FanFic.nl

de zeven zonde (7-shot)

hoofdstuk 5 Gula

Ik lig in het gras met mijn hoofd op de schouder van David. Ik vind het niks dat iedereen hier maar aan het veranderen is. Lara ligt op dit moment op een jas van iemand anders omdat anders haar kleren vies worden, te genieten van de zon. Hopend op een iets bruinere huid. Niet dat het niet warm is. Danny kijkt zijn ogen uit naar wat iedereen voor dure dingen heeft. Als je hem een winkelstraat mee in sleurt wil hij alles kopen. Vroeger had hij een hekel aan shoppen. Imme zoent nu weer met een andere jongen. Ik zie haar net in mijn ooghoeken vanuit hoe ik lig. Vroeger zou ze nooit met iemand anders dan Peter zoenen. Ze zou ook nooit iets met iemand beginnen als ze niet honderd procent zeker was dat hij ook van haar hield. Bij Peter heeft ze maanden lopen twijfelen, voordat ze hem helemaal vertrouwde. Ik kan me de dagen op mijn kamer nog herinneren dat ze me vroeg of ik hetzelfde dacht. Ze lijkt gewoon bijna niet meer op mijn buurmeisje. Peter zie ik niet vanuit mijn positie, maar zijn woede kan ik bijna voelen. Ik til mijn hoofd een beetje op, zodat ik hem aan kan kijken. De jaloezie schiet in zijn ogen door. Maar er is ook nog iets anders, afgunst misschien. Peter is vrij gevoelig, maar accepteerde iedereens keuze altijd. Hij voelde nooit afgunst en is bijna nog nooit jaloers geweest, dat is tenminste wat ik heb gehoord. Dat het de boog is, weet ik nu wel bijna zeker. Vroeger is het ook al een keer gebeurd. Alleen, toen wij er onderdoor liepen was er geen hek. Er was gewoon geen hek. Dat kunnen we toch niet allemaal verzinnen en zoals dat hek er nu voor staat konden we er helemaal niet door. Ik sluit mijn ogen en probeer nog wat te genieten van de zon.

Het is vrij onbeschoft om me niet voor te stellen, dat heeft mijn moeder me verteld. Ik ben Nina, Nina Vogel. Ik woon in een studentenhuis. Er wonen nog 3 meiden erbij. Ik volg een studie geneeskunde. Samen met Martijn en David ben ik een jaar jonger dan de rest. Als je kunt rekenen kun je weten dat we 20 zijn. Ik moet toegeven, het jongste meisje van de groep wordt altijd extra beschermd. Mijn uiterlijk? Nou ik vind zelf dat ik er best mooi uitzie. Alleen misschien iets te dik, maar als ik dat in de groep gooi gaan ze me streng controleren. Ik heb een aantal jaar geleden anorexia gehad. Ik ben er redelijk overheen, behalve dat ik me soms nog te mollig vind, terwijl andere me te mager vinden. Alles is goed, zolang ik maar niet meer afval. Fastfood gaat er alleen soms nog steeds moeilijk in. Verder ben ik niet groot. Eigenlijk best wel klein. Ik heb geen echt witte huid, maar je kunt het ook niet getint noemen. Mijn haren zijn lang en met lang bedoel ik lang. Ze reiken ongeveer tot mijn middel. Het nog mooiere aan mijn haren vind ik dat ze diep zwart zijn, niet van dat donkerbruine. Als de zon erop schijnt dan zie je een blauwige glans erover. Mijn ogen zijn donkerbruin. Sommige mensen zeggen wel eens dat ze in mijn ogen verdrinken. Er is alleen een probleem met mijn ogen, ze zeggen altijd de waarheid. Met mijn ogen kan ik niet liegen. Ik ben gek op kleurtjes. Mijn kleding is altijd kleurrijk, maar het past wel altijd bij mijn haar. Mijn nagels zijn dan weer in dezelfde kleur als mijn kleren. Zwart heb ik bijna nooit aan, althans niet helemaal zwart. Sierraden doen me niet zo heel veel. Is er nog iets wat ik je kan vertellen? Huisdieren heb ik verder niet. Broers en zussen ook niet. Dit was wel ongeveer alles wat ik kon vertellen over mezelf.

Er komt een schaduw in mijn zon staan. 'Ga weg, mijn zon' klaag ik. 'Schat we gaan naar een internetcafé, ga je mee?' Ik knik en kom overeind. Ik voel David achter me hetzelfde doen. Martijn helpt me even omhoog en ik geef David weer een hand. Ik zie dat verder niemand behalve Danny opstaat. 'Wat gaan die doen?' 'Die blijven hier of gaan terug naar het hotel.' Ik knik. Ik loop tussen de jongens in richting de stad. Gelukkig is dat te voet te doen. ‘Ik heb honger’ klaag ik. We stoppen bij een ijskraampje en nemen een ijsje. Ik voel de heerlijke smaak van chocolade op mijn tong smelten. We lopen weer verder. Plots blijft Danny voor een winkel staan. Er liggen best wel dure dingen in de etalage. Ik kijk in zijn ogen en zie een vreemde gloed. Net alsof de voorwerpen tegen hem praten. ‘Danny loop je mee?’ ‘Ga maar vast ik kom zo wel.’ Ik kijk nog achterom en zie hem de winkel ingaan. Ik zucht, het is ook verspilde moeite hem daarvan te weerhouden. In het internetcafé is het een stuk koeler dan buiten. Martijn gaat een internetkaart halen. Met zijn drieën gaan we achter een computer zitten. ‘Laten we eens kijken wat de zeven zonde zijn en wat het inhoud. Hopelijk staat er ook ergens hoe we dit ongedaan kunnen maken.’ ‘Ik hoop dat we het ongedaan kunnen maken, nog voordat er een volgend slachtoffer valt.’ ‘Ik hoop het ook, want een van ons drie is de volgende.’ Davids woorden dringen langzaam tot me door. Als je er over na denkt klopt dat. Mijn maag begint weer te knorren. Vrij duidelijk. De jongens kijken beide me aan. ‘Je hebt vanmorgen al goed ontbeten, net een ijsje op en nog steeds honger.’ De opmerking van David had grappig kunnen zijn, alleen het maakt me bang. Ik werp een blik over het scherm. ‘Vraatzucht staat er ook bij’ fluister ik. Mijn ogen stralen angst uit. ‘Wil ik niet’ fluister ik nog banger. Toch dringt het beeld van eten door mijn hoofd. Ik sla mijn handen tegen mijn gezicht. ‘Hoe kunnen we het stoppen, al is het alleen maar om jullie te redden.’ Martijns blik gaat meteen weer richting het beeldscherm. ‘Het kan niet’ fluistert hij dan. ‘We zijn gewoon verloren.’ De moed zingt diep in mijn schoenen. Het beeld waar ik heel dik ben sluipt mijn gedachte binnen. ‘Het kan wel, maar dan moet iedereen toegeven dat er iets is gebeurd en op dezelfde tijd als dat het is gebeurd weer onder de boog doorlopen. Maar dan van de andere kant.’ ‘Dat gaat nooit lukken’ mompel ik ‘ze ontkennen het nu al.’ ‘We gaan het gewoon proberen. We kunnen toch niet jarenlange vriendschap op het spel zetten.’ Terwijl Martijn de computer afsluit, gