FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 9.2

Beiden jongens glimlachten breed toen ze elkaars lippen na een lange zoen loslieten. Even staarden ze gewoon in elkaars ogen en ze genoten van het moment. "Weet je, ik kwam hier eigenlijk om mijn excuses aan te bieden," glimlachte Shin en hij streelde Strify's wang. Strify keek hem niet-begrijpend aan. "Excuses waarvoor? Toch niet voor gister, hè? Want dat was mijn schuld. Ik had nooit zo ver mogen gaan en ik had nooit daarna weg mogen rennen." Shin staarde even diep in Strify's ogen. "Ik denk dat we beiden niet goed hebben gehandeld. Ik heb spijt dat ik je heb gestopt, maar jij had niet weg mogen rennen. Maar het leven wordt getekend door kansen. Kansen die we hebben gepakt, en kansen die we missen," fluisterde de blondine en hij drukte een zachte kus op Strify's lippen. Strify glimlachte en knikte. "In dat geval ben jij een kans die ik zeker niet wil missen." Hun lippen kwamen weer samen en ze hielden elkaar stevig vast.

Shin's handen gleden liefkozend over Strify's rug en de half-brunette trok Shin dichter tegen zich aan. Hun monden openden tegelijk, alsof ze één gedachte deelden. Strify's tong gleed langzaam Shin's mond in en hun tongen speelden alsof ze nooit anders hadden gedaan. Langzaam werd de zoen afgebouwd, de beiden jongens wilden het niet plots tot een einde laten komen. Strify drukte nog een paar kusjes op Shin lippen en daarna staarden ze elkaar weer glimlachend aan. "Neem je kans," fluisterde Shin en hij legde zijn voorhoofd tegen die van Strify. Strify's adem stokte even. "Be- bedoel je.. dat w- wij.." stotterde Strify en hij keek verbaasd in Shin's ogen. Shin trok zijn wijsvinger over Strify's kaaklijn en de blondine sloot zijn ogen. "Ja. Ja, dat bedoel ik." Strify drukte haastig zijn lippen op die van Shin.

De half-brunette voelde zich intens gelukkig. Hij voelde zich op zijn gemak bij Shin. Alsof hij nooit anders heeft gedaan. De gemiste kans van de avond ervoor was hij inmiddels al vergeten. De beste dingen konden ook een slechte start hebben. Er waren vele dingen in de wereld die slecht startten, maar goed eindigden. Hij voelde zich een beetje als Assepoester. Een slaafje van mensen die zich beter voelden dan hem. Hij kenden genoeg mensen die zijn boze stiefzusters konden zijn. Maar op een avond ontmoette hij een prins, die naar hem op zoek ging. Ze waren op slag verliefd, maar er was iemand die Strify niet kwijt wilde, die het hem niet gunde, en hen tegenhield. Ze konden niet bij elkaar zijn omdat iemand Strify claimde. Yu.

Strify verstijfde in Shin's greep. Shin merkte dit meteen en liet Strify los. "Wat is er?" vroeg de blondine verward. "Wil je terugkrabbelen?" Strify schudde hevig zijn hoofd. "Nee," zei hij haastig. "Ab-so-luut niet." Elke lettergreep die Strify zei bevestigde hij met een kus op Shin's lippen. "Wat is er dan? Deed ik iets verkeerd?" vroeg Shin verder. De blondine was bang dat hij zijn geluk nu al had verpest. Hij had eindelijk het gevoel dat hij iets miste niet meer, maar hij wist zeker dat als Strify weg zou gaan, het gevoel terug zou keren. "Ik.." begon Strify en hij nam diep adem. "Ik ken de jongens die je hebben geslagen. Yu en Romeo. Yu is de jongen met de piercings. Hij.. Hij zegt dat ik van hem ben, maar ik wil hem niet. Soms is hij aardig, en hij is er altijd als ik hem nodig heb, maar vaak is hij bazig en vervelend." Strify keek Shin een beetje benauwd aan. "Ik dacht al dat je ze kende," mompelde Shin en hij speelde wat met zijn vingers. "Maar als jij hem niet wilt, hebben jullie toch niets? Wat is dan het probleem?" Strify glimlachte flauwtjes. "Ik wil niet dat hij je iets ergers aan doet," legde de half-brunette uit. Shin keek naar hem op. "Ik overleef het wel." "Maar ik wil niet dat hij je pijn doet omdat je bij mij bent," paniekte Strify. Shin pakte Strify's gezicht vast en de blondine glimlachte geruststellend. "En wat als ik zeg dat het het waard is? Dat het me niet kan schelen, als ik maar bij jou ben?" Strify trok een mondhoek op en keek Shin verleidelijk aan. "Dan is het een schrale troost, maar jouw keuze."

De twee jonge geliefden staarden weer in elkaars ogen en wisten beiden dat het zo hoorde.

Sommige dingen kan je ontkennen, maar niet ontkomen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.