Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » wir könnten mehr als nur ein Wort sein » its nintendo core
wir könnten mehr als nur ein Wort sein
its nintendo core
ik keek Franky gelukkig aan.
"OMG! tuurlijk wil ik mee op tour! maar gaat joyce dan ook mee?"
ik wist niet wat ik moest verwachten maar ik zag dat hij lachend knikte
meteen vloog ik in zijn armen.
hand in hand liepen we uit het appartement dat sinds kort van mij en hem alleen was.
opweg zag ik weer eens meisjes met een panik tshirt die meteen kwaad mijn richting uitkeken, maar veel kon mij dat niet schelen.
ik was 20 en zij hadden een gemiddelde leeftijd van 15jaar, dus ik kon ze met gemak aan. en dan nog, mijn zelfvertrouwen was zo hoog als de wtc torens waren.
ik voelde me goed in mijn lichaam en daar konden een paar pubers niet veel aan veranderen.
toen ik zag dat bijna heel de straat hem verlangend aankeek kon ik het niet aan.
ik trok hem aan zijn arm naar mij en begon hem wild te kussen.
met één oog open keek ik rond, en zag hoe ze langzaam aan weggingen.
franky daarentegen keek me met een grijns aan toen ik mijn lippen van de zijne nam.
met zijn arm rond mijn schouder en mijn arm rond zijn middel en mijn hand in zijn achterzak liepen we verder.
afentoe voelde ik hoe hij me een kus op mijn zwarte haren gaf.
ik was gelukkig met hem, gelukkiger zou ik nooit kunnen worden.
ik ritste mijn jas met een fluffy kap toe tot boven en keek hoe Franky zijn jas ook stevig rond hem deed.
"ik haat de winter"
zei ik koppig en keek kwaad naar de wolken die aangaven dat het bijna ging sneeuwen.
hij sloeg zijn arm terug rond mij en zo liepen we verder tot we zagen dat we bij het appartement van Joyce en Timo waren.
ongeduldig drukte ik op de bel en al snel mochten we naar binnen.
ik hing mijn jas aan de kapstok en zette mijn schoenen onder de verwarming.
rillend van de koude ging ik in de zetel zitten en kwam Franky zonder twijfel bij me zitten.
ik zag hoe Joyce en Timo zich in de andere zetel gingen zetten en lachend keken we elkaar aan.
ik hoorde hoe Unicorn kid door de kamer galmde en meteen nam ik mijn gsm uit mijn witte skinny jeans en klapte hem open.
"met smien"
"SMIEN! Sanne hier, nou , ik vroeg me af, of je zin had om met mij en lise mee tegaan naar een concert van Panik"
helemaal in de slappe lach gaf ik mijn gsm door aan Franky die me niet begrijpend aankeek.
"hallo met franky?"
ik hoorde hoe sanne hard begon te gillen en meteen liepen de tranen van het lachen uit mijn ogen en gaf Franky de gsm snel terug aan mij.
"ik ga al naar het concert sanne, toch bedankt"
zei ik en legde neer.
Nhahaha omg (:
ma dees verhaal is wel geweldig ze ;D
snel verder doen xO
ily.<<3