FanFic.nl

Een deel van mijn karakter [GS, TH]

-4-

Wat dachten ze wel niet? Me alsnog zielig gaan vinden? Dat was wat ik dacht. Met trillende handen stond ik voor het raam, wilde bijna de brief doormidden scheuren. Maar heb dat niet gedaan. Er stond informatie in. Voor mij, door mij. Voor hun, maar ook door hun. Ik kroop achter mijn laptop en startte msn op. Ik was halfblind, ja, dat begrijp je goed. Maar, aan één oog. Mijn linker. De verfrommelde brief lag naast me. Roeispaan99 dacht ik. Ik deed het gewoon. Ik drukte op contactpersoon toevoegen en typte het adres moeiteloos in. Ze waren niet online. Nee, natuurlijk waren ze dat niet. Op dit moment gaven ze een concert. Ik sloot msn weer af, en keek nog even rond op wat forums. Niets boeiends.

Ik pakte mijn telefoon beneden van het tafeltje, trok mijn jas aan, liet de hond als eerst door de deur gaan en nam mijn tas mee. Via het park kwam ik bij de markt.
''Dob, hier'' riep ik de hond. Die werd vast geklikt aan de riem, en liep weer als brave blindengeleider hond mee. Ik volgde hem trouw, want hij was diegene die overal tussendoor zigzagde.

''Nica!'' ik draaide me om. Ik herkende haar meteen.
''Sas!!'' we omhelsden elkaar.
''En en?'' vroeg ze. Duidelijk nieuwsgierig.
''Nou, ik heb een brief ontvangen, met hun e-mailadres erin. Ze willen me wat vragen, en daarom, heb ik 2 vippassen en concertkaarten gekregen. De dertigste, hier, in Berlijn'' eerst is Saskia heel stil. En dan komt de uitbarsting. Een lange gil. Mijn eerste reactie. Mensen kijken verstoord op. Onschuldig lacht ze naar die mensen. In haar ogen lees ik de vraag.
''Ja, je mag mee overmorgen'' lach ik. Ze valt me om de hals, en ook mijn hond gaat mee doen.

Saskia komt mee naar mijn huis die avond. Ze blijft gezellig logeren twee nachten. Dobsel loopt naar zijn mand en valt vrijwel meteen in slaap.
''Nic, wanneer, neem je, een andere hond?'' vraagt Saskia voorzichtig. Ik kijk naar mijn oude, maar lieve hond.
''Dat wil ik niet. Hij vertrouwt mij, hij zou me gaan haten...'' probeer ik voorzichtig uit te leggen. Ze knikt begrijpelijk.
''Maar ooit, gaat Dobsel dood, en, dat kan nu zijn, of volgend jaar, maar, je moet er op voorbereid zijn. Ik bedoel, je kunt prima zien. Maar je kunt ook niet zonder hond. Ook al is het voor de gezelschap'' vervolgt Saskia. Ja, ze heeft een punt.
''Wij gaan morgen kijken, goed?'' en Saskia knikt.

''Nica??'' vraagt een onschuldige stem in het donker. Ik lach automatisch.
''Ja?'' antwoord ik.
''Mag ik morgen, en de dag daarna, wat van je lenen? Jij hebt zoveel kleding'' ik schiet in de lach.
''Ja, en nu, slapen'' commandeer ik haar. En niet veel later, slapen we in.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.