FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 9.1

Zoekend keek hij om zich heen. Er stonden vele voetsporen in de sneeuw, maar de deur was dicht. Shin keek nogmaals goed om zich heen. Uiteindelijk besloot hij wat voetsporen te volgen en te kijken of die naar een deur in hetzelfde pand leidden. De blondine trok zijn sjaal strakker om zijn nek en hij blies zuchtend een warme wolk lucht uit. “Kom op,”� fluisterde hij wanhopig nadat hij al 2 keer een hoek was omgeslagen. Hij was inmiddels helemaal aan de andere kant van de ingang van club Temptation. Hij was zó ongeduldig geweest dat hij niet kon wachten tot die avond. Hij moest Strify níº vinden.

Een glimlach sierde zijn gezicht toen hij de deur vond waar hij naar zocht. Hij was roestig en zag er niet fris uit, maar dat deed Shin niet zoveel. Hij klopte hard op de deur en wachtte tot hij een geluid hoorde dat aangaf dat er iemand aan kwam. De blondine hoorde een bonk en wat gesleutel aan de deur. Daarna sprong hij snel opzij om de open zwaaiende deur te ontwijken. Voor hem stond een vrij kort meisje met zwart haar. Ze had een norse blik en sloeg ongeduldig haar armen over elkaar. "Wat?" snauwde ze toen Shin niks zei. "Oh, ehm.. Ik.. ehm.. Ik zoek naar Strify," stotterde de blondine. Het meisje trok een wenkbrauw op. "Strify, hè? Wie zoekt Strify niet?" zuchtte ze. "Ik dacht al dat je niet van hier was. Maar sorry, hij werkt vanavond pas weer. Kom dan maar terug." Het meisje pakte de deurhendel vast en trok langzaam de deur dicht. Shin hield de deur echter nog net op tijd tegen.

"Je snapt het niet. Ik kom niet voor zijn 'diensten'," zei Shin haastig. Het meisje stopte even en keek hem bedenkelijk aan. "Ik ben een vriend. Een hele goede vriend," mompelde de blondine en hij keek blozend naar beneden. "Oké, dan. Volg me maar," zuchtte het meisje en ze draaide zich om. Daarna begon ze haastig weg te lopen, en Shin had moeite om haar bij te houden. Ze liepen door vele tochtige gangetjes, een aantal schimmelige trappen op en af, tot ze uiteindelijk bij een kamer aan het eind van een gang kwamen. Door een raam naast de deur scheen een flauw bruinig licht, het raam was duidelijk lang niet schoon gemaakt. "Hij is binnen, als het goed is. Anders is het jammer voor je," zei het zwart-harige meisje kortaf. Shin knikte dankbaar, maar ze liep geïrriteerd weg. De blondine keek haar even na en richtte zich toen op de bruine deur waarachter Strify zich waarschijnlijk schuilhield. Shin nam diep adem en hij merkte dat de adrenaline die door zijn aderen liep omdat hij Strify bijna weer ging zien. Hij vergat bijna dat hij hier was om zijn excuses aan te bieden.

Shin klopte zachtjes op de deur en hij hoorde Strify verbaasd zeggen dat hij binnen mocht komen. Voorzichtig opende de blondine de deur en hij keek om het hoekje. Strify sprong op van het stoffige bed waar hij op lach en hij glimlachte flauwtjes. "Ik dacht al dat het niet iemand van hier was. Ze hebben hier niet veel manieren," mompelde Strify en hij keek op naar Shin. "Ik ehm.. Oh.. Shin. Wat is er met je gezicht gebeurt?" Strify's mond viel open van verbazing en hij liep op Shin af. Hij trok de blondine naar binnen en schopte de deur dicht. Daarna drukte hij Shin op het bed en nam naast hem plaats. "Wat heb je gedaan?" fluisterde Strify bezorgd en hij liet aarzelend zijn vingertoppen over Shin's gehavende gezicht glijden. Een blos sierde Shin's gezicht. "Ik- ik weet het niet, Strify. Ik kende ze niet," stamelde Shin terwijl hij overal, behalve naar Strify, keek. "Wie kende je niet?" vroeg Strify verward. "Die jongens," antwoordde Shin vaag. Strify snapte er nog steeds niet veel van, Shin deed zo vaag. "Kijk naar me Shin!" riep de half-brunette uit. Shin keek geschrokken op en zijn ogen werden gevangen gehouden door die van Strify. "Wie ken je niet?" vroeg Strify op een dwingende toon. Shin slikte moeilijk en hij wilde niets liever dan wegkijken van die ogen waarin hij verdwaalde, maar hij kon het niet. De blondine zuchtte diep. "Die twee jongens die aanbelden en zeiden dat ze nieuws over jou hadden. Ik liet ze binnen, ik was bang dat er iets ergs met je was gebeurt, en toen hebben ze.. 'dit' gedaan," flapte Shin er ineens uit. Strify's ogen werden groot. "Yu.." fluisterde hij nauwelijks hoorbaar. "Wat zei je?" vroeg Shin hem. "Ehm.. Ik- ehm.. Hoe- hoe zagen ze eruit?" stotterde de half-brunette. Shin dacht even na. "Ze hadden beiden zwart haar. Één volledig zwart, de ander met rode plukken. Die met rode plukken had ook vrij veel piercings." Strify wendde zijn blik af en staarde blind naar de muur.

"Strify? Is alles goed?" vroeg de blondine hem aarzelend na een korte, maar ongemakkelijke stilte. Strify knipperde even een paar keer en keek Shin toen aan met een geforceerde glimlach. "Dus je was bezorgd om me, hè?" zei Strify op zijn normale verleidelijke toon en hij viel weer precies in zijn rol. Shin knikte en hij beet zacht op zijn onderlip. De half-brunette grijnsde en liet zijn hand in Shin's nek glijden. Daarna trok hij aarzelend Shin's gezicht naar de zijne en drukte hun lippen samen.

Beiden jongens vergaten het fiasco van de avond ervoor.

Ze leefden tenslotte in het hier en nu, niet in de geschiedenis.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.