FanFic.nl

When I fall in love with a wrong kind of Monster.

``20

< mismaakt wijf > hoorde ik haar zeggen. Haar woorden troffen me als een bliksemslag. Ze wist het, dat wist ik wel zeker, maar hoe.. godverdomme, waar haalde ze het lef vandaan mí­j Mismaakt te noemen ? Een rode waas trok voor mijn ogen, en dit keer was degene die aanvalde. Ik stapte op haar af maar ze zag me aankomen en stapte in haar auto. Had ze gelijk? Negeerde Aiden me daarom? Omdat ik mismaakt was? nja.. Mismaakt. liever mismaakt dan een hele hond, ik was tevreden zo, en draaide het om.. toch? Maar waarom deed het idee dat Aiden mij mismaakt vond dan zo'n pijn? Ik schopte de achterkant van de auto en zonder nog wat te zeggen snelde ik weg.

Ik bleef rennen tot ik uiteindelijk niet meer kon. Die weervolwen gen had blijkbaar ook mijn condititie aangetast want ik was bijna thuis. Ik haalde diep adem, wat kon ik anders doen? Niemand, verdomme, niemand steunde me in het gedoe met Aiden. Ik dacht dat hij het niet meende, jawel.. wel over dat “te min”� gedoe, maar ik weet het niet. Mijn hart was niet overtuigd geweest. Ik haalde opnieuw diep adem. Maar Mismaakt.. Wist Aiden het? Was hij daarom uit mijn buurt gebleven? Omdat ik Mismaakt was? Ik sloeg mijn ogen neer en verbande tot zover ik kon de pijn. Ik liep rustig door naar huis, en zonder wat te zeggen dat ik thuis was of iets, liep ik de trap op. Zodra ik in mijn kamer was zette ik muziek op en rolde mezelf in mijn bed op tot een bal. Er was slechts één woord dat door mijn hoofd spookte: mismaakt. Wat verwachtte ik eigenlijk dan ook? Aiden waren de afgelopen weken alleen maar vrienden geworden, en ik geef toe, dat ik hem leuk begon te vinden. Maar.. Ik zuchtte. Alleen die rot kus. Als hij me toen niet had gekust, was ik me waarschijnlijk niet eens bewust geworden dat ik verliefd op hem was geworden, en nu.. Ja, hier zat ik dan. Hij had me gekust, en daarna was hij zich waarschijnlijk bewust geworden van de feit dat hij me ‘mismaakt’ vond. Het had me niks moeten uitmaken, want hij had gelijk. Ik bén mismaakt, nou en? Ik hield mezelf voor de gek. Al waren we pas een paar weken bevriend, het voelde vertrouwd. Alsof het nooit anders was geweest. Ik geef toe dat ik hem de eerste dagen niet echt mocht. Maar ja, ons vriendschap werd wel beter, tot grote teleurstelling van Dean. Ik haalde diep adem, en ergens was ik trots op mezelf, ik had geen één traan laten vallen. Dus voor Aiden was dit allemaal serieus. Ik was mismaakt, en daarmee uit. Moest hij nodig zeggen. Ik trok de deken boven mijn hoofd, ook al huilde ik niet, dat wilde niet betekenen dat ik nu niet kapot ging van binnen.

