FanFic.nl

When everything is made to be broken {de Hongerspelen}

1.2

[/u][u]Resa

Zenuwachtig stond ik van mijn ene been op mijn andere te huppen. Leziah, mijn 12jarige zusje, stond vooraan de rij. Er kwam een stevige man het podium op. 'De mentors,'bromde hij luid. De winnares van vijf jaar geleden, Hester, verscheen. Hester leek misschien onschuldig, maar ze was een soort van... Eh... Niet anders te zeggen; boogschutmonstertje. Ze kon met van alles schieten. Ze had zelfs met een dolk geschoten. En daarmee 2 tributen tegelijk gedood. En toen alles op was, en ze samen met iemand uit District 4 over was, had ze haar riem gesloopt, en met een tak en blaadjes en dat stuk riem, een pijl gemaakt. Em degeme uit 4 doodgeschoten. De tribuut was kansloos. Hij had alleen nog maar een bijl; nutteloos tegenover een boog...

En een hoogbejaarde man, die de 15e editie van de Hongerspelen gewonnen had. Hij heette Timothy. District 2 had daarna geen winnaars meer gehad... Timothy had gewonnen, doordat hij de beste sponsors had, en omdat ook de andere tributen weg van hem waren. Vroeger moest hij dus heel knap zijn geweest... Maar nu? Zijn grijze baard, compleet met staartjes, hing slap naar beneden, zijn haar zat naar achteren gekamt. De rimpels, die had hij heel veel, zaten overal in zijn gezicht. Het enige aan hem, dat aan zijn mooie tijd herrinderde ,waren zijn prachtige blauwe ogen.

De stevige, chagerijnige man gebaarde dat Timothy en Hester achter hem moesten gaan staan, en zijn hand ging, zonder nog ander omonthaal, naar de meisjespot.
Lekker type, dacht ik bijmezelf. Ik wist dat ze in andere districten tenminste nog iets zeiden, iets als: "veel Succes" of "Dames gaan voor".
'Resa Thingjer.' Mijn mond viel open. Uit een pot met meer dan 100 papiertejs werd MIJN naam getrokken!!
'Komt er nog iets van?' Ik struikelde naar voren. En klom het podium op, en ging naast Hester staan.

Simon
Ongeduldig sprong ik op en neer. 'Kun je ook stil staan?'klonk de stem van een 14 jarige achter me.
Ik gaf geen reactie.
Resa, mijn buurmeisje was als tribuut. Ik hoopte maar dat ze zou winnen. De man, of beul zoals ik 'm ook wel zou willen noemen, stak zijn hand in de andere pot.
'Dawn Onderdown,' brulde mr. Beul. NEE. NIET HIJ.
Dawn was mijn beste vriend, de enige die me vertrouwde. En hij was 12 jaar.
'Zijn er nog vrijwilligers?' vroeg de man bruusk, toen ook Dawn op het podium stond.
'JA!'gilde ik, terwijl ik niet eens wist wat ik deed. 'Ik bied me aan, voor Dawn.' Er viel een stilte.
'Nou, kom dan hier!' Ik liep door de menigte, en besefte wat ik gedaan had. Nu moest ik de arena in. Dawn staarde me aan, toen ik langs hem liep.
'Ga,'mompelde ik, terwijl ik naast Timothy ging staan.
'Nou, dit zijn de tributen,'zei de man. Hij draaide zich om, en ik zag een glimp van respect door zijn ogen.
Resa zat me aan te kijken. Je zag haar nadenken, en toen keek ze weer weg, opzei naar Hester. Maar HEster keek me ook aan. En Timothy legde zijn hand op mijn schouder.
'Goed jongen, goed...'mompelde hij schor.

Reacties: