FanFic.nl

When I fall in love with a wrong kind of Monster.

``14

Ik bleef een stuk op 10 minuten nadenken, en schrok op toen mijn deur open ging. Wat nu weer? Ik zag mijn moeder tevoorschijn komen. < Hé > zei ze zachtjes terwijl ze de deur sloot en naast me kwam zitten. Ik draaide me niet op en hield mijn blik op de kussen gericht. < ben jij er ook op tegen ?> vroeg ik zachtjes. Ik hoorde haar zuchten. < Paige > zei ze. < je lijkt wel op me > ik richtte mijn blik nu vragend op haar. < hoezo ?> vroeg ik, ze glimlachte. < wil je het horen?> ik knikte. < alleen niks tegen je vader vertellen > ik rolde met mijn ogen. < hij hoord het waarschijnlijk toch wel > zei ik en ze grinnikte. < maakt niet uit > ze haalde diep adem en ik ging ook zitten en wachtte af, < het is een beetje een lang verhaal, maar het gaat ONGEVEER over wat jij nu doormaakt.>Ik slikte. < kom op > zei ik. < Het begon...>



< .. het begon na een tijdje nadat ik en je vader met elkaar hadden. Mijn vader, dus Opa voor jou, wilde verhuizen omdat hij ergens anders een baan had aangeboden gekregen> ik beet op mijn onderlip. < Eigenlijk moest ik mee met hem, maar, ja. > Ik trok mijn wenkbrauwen op. < Hoe heb je opa zo ver gekregen? Hij is zo koppig als ik weet ik veel wat> Mam grinnikte, < ik ben ook koppig, weet je nog> ik rolde met mijn ogen; ze had gelijk. < hoe dan ook, we hadden een soort van dealtje gesloten, ik moest bewijzen dat ik het kon, en dan kon ik. Maar ik moest een keer per maand 5 of 3 nachten naar hem toe komen, en natuurlijk praatte je vader en ik veel door de telefoon. Hij belde me op een avond wakker en toen hebben we een tijdje aan de telefoon gezeten, en het was toen best laat weet je. Ik ging naar buiten en ontmoette mijn buurmeisje.> < buurmeisje ? > vroeg ik en ze knikte. < Amy, heet ze. Nja, Amy en ik werden vrienden en ik ontmoette haar broers, Micheal en Jeremy. Ze waren leuk weet je. En ze waren speciaal, ze waren bloedmooi en ik mocht ze graag > mijn ogen werden groot. < H-het waren va..?> ik kreeg het woord niet helemaal over mijn lippen en mam maakt mijn zin af. < vampiers? Ja, dat waren ze> mijn ogen werden groot. < zei pap niks> ze glimlachte. < vertel ik zo > ik glimlachte en luisterde weer verder. <Zoals ik zei, ze waren bloedmooi, en ze hadden alledrie dezelfde tint ogen. > Ik dacht aan Aiden. < blauw ?> Ik beet op mijn onderlip toen ik aan Aiden dacht. Mijn moeder grinnikte. < Nee > zei ze. < je zou het toch wel moeten weten, goud achtig > ik fronste. < hoezo zou ik het moeten weten ?> vroeg ik. < Ja, je vriend Aiden. Hij heeft toch ook ?> ik schudde mijn hoofd voor ze haar zin af kon maken. < nee > zei ik. < hij heeft blauwe ogen, diepblauwe ogen > mijn moeder keek vreemd en momelde iets als < aan jared vertellen > ik keek haar vragend aan. < ga verder> zei ik. Ze glimlachte. < Ik kon het goed vinden, ook met de broers van Amy. Al werd ik soms bang van Jeremy, hij heeft me nog nooit iets gedaan. Hoe dan ook, ik had 5 dagen lang met hun opgetrokken, en al die tijd wist ik niet dat ze vampieren waren, maar op de laatste dag drong het tot me door, je vader had me z’n legendes al verteld snap je. Hoe dan ook, zoals ik zei, konden we het goed met elkaar vinden maar toen ik uiteindelijk terug moest, kwamen zei me ook even uitzwaaien.> ik beet op mijn onderlip en Mam fronste. < je weet toch dat vampieren voor weerwolven stinken, toch ?> ik knikte. < Ik geloofde het misschien niet, maar ik weet zo ongeveer nog wel wat er me verteld werd toen ik die legendes hoorde> mijn moeder rolde met d’r ogen. < Sofie kwam me ophalen van het vliegveld > ging mijn moeder verder. < dus ik zag Jared daarvoor niet. > Ze ging helemaal op in haar verhaal, ze noemde mijn vader zelfs Jared xd. Ik lag in mijn kamer op bed toen Jared kwam. Ik hield mijn adem in. < wat gebeurde er ?> < Je vader rook wat. > zei ze. < Hij snuffelde heel de kamer af. Ik bedankte hem voor zijn warme welkom en hij wist dat er iets mis was. Hij rook amy en zijn broers en dat drong uiteindelijk tot me door. We kregen ruzie. Echte ruzie. Hij zei tegen me dat ik niet meer terug mocht gaan en dat ik niet meer met ze mocht omgaan, ik mocht ze zelfs niet meer bellen of smsen. > ze zuchtte. < En ik zei hem dat hij mijn vader niet was en dat hij dat niet kon beslissen > ik slikte, mijn vader kennende, was hij niet blij geweest met dat antwoord. < wat deed m’n vader?> mijn moeder zuchtte opnieuw. < Hij knapte . > mijn ogen werden groot. < Wat ?> riep ik uit. < heeft.. heeft mijn vader jou aangevallen .> ze konder me alles vertellen, maar nooit, nooit zou ik geloven dat mijn vader m’n moeder had pijn gedaan. > mijn moeder glimlachte. < hij heeft me niet aangevallen hoor > zei ze. < hij verloor alleen zijn beheersing, en kwam tot zich zelf zodra hij veranderde. > ik slikte, dat was niet te zeggen over Dean. Mijn moeder wist waarschijnlijk wat ik dacht want ze zei: < Je weet dat dean zich rot voeld Paige. Maar geloof me, hij had verder kunnen gaan. > ik slikte. < Het was Dean’s eerste keer, en hij had je inderdaad helemaal open kunnen scheuren, maar hij kwam snel tot zijn positieven, hij had zijn tweelingzus aangevallen en hij schaamde zich > ik slikte, en opende mijn mond om iets te zeggen, mijn moeder was me echter voor: < Kijk > zei ze. < neem bijvoorbeeld Sam. > ik slikte. < hoezo sam ?> vroeg ik. Plosteling kwam het gezicht van Emily in me op. Mijn ogen werden groot. < heeft sam.. Emily? > ik kwam niet uit mijn woorden maar mijn moeder begreep me toch en knikte. < en dat was niet eens Sams eerste keer. Je weet wat Inprenten is toch ?> ik knikte. < Emily is zijn inprent en hij voeld zich nog steeds, na al die jaren, schuldig als hij haar littekens ziet > ik slikte. < Mam ?> vroeg ik. < ja ?> ik slikte. < heb je soms nog contanct met Amy en haar broers?> mijn moeder grinnikte. < ja > zei ze daarna. < al ziet zij er nog steeds uit als 19, ik heb nog steeds contact met haar> ik glimlachte. < weet je > ging mijn moeder verder < ze zijn na een tijdje hier heen gekomen om mijn verjaardag te vieren, je vader en hun kregen ruzie, ze hadden elkaar bijna afgemaakt > ik slik. < er.. er is toch niks gebeurd? > mijn moeder schudde haar hoofd. < vind jij het erg dat ik.. ik omga met Aiden ?> mijn moeder keek me stiekem aan. < als je het aan mij vraagd vind ik het niet erg. Maar laat je vader niet horen dat ik dit heb gezegd, hij heeft nog steeds moeite met Amy, micheal en Jeremy > ik glimlachte en mijn moeder stond op. < Nu moet ik even iets met je vader bespreken. Rust jij maar uit> ik glimlachte en knikte, voor ik nog in slaap viel dacht ik aan mijn wraakplan voor aiden.. Te min voor hem.. Huh.. We zouden zien...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.