Met een barstende koppijn kwam ik de volgende dag op school aan. Emma was er niet, dus ik liep alleen naar mijn kluis. Ik deed mijn kluis net open en stopte mijn spullen in mijn tas toen de kluis naast de mijne open ging. Ik keek niet op of om en pakte nog een paracetamol. Ik voelde zijn blik en deed mijn best om niet te kijken. Ik ademde diep in en uit en sloot mijn kluis, draaide me om en liep weg. Meteen ging ik door naar de wc's en nam mijn paracetamol in. Daarna liep ik de aula in en zag Becky zitten. ik schoof naar haar toe en toen ik de aula rond keek kwam ik oog in oog te staan met die zus van Aiden ; Brianna. Ze wierp me een vernietigende blik toe, en ik deed hetzelfde. Ik liet mezelf niet klein maken door die wijf. < Als blikken konden doden.. > Ik keek glimlachend naar Becky. < Sorry > zei ik. < het is niet tegen jou > ik glimlach. < dat had ik ook al in de gaten .. Mag je die Brianna niet ? > vroeg ze. ik haalde mijn schouders op. < niet echt nee > Ze rolde met haar ogen. < wat is er eigenlijk gebeurt tussen Aiden en jou, ik dacht dat jullie zulke "goeie" vrienden waren.> ik rol met mijn ogen, en mijn ogen kijken automisch zijn kant op. Wat ik niet had verwacht was dat hij ook keek. Ons bliken kruisten elkaar, en ik zag hem vragend naar me kijke. Ik schudde mijn hoofd en bleek Aiden aankijken terwijl ik tegen Becky sprak. < Verkeerd gedacht. Hij is een klootzak en verdiend geen vrienden. > Hij kneep zijn ogen samen en keek boos. < Heeft ie iets geflikt dan ?> vroeg Becky nieuwsgierig. Ik schudde mijn hoofd opnieuw. < neeh, hij voelt zichzelf te hoog voor mensen. En je kent me. Ik haat hoogvoelers. > Ik zag Aidens ogen groot worden en zijn lippen bewegen, alleen ik hoorde niet wat hij zei. Hij maakte aanstalten om te staan maar Brianna pakte zijn arm en trok hem in een ruk terug in de stoel. Ik schudde mijn hoofd opnieuw lichtjes en draaide me om naar Becky, die vrolijk naar Richard zwaaide, die naar ons toe liep. < hoi bex, hoi Paige> zei hij terwijl hij naast me kwam zitten. < Zeg.. beetje slecht geslapen? > ik glimlachte en ik wist de antwoord al. Ik had namelijk dezelfde probleem als hij gehad, < Ik heb verdomme heel de nacht last gehad van die kut gejank van die wolven of honden, of wat het ook mochten zijn. > ik grinnikte. < Dat was echt niet grappig hoor, rond een uur of 4 had ik er schoongenoeg van en wilde met de geweer van mijn vader die bos in gaan, maar ik mocht niet van m’n vader> ik barste in lachen uit. < en jij denkt dat je die beesten kunt verslaan omdat ? > Hij rolde met zijn ogen. Ik keek opnieuw de aula rond, en ik zag dat Aiden opnieuw opstond. Opnieuw pakte Brianna de arm van hem vast en dit keer trok hij hem terug. Hij draaide zich naar mijn om en mijn glimlach verdween toen ik zag dat hij me strak aankeek. Hij liep met grote passen naar ons toe, en ik kromp ineen. Hij kwam voor me tot stilstand en keek me nog een tijdje aan. < Paige > zei hij toen. < Jij en ik moeten eens gaan praten> ik trok mijn wenkbrauwen op. Wie dacht hij wel niet te zijn? < Nee > zei ik. < ik hoef niet met je te praten, ik heb je lieve vriendelijke zus ve.. > hij liet me niet uitpraten en rukte me aan mijn arm omhoog. < Hé > riep ik. < laat los ! > ik probeerde me los te trekken, maar hij hield me stevig vast. < meekomen > mompelde hij kwaad, en richard stond op om de held uit te hangen. < laat haar los > zei hij. Aiden keek naar richard alsof hij hem wilde vermoorden, dus daarom zei ik snel. < laat maar richard, ik regel het wel. Bed.. > ik wilde hem nog bedanken, maar kreeg de kans niet omdat Aiden me mee trok. Zijn hand schoof zonder me los te laten naar beneden en pakte mijn pols vast. En toen moest ik bijna rennen om hem bij te houden. Shit.. daar ging ie dan..

Reacties: