FanFic.nl

Ik ben Yaren.

Hoofdstuk 7; Gevaarlijk en Lies in één zin

Nou, belangrijk. Het is maar hoe je het bekijkt.
Papa en mama zijn boos geworden. Iemand van het secretariaat op school heeft mensen van de overheid ingelicht over ‘mijn mentale problemen’, of wat het ook was. Papa heeft geroepen naar die mevrouw en mama zat daar maar. Volgens mij had ze zelfs een klein beetje tranen in haar ogen.
Ik mocht niet blijven, maar ik kon alles volgen doordat ik langs de deurpost gluurde van de keuken.
Hier komt het op neer.

Ik word aanzien als een meisje dat zware problemen heeft met het integreren in de maatschappij (ik heb het opgezocht dus nu weet ik ook wat het betekent als ze op school iets vragen). Mijn ouders zouden niet in staat zijn om voor mij, laat staan voor zichzelf, te zorgen.
Toen ze binnenkwam heeft ze over mijn hoofd geaaid alsof ik een huisdier was, kwam ze op ooghoogte voor me staan en zei dat ze ervoor ging zorgen dat alles weer normaal zou worden. Ik weet niet wat zij verstaat onder normaal, maar normaal betekent voor mij bij mama en papa zijn. Niet ergens anders. Dat wou ze namelijk. Me naar een ander huis brengen zodat ik kon zien hoe ‘normale’ kinderen leven. Ik ben dus abnormaal, gevaarlijk en mentaal onstabiel. Nou, fijn dat ik dat even weet.

Zover voor ‘Morgen heb ik vast meer te vertellen.’

Papa is binnengekomen. Volgens mij heeft hij mijn schrift gezien en wat ik er heb ingeschreven. Hij ging op mijn bed zitten en is beginnen huilen. Het was zo erg dat hij zelfs niet kon stoppen toen ik hem probeerde te troosten. Ik ben op zijn schoot gekropen en heb zijn hoofd op mijn schouder laten liggen. Dat deed hij ook bij mama als ze verdrietig was. Hij zei dat ik misschien weg moet gaan. Toch naar dat andere huis. Maar hij wil het niet. Daarom heeft hij morgen een afspraak om te vertellen dat we gaan verhuizen, zodat alle druk van mijn schouders valt. We gaan naar ergens waar niemand ons kent.
Ik heb gezegd dat ik van hem hield. Dat deed hij ook bij mama als ze verdrietig was.
Stel nou dat ik echt weggestuurd word. Wat moet ik dan beginnen? Wat moet papa dan beginnen, met mama bijvoorbeeld. Tot nu toe houdt ze zich voor niemand in, behalve voor mij. Ze probeert het nog een beetje te verstoppen, maar ik weet ook wat ze doet als ze stiekem achter de keukenkast staat.
Ik heb gezegd dat ik nooit weg zou gaan. Dat deed hij ook. En toen is hij nog meer beginnen huilen. Dus ben ik ook beginnen huilen.
Het was de eerste keer dat ik papa zag huilen.

-

Mama heeft me weer meegesleurd naar de winkel. Veel uitleg moet ik vast niet geven, maar dit keer mocht ik wel boekjes gaan lezen. Er lagen een boel nieuwe schriften die ik nog nooit had gezien, maar het was dan ook wel al lang geleden. Terwijl ik in kleermakerszit zat te lezen en te wachten op mama moest ik terugdenken aan mijn droom van vannacht. Toen pas heb ik beseft dat het de eerste keer was in maanden dat ik niet over hem heb gedroomd. Kun je dat geloven? De eerste keer.
Eerst wist ik niet meer waarover hij dan wel ging, maar in de auto wist ik het plots. Er was een jongen die ik leerde kennen. Een beetje raar, want ik ken iedereen al in de buurt. Net zoals iedereen mij kent trouwens. Hij was erg lief eigenlijk. Hij stelde geen vragen over mijn verleden, enkel over wat mijn plannen waren voor de toekomst.

Misschien heeft ze gelijk en ben ik echt een gevaar voor mezelf? Wie weet zelfs ook voor anderen. Is het dan niet beter dat ik er gewoon een eind aan maak?

Reacties: