FanFic.nl

Tears on my guitar

Deel 44: FEESTJE!

Ik schrik op van de bel die gaat. Samen met Max heb ik echt een heel tijd in deze hangmat gelegen en wat bij gepraat. Het leek alsof ik eindeloos veel te vertellen had en omgekeerd ook.
‘Dat zal Kya zijn,’ zegt Max blijft en springt recht uit de hangmat. Ik volg zijn voorbeeld en loop achter hem de trap af naar de voordeur.
Ik zie hoe Max’ gezicht opklaart als hij in de ogen van Kya kijkt. Ze komt lachend binnen en slaat haar armen rond zijn nek voor een kus. Ze maken er een klein kusje van, waarschijnlijk omdat ik hier ook sta en ze niet willen dat ik me ongemakkelijk voel. Zo voel ik me inderdaad. Niet door de gevoelens die ik had voor Max, eerder omdat dit zo’n persoonlijk moment is. De liefde tussen hen spat er gewoon vanaf. Het is niet zomaar kalverliefde, ze houden echt van elkaar en bovendien kan ik nu na twee maanden zien hoe mooi ze samen zijn. Zij passen wel samen als twee puzzelstukjes, zonder de ander zie je maar de helft van het geheel. Ze vullen elkaar aan op een prachtige manier die niemand anders zou kunnen.
‘Fi,’ zegt Kya lachend, maar ik kan aan haar ogen zien hoe ze twijfelt. Ze kijkt een beetje bang en vragend naar Max alsof ze bang is om iets verkeerd tegen me te zeggen. Max lacht naar haar en knipoogt dan even. Ze hebben blijkbaar ook geen woorden nodig. Kya draait zich weer naar me toe en lacht nu oprecht, zonder angst.
‘Kya!’ antwoord ik lachend en sla mijn armen om haar heen. Ze knuffelt me terug.
‘Ik heb je gemist!’ Kya neemt mijn hand en trekt me mee de living in waar we in de zetel gaan zitten. Max volgt ons stilletjes, maar verdwijnt in de keuken om ons tijd te geven om bij te praten.
‘Oh, je moet me echt alles vertellen over je band en de muziek! Je optreden was zo goed die eerste keer! Spijtig dat ik de andere niet heb kunnen zien…’ bij dat laatste kijkt ze verontschuldigend. Ik weet dat ze niet kon komen kijken omdat Max haar dat had gevraagd, voor mij.
‘Morgen komt ons eerste album uit dus er volgt zeker nog een optreden binnenkort, ik zal het je laten weten,’ beloof ik haar.
‘Een album!? Vertel vertel!’ gilt Kya enthousiast. Ik besef hoe ik haar ook gemist heb, zelfs na dit alles blijft ze nog steeds mijn vriendin. Gelukkig.
Ik vertel haar zonder stoppen over alles. Over de band, ons appartement, het album, ons eerste weekend aan zee. Niets wordt overgeslagen en Kya blijft aandachtig en geïnteresseerd tot het einde van mijn verhaal.
‘Wow, je bent echt een ster aan het worden,’ zegt ze vol bewondering.
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, dit is gewoon wat graag doe.’
‘Wel je doet het alleszins heel goed.’
‘Bedankt.’
Even is het stil en kijkt Kya me vragend aan. Ik heb zo’n vermoeden van wat er gaat komen. Ze kijkt nog even richting de keuken, waar Max niet meer te zien is en richt zich dan weer tot mij.
‘Ik weet niet of je erover wil praten…maar hoe gaat het met je? Je weet wat ik bedoel.’ Ik weet inderdaad wat ze bedoelt. Ze vraagt naar mijn gevoelens voor Max.
‘Het gaat goed, echt waar. Ik ben helemaal over hem. Je moet niet bang zijn voor concurrentie.’
‘Fi, je bent mijn vriendin ik zie je helemaal niet als concurrent, ik maak me gewoon zorgen over je hart.’
‘Het was gebroken, maar is ondertussen alweer geheeld en dat door jullie hulp. Echt ik ben jullie alle twee enorm dankbaar.’
‘Je bedankt ons….?’ Vraagt Kya verward.
‘Ja, jullie hebben me de ruimte gegeven die ik nodig had en zijn na alles nog steeds mijn beste vrienden. Wat kan ik meer vragen?’
Kya kijkt me met een schuin hoofd aan, alsof ze nadenkt over wat er met me scheelt. Waarom ik niet boos ben op haar omdat zij het lief is van de jongen van wie ik hield.
‘Ik zal je nooit helemaal begrijpen, toch niet zoals Max,’ zegt ze lachend en vergeet haar bezorgdheid.
Ik moet terug lachen en weet dat ze gelijk heeft. Alleen Max is de enige die mij kent als geen ander en dwars door mijn ziel heen kan kijken.
‘Toch vind ik dat ik sorry moet zeggen,’ gaat Kya verder.
‘Waarom?’
‘Omdat ik er niet was voor je. Als vriendin zou ik er voor je moeten zijn geweest terwijl jij liefdesverdriet had.’
Ik begrijp haar, ik zou me waarschijnlijk helemaal hetzelfde voelen. Maar ze kon er niets aandoen, het was mijn eigen schuld. Ik heb alle contact verbroken met hen.
‘Je bent er nu,’ antwoord ik met een glimlach.
‘Waar is Max eigenlijk?’ vraagt Kya en kijkt om me heen naar de keuken, waar nog steeds geen teken van Max is. We staan samen op en lopen het huis door naar de keuken. De achterdeur staat open waardoor de frisse wind naar binnenkomt, maar ik zie Max al snel. Hij springt op de trampoline op en neer, met een salto hier en daar ertussen.
‘Schatje…’ roept Kya met een overdreven vrouwelijk stemmetje. Ik moet erdoor lachen en zie hoe Max’ hoofd meteen naar ons gedraaid wordt. Hij springt van de trampoline af en loopt op ons af.
‘Uitgepraat?’ vraagt hij met een lach en kijkt van Kya naar mij. We knikken beiden.
‘Kom binnen, want het is echt koud buiten.’ Ik trek Max binnen en sluit de deur achter hem.
‘Ik had een ideetje… wat vinden jullie ervan als we deze middag koken en dan deze avond iedereen uitnodigen,’ stelt Max voor.
‘Ja, goed idee!’ zegt Kya enthousiast.
‘Helemaal mee eens, maar wie bedoel je met iedereen?’
‘Iedereen; Felix en Seppe natuurlijk, Thomas en Lisa, jou papa en Liesbeth als je dat goed vindt, Kya’s ouders en jouw nieuwe vrienden van de band,’ antwoordt Max.
‘Oké, zie ik wel zitten, maar hebben we wel genoeg eten voor zoveel volk?’
‘We flansen wel wat samen en je we halen nog wat dingen bij jou thuis en zo, komt wel in orde,’ verzekert Max me.
‘Oké, ik ga iedereen bellen.’ Ik neem mijn gsm uit mijn zak en verdwijn even in de living. Zo hebben Max en Kya ook heel even tijd voor elkaar en kan ik rustig naar iedereen telefoneren. Ik zoek in mijn telefoonboek het nummer van Tayana op en druk op de groene knop. De telefoon gaat een paar keer over voordat ze opneemt.
‘Hej, Fi. Alles oké?’
‘Ja, hoor. Ik heb een vraagje, hebben jullie zin om vanavond hier bij Max te komen eten. We nodigen ook mijn papa en Kya’s ouders uit, de broers van Max zullen hier zijn, het wordt echt heel leuk.’
‘Ja, natuurlijk. Ik vraag het even aan Lukas en Niel.’
Het is even stil aan de andere kant van de lijn. Ik hoor allen wat gestommel en Tayana’s stem, maar te zacht om alles te verstaan. Dit etentje is echt een goed idee van Max. Een leuke manier om onze laatste vrije avond door te brengen.
‘We zullen er allemaal zijn. Hoe laat en welk adres?’
Ik zeg nog snel dat we hen verwachten tegen zes uur en dicteer haar het adres voor ik weer ophang. Ik ga weer naar de keuken en zie hoe Max in de kasten zit te rommelen naar ingrediënten voor onze maaltijd.
‘Ze komen,’ lach ik naar Kya.
Max staat recht met een pak pasta in zijn handen. ‘Thomas, Lisa en Felix ook. Kya?’
‘Ja mijn ouders zullen er ook zijn.’
‘Is Seppe op zijn kamer?’ vraag ik aan Max. Hij knikt. Ik loop naar de gang en zet mijn keel open.
‘SEPPE! Deze avond feestje met veel volk hier in huis. Om zes klaar zijn!’
Er gaat boven een deur open en ik hoor Seppe terug schreeuwen: ‘Ik zal er zijn! Goed dat ik niet te ver moet hé.’ De deur gaat weer toe en ik moet lachen met zijn mopje.
‘Ik zal nu even naar papa gaan om wat eten te halen en hem en Liesbeth ook in te lichten, oké?’ vraag ik wanneer ik terug ben ik de keuken.
‘Niet te lang weg blijven, want we moeten op tijd beginnen met koken. Voor zoveel volk moet er veel eten zijn,’ lacht Max. Ik zwaai nog even naar hen en loop dan de living weer door naar de voordeur.

‘Papa!’ roep ik wanneer ik door de hal ons huis binnen loop. ‘Fi! Wat ben ik blij jou te zien! Hoe gaat het met mijn meisje?’ zegt papa terwijl hij me omarmt en meetrekt naar de living.
‘Goed goed, maar ik heb nu geen tijd om te praten,’ ik zie hoe zijn gezicht vertrekt, maar ga snel verder, ‘we doen een feestje bij Max thuis. Jij en Liesbeth zijn uitgenodigd samen met de ouders van Kya en mijn bandleden en zo, het wordt echt fijn!’ Ik zoek achter papa naar Liesbeth. Ze komt net de keuken uit gewandeld.
‘We zullen er zijn,’ lacht ze naar me en zwaait. Ik loop nar haar toe en geef haar een knuffel. In de voorbije maanden heb ik haar beter leren kennen en we kunnen het nu echt goed met elkaar vinden.
‘Super, dan kom ik nu even de kast plunderen want we hebben heel veel eten nodig!’ ik storm zo wat de keuken in en doorzoek alle kasten waar normaal gezien eten te vinden is, ook de koelkast wordt leeggehaald. Met mijn armen vol met pasta, rijst, aardappelen, vlees, groenten en nog zoveel meer loop ik terug naar de living.
‘Om zes uur bij Max,’ roep ik nog naar papa en Liesbeth en wankel met al het eten in mijn handen de voordeur uit.

Bij Max weer aangekomen staat daar ook al een heleboel eten op tafel. Allemaal ingrediënten waar we wel iets van zullen kunnen maken. Ik zet mij hoopje eten erbij en bespreek samen met Max en Kya wat we allemaal kunnen maken. Er zijn enorm veel mogelijkheden dus hebben we veel keus. Na wat bespreking beslissen we om allemaal aparte gerechtjes te maken waardoor er voor iedereen wel iets zal zijn dat hij of zij zal lusten. We gaan koude pasta maken, maar ook warme met een lekker sausje, aardappelen in de oven, koude en warme groentjes,… niemand zal iets te kort komen.
‘Hallo.’ Hoor ik een bekende stem zeggen. Ann, de mama van Max komt tevoorschijn.
‘Wat zijn jullie allemaal aan het doen?’ vraagt ze terwijl ze naar de overvolle tafel kijkt.
‘Eigenlijk hebben we zo’n beetje een feestje georganiseerd voor vanavond en zijn we nu daarvoor aan het koken. Kya’s ouders komen ook en Liesbeth en Fi’s papa en nog wat vrienden, hopelijk is dat goed?’ vraagt Max.
‘Ja, tuurlijk, zolang jullie maar koken. Ik ga douchen.’ Ann zwaait even en draait zich dan weer om.
Terwijl we verder koken maken we zoveel plezier dat ik alles vergeet over het werk, de twee moeilijke maanden. Al mijn zorgen verdwijnen en de zon komt tevoorschijn. Ze blijft de hele middag schijnen terwijl we alle drie koken, lachen en ons amuseren met gewoon koken en samen zijn.
‘Heb je haar eigenlijk vertelt over Felix?’ vraagt Kya aan Max terwijl ze worteltjes raspt.
‘Wat van Felix?’ vraag ik nieuwsgierig.
‘Ik had eigenlijk niets gezegd omdat hij het misschien zelf beter zegt, maar nu is het daar dus te laat voor,’ zegt Max en geeft Kya een speelse blik.
‘Sorry.’ Kya trekt een pruillipje en Max drukt er al snel zijn lippen op. Bij elke kus, elke knuffel die vandaag al van die twee heb ik gezien word ik telkens ontroerd. Ik ben blij dat ik niet meer verliefd ben op Max, dat ik geen enkel steekje van jaloezie voel.
‘Felix is uit de kast gekomen’, vertelt Max wanneer ik hem benieuwd blijf aanstaren, ‘Hij is bi.’
‘Ah zo,’ zeg ik en giet ondertussen pasta in kokend water.
‘Je lijkt niet verrast of geschrokken?’
‘Nee niet echt. Niel is homo en ik heb helemaal geen probleem met Niel of Felix. Misschien…’ ik zie in mijn hoofd al hoe ze samen een koppeltje zouden vormen. Het is een grappig gezicht, maar ze passen best nog wel bij elkaar.
‘Fi, laat het uit. Je moet niet de koppelaarster gaan spelen,’ waarschuwt Max me. Ik lach zijn waarschuwing weg, maar begin er niet meer over. In plaats daarvan loop ik naar de radio, zet die aan en draai de volumeknop open. We dansen en zingen mee op alle liedjes die gedraaid worden terwijl we verder werken aan onze maaltijd.
Tegen half zes zijn we klaar met koken en hebben we waarschijnlijk eten gemaakt voor een heel leger. Niet alles kan je samen eten, maar er is genoeg om te combineren. We her-decoreren de eetkamer nog even, zetten nog een tafel en heel veel stoelen bij zodat iedereen plaats heeft om te zitten. Net op tijd zijn we met alles klaar wanneer de bel gaat voor onze eerste gasten.

Reacties: