FanFic.nl

When I fall in love with a wrong kind of Monster.

``19

Ik huppelde de trap op en zodra ik me op mijn bed liet vallen was dat kut gevoel er weer. Het was die zelfde kut gevoel, die gevoel die ik kreeg als ik de laatste tijd aan Aiden dacht. Ik zuchtte, en begon me te concentreren op de tekst van mijn muziek, mooie afleiding. Muziek.. Hoe moest je zonder?

Kreunend sloeg ik mijn ogen open en wierp mijn hand op mijn wekker, zodra ik merkte dat er wat verkeerd was trok ik mijn hand terug. Ik deed meteen mijn ogen open. Fijn, ik had mijn wekker gemold. Ik zuchtte en stond op, ik vroeg mezelf af hoe lang het zou nemen voor ik zou wenen met deze kracht om te gaan.
De dag vloog voorbij en voor ik het wist zat ik in de aula, van mijn laatste pauze die dag te genietend. < Zeg, Paige, heb jij.. > verder kreeg ze de kans niet haar zin af te maken want ik werd besprongen van achteren. < Verdomme Richard! > gilde ik. Grijnzend ging hij van me af en kwam naast me aanschuiven. < Ik dacht, laat ik Paige is vervelen > ik rolde met mijn ogen. < ik hoef jou kop maar te zien en ik ben verveeld > Hij kneep zijn ogen samen en stond op. < dan toch niet > zei hij wat bozig, die was aangebrand. < o god richard, ga zitten, doe niet zo flauw, het was maar een grap, je weet toch dat ik altijd vrolijk wordt wanneer ik je zie > Richard schudde grijnend zijn hoofd en ging weer zitten. < Wat zei je ook al weer Becky ?> vroeg ik. Ze glimlachte. < of je maatschapijleer af hebt ?> Ik zuchtte. < ik weet het niet > zei ik. < normaal schrijf ik maatschapijleer altijd over van Dean, maar die zit hier ook niet meer> Becky haalde haar schouders op en ging in gesprek met Richard. Ik zuchtte en mijn ogen dwaalde de aula rond. Hij zat met zijn zus en broer aan tafel, ze leken elkaar dingen te fluisteren en Aiden vond het zo te zien niet zo leuk. Ik draaide mijn hoofd weg en zuchtte. Nog steeds had Aiden me niks gezegd, we hadden net biologie gehad, en ik zit normaal gesproken tijdens bio naast Emma. Maar de docent vond dat ik niet goed werkte, en plaatste me naast Aiden, hier was Richard wel blij mee, want nu Dean weg was, zaten die 2 naast elkaar. Net als de eerste keer beantwoorde hij alle vragen uit zijn hoofd terwijl ik de boek gebruikte. Hoe dan ook, ook de pauze vloog voorbij en de komende lesuren ook. Toen ik van mijn kluis wegliep zag ik Aiden nog langs me lopen, en uiteraard; zonder me een blik waardig te gunnen. < klootzak > mompelde ik, en toen knalde ik bijna op tegen zijn zus. Ze wierp me een vernietigende blik toe en ik deed mijn best mijn mond dicht te houden. Hoe dan ook, ik bedacht me dat ik eerst een winkel kon gaan om een wekker te kopen, aangezien de mijne gemold was. Ik liep dus naar de Gatta, en kocht een wekker, die me wel stevig leek. Alleen toen ik de winkel uitliep kwam de zus van Aiden me tegemoet, en dan niet bepaald vrolijk, snap je? Ze keek me kwaad aan maar gelijk gebaarde ze dat ik naar haar moest komen. Ik keek haar van top tot teen aan en mijn blik had iets van; Wie denk je dat je bent? Ik bedoel kom op, ze is mooi, dat moest ik haar nageven, maar geloof me, schoonheid geeft je echt niet het recht de rest als een hond te behandelen. Hoe dan ook, mijn nieuwsgierigheid won en ik stapte op haar af. Ze zette zichzelf van Aidens Audi en ik zag dat de auto leeg was. Ik plaatste mijn gewicht op 1 been en keek haar vragend aan. < is er iets mis ?> vroeg ik, en blik verduisterde en ze ademde diep door haar neus in. < Je weet dondersgoed dat er iets mis is > haar stem was een en al kwaad en ik kromp ineen. Opnieuw keek haar vragend aan en ze zette een stap op me af. < Kijk > zei ze, nog steeds op dezelfde toon. < Ik snap dat Aiden niks met je wil nemen, maar geloof me, dat beteknd niet dat hij niks voor je voeld > Ik fronste en probeerde de pijn die haar woorden deden niet te laten zien. < Kijk > zei ze nogmaals. < Blijf uit Aiden's buurt > ik trok mijn wenkbrauwen op en haalde diep adem. < Ik weet niet wat Aiden je verteld > zei ik. < maar ik kom allang niet meer in zijn buurt, en dat hoeft ook niet, ik hoef geen vrienden met zo'n ego.> Ik zag de woede door haar gezicht schieten, ze opende haar mond. < en waar haal jij het lef vandaag om met mij te komen praten? Kan aiden dat zelf niet?> Ik kneep haar ogen samen en keek me verslagen aan. < hij weet niet dat ik hier ben > Ik haalde diep adem en schudde mijn hoofd, vervolgens draaide ik me om. < heel de stad ligt aan zijn voeten, wie kiest hij? de hond. juist ja. > hoorde ik haar mompelen, ik wist niet zeker of ik dat had gehoord. Maar haar woorden maakte mij kwaad. Ik draaide me om en keek haar giftig aan. < Jij hebt het lef wel he. Natuurlijk ligt de stad aan jullie voeten, dat zou het ook bij mij doen als ik ze dreigde hun bloed op te zuigen > Ze keek alsof alle lucht uit haar longen werd geslagen en voor een moment wist ik zeker dat ze me ging aanvallen, maar op het laatste moment bedacht ze zich. Ze keek me vol afgrijnzen aan en schudde haar hoofd. < mismaakt wijf > hoorde ik haar zeggen. Haar woorden troffen me als een bliksemslag. Ze wist het, dat wist ik wel zeker, maar hoe.. godverdomme, waar haalde ze het lef vandaan mí­j Mismaakt te noemen ? Een rode waas trok voor mijn ogen, en dit keer was degene die aanvalde. Ik stapte op haar af maar ze zag me aankomen en stapte in haar auto. Had ze gelijk? Negeerde Aiden me daarom? Omdat ik mismaakt was? nja.. Mismaakt. liever mismaakt dan een hele hond, ik was tevreden zo, en draaide het om.. toch? Maar waarom deed het idee dat Aiden mij mismaakt vond dan zo'n pijn? Ik schopte de achterkant van de auto en zonder nog wat te zeggen snelde ik weg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.