Hoofdcategorieën
Home » Naruto » BANG~relation » ~Stand~
BANG~relation
~Stand~
Ik probeer mij los te rukken uit Kana’s greep.
“Laat me gaan!”ť roep ik.
“Waarom zou ik?”ť vraagt hij zegt hij met een gemeen lachje.
Ik spuug in zijn gezicht. Nu lacht hij niet meer.
“Je wil toch niet echt dat ik al je botten breek? Niet?”ť
Ik geef geen antwoord en probeer nog steeds mezelf los te rukken. Dan valt mijn oog op een klein jongentje bij de deur. Hij staart naar ons. Kana merkt dat er iets is en volgt mijn blik. Plotseling laat hij mij los een loopt naar het jongentje toe.
“Wat is er? Nog nieuws?”ť vraagt hij een hem.
Het jongentje knikt.
“Misschien hebben we mama gevonden”ť zegt hij.
Kana lijkt tevreden.
“Twee op een dag? Dit moet mijn geluksdag zijn”ť zegt hij.
Ik heb geen idee waarover ze het hebben. Ik kijk de kamer rond of ik misschien iets hier als wapen zou kunnen gebruiken.
“Komt u mee papa?”ť vraagt het jongentje.
“Nee, zeg maar dat ze haar moeten komen brengen”ť zegt Kana.
“Waarom niet, papa?”ť vraagt het jongentje.
“Omdat ik-”ť
Kana kijkt mij aan. Ik stop meteen met het zoeken naar wapens.
“Nog iets moet afhandelen”ť zegt hij.
Het jongentje knikt en is weer verdwenen. Kana sluit de deur.
“Zo, waar waren we?”ť vraagt hij.
De kriebels lopen over mijn rug.
“Wat wil je?”ť vraag ik voor de tweede keer.
Kana lacht even.
“Later. Nu eerst dit”ť zegt hij.
Hij loopt weer op mij af. Ik bal mijn niet gekneusde hand tot een vuist, maar voor ik hem kan slaan stompt hij in mijn buik. Ik klap voorover en spuug nog meer bloed uit. Kana bukt zich en neemt met zijn vinger wat bloed van de vloer.
“Ga op je buik liggen”ť beveelt hij.
Ik heb te veel pijn om iets terug te zeggen maar luister niet naar zijn bevel.
“Ik zei ga liggen”ť zegt hij.
Met zijn hand duwt hij mij naar de vloer. Hij scheurt een stuk van mijn witte jurkje open zodat hij rug niet meer bedekt is. Gelukkig blijft hij wel van mijn BH af. Dan begint hij met mijn bloed symbolen op mijn rug te schrijven.
“Wat-”ť
Is het enige wat ik kan uitbrengen.
Als hij klaar is fluistert hij wat woorden. Plotseling gaat er een vreselijke pijn door heel mijn lichaam. Ik bijt op mijn lip om niet te gaan gillen. Net zo plotseling als de pijn begon houd hij op. Mijn lichaam trilt.
Kana gaat staan en kijkt op mijn neer.
“Het was een stuk minder pijnlijk geweest als je je niet had verzet”ť zegt hij.
Verzetten? Dat kon ik daarnet niet eens!
Hij kijkt naar mijn gescheurde jurkje.
“Je krijgt zo een nieuwe”ťzegt hij.
Plotseling staat het jongetje weer bij de deur.
“Ja?”ť vraagt Kana.
“We hebben haar”ť zegt hij.
“Breng haar naar de kamer hiernaast”ť zegt Kana.
Het jongentje knikt en loopt weg. Kana loopt ook weg.
“Ik ben zo terug”ť zegt hij tegen mij.
Hij sluit de deur achter zich.
Ik adem zwaar. Mijn hele lichaam doet pijn. Ik wil rechtop gaan zitten maar kan me er niet toe zetten.
Wat heeft hij met me gedaan?! Wat heeft hij op mijn rug geschreven?! Helaas staat er geen spiegel in de kamer. Niet dat ik mezelf zo kunnen zetten om erheen te lopen.
Even later gaat de deur weer open. Kana komt binnen. Hij loopt op mij af en kijkt me aan.
“Ga eens op je rug liggen”ť zegt Kana tegen mij.
“Waarom?”ť zeg ik.
“Omdat ik het wil”ť zegt hij.
“Ik ben je bitch niet”ť zeg ik tegen hem.
Hij tilt een wenkbrauw op.
“Dat zien we nog wel.”ť
Hij pakt me vast en draait me op mijn rug.
“Ga van me af!”ť schreeuw ik in zijn gezicht.
Met een hand gaat hij door mijn haar. Ik draai mijn gezicht weg.
“Vind je dat niet fijn?”ť vraagt hij.
Hij klinkt zelfs een beetje verbaast.
“Niet als een vreemde het doet”ť zeg ik.
Even word er niets gezegd.
“Ken jij iemand waarvan je zou willen dat hij het deed?”ť vraagt hij.
Mijn gezicht word rood.
“Dat gaat je niets aan!”ť zeg ik boos.
Hij lacht evil.
“Ik heb wel een manier om erachter te komen”ť zegt hij.
Hij maakt wat handgebaren en fluistert wat onverstaanbare woorden. Daarna legt hij zijn rechterhand op zijn voorhoofd.
De tekens op mijn rug beginnen te “branden”ť en die helse pijn begint weer. Voor me zie ik Deidara. Ik zie hem zoals ik de eerste keer hem ook zag. Toen ik verliefd op hem werd. Daarna zie ik flitsen van mijn dromen die over Deidara gaan. Dromen waarin we voor eeuwig samen en gelukkig zijn.
Kana trekt zijn hand van mijn voorhoofd af. Deidara verdwijnt en de tekens op mijn rug “branden”ťniet meer.
Kana lacht naar me.
“Interessant…”ť
Reacties:
misschien denkt Kana nu wel dat Kumo lesbisch is, omdat ze denken dat Deidara ''mama'' is....
het zou kunnen x)
“Dat gaat je niets aan!”ť zeg ik boos.
Hij lacht evil.
lol, mooi hoofdstuk.
Sempai, één woord:
ENG.
Maar wel spannend!
Kan niet wachten op meer! x3
Snel verder?
en nu ga ik mooii dde volgende lezen
Xx.