FanFic.nl

When everything is made to be broken {de Hongerspelen}

1.1

Silver
Toch wel wat zenuwachtig stonden we met z'n alle op een rijtje. Ik hoopte ZO dat ik niet werd gekozen.. Of één van mijn andere vriendinnen in de andere districten. Een vrouw met zilverkleurig haar, dat duidelijk gekleurt was in het kapitool (Waar kon je het anders zilver krijgen?), kwam naar voren.
'Hier zijn de mentors,'riep ze. Een atletische man kwam het podium op.
'Raymann,'de menigte juigde.
Raymann had op 1 dag 12 tributen gedood, met hulp van een tribuut uit 4, die hij vlak daarna afgemaakt had. Dus Raymann was een held. Vonden zij. Ik haatte hem. Vooral omdat de eerste die hij afgemaakt had, de zus van Jade uit 11 was. jade was een van mijn vriendinnen.
'En Peache!' De menigte gilde weer. Kijk, Peache dat was mijn favoriet van allemaal. Ze had niemand gedood in de Arena. De hele spelen lang was ze in een grot gaan zitten, alleen naar buiten gekomen om eten te zoeken. Peache had gewonnen omdat de tribuut uit 7 zich dood was gevallen in een ravijn.
'Dames gaan voor!'riep de zilverhaarvrouw. Ze stak haar hand in een glaze bol en grabbelde in de papiertjes.
Ik vond het er behoorlijk veel, al wist ik dat in district 12 altijd 5 keer zoveel papiertjes in de bol zaten. Ze hadden daar niets.
'Silver Glamming,'riep ze. Ik verstijfde. Dat was ik. De angst sloeg me om mijn hart. Bijna automatisch liep ik naar voren.
'Ga daar maar staan,'ze wees naar de plek naast Peach. Toch nog 1 groot voordeel; ik mocht Peache ontmoeten.

Wonder
Ene Silver Glamming, nooit van gehoord, was de meisjestribuut. Eerlijk toegeven, ze zag er niet slecht uit. Maar waarschijnlijk behoorde ze tot de schare fans die Peache helemaal geweldig vonden. Ik snoof. Peache... Zo kon ik ook winnen. In een grot gaan zitten niksen, terwijl de rest z'n leven gaf.. Tssjj... Neem Raymann dan, die deed tenminste iets! En..
'Wonder Helvlur,' mijn gedachten gang werd onderbroken door iemand die mijn naam riep. ''Tisser?'riep ik. Het publiek lachte. Ineens besefte ik waar ik was. Het schaamrood stond op mijn kaken. Heel Panem lach nu dubbel, dat wist ik zeker. Om mij, de tribuut van District 1. Wacht. Ik moest naar voren. Ik struikelde het podium om, en botste zo tegen Raymann aan. Oops. Waarschijnlijk waren alle sponsors alle hoop nou al in me verloren.
De vrouw die mijn naam had voorgelezen, ze had Zilver haar zag ik nu, riep:
'Gefeliciteerd! Ik ben Tatjana!'ze schudde enthousiast de hand van Silver en mij.
'Zouden jullie me nu willen volgen?'

Reacties: