een hek voor. We kijken elkaar gek aan. Ik zie Martijn naar een voorbijganger gaan. 'Pardon meneer, zou ik wat mogen vragen?' De man knikt. 'Waarom staat dit hek er eigenlijk?' 'Dat hek staat er zodat niemand onder de boog door kan lopen. Heel lang geleden meer dan honderd jaar, was er een groep studenten. Het verhaal bestond toen al dat als je onder de boog door zou lopen je geplaagd zou worden door de zeven zonde. De studenten wouden stoer doen en zijn er onder door gelopen. Toen zijn er allemaal rare dingen gebeurd. De ooit zo hechte groep studenten is helemaal uiteen gevallen. De gemeente heeft besloten om er een hek omheen te zetten zodat het nooit meer kon gebeuren. Sommige geloven dit verhaal echt, andere denken dat het onzin is.' Ik zie Martijn knikken en de man bedanken. Ik ga verveeld een stukje verder op zitten. Fijn, onze levens zouden veranderen door een boog. Ze zullen me er vast met zijn alle in proberen te luizen. Ik kijk eens goed rond wie er allemaal in het park zijn. Een jongen met een zwarte leren jas, ik had die altijd al een willen hebben maar had geld er niet voor. Ik hoor een scooter, mijn mama vond die te gevaarlijk, wat ze ook van een auto vind. Dus die heb ik ook nog geen van beide. Ik voel de blik van Imme op me gericht. Ik kijk haar voor een korte seconde aan. Er trekt een gevoel door me heen dat ik nog nooit heb gevoeld. Het duurt even voordat ik snap dat het afgunst is. Afgunst voor alles wat Imme me heeft aangedaan. Afgunst voor alle valse keren dat ze zei dat ze van me hield. Er komt een vreemde jongen aan en die gaat naast Imme zitten. Zijn arm gaat rond haar heupen. Ik voel woede in me opborrelen. Kan ze hem niet gewoon wegsturen. Zijn lippen gaan zachtjes langs die van hem, een steek van jaloezie raakt mijn hart. Het is niets voor mij om een persoon zo te haten, als het ware. Waarom doe ik het dan toch. Of heb ik het altijd al gedaan. Ik kan het me niet herinneren. Snel wendt ik mijn blik af van Imme. Er zijn de laatste tijd heel veel rare dingen gebeurd. Misschien is de boog daar inderdaad schuldig aan. Misschien ben ik ook al veranderd. Ik kan het me niet herinneren, maar dat konden de andere ook niet. Waarom zou het me eigenlijk nog interesseren. Ik laat me helemaal achterover in het gras ploffen en sluit mijn ogen. Proberend alle gedachte uit mijn hoofd te wissen.

Invidia, de Latijnse benaming voor afgunst, jaloezie, nijd of woede
Bijbehorende symbolen zijn de demon Leviathan en de dieren hond en slang.
Typerende demon: Leviathan

Reacties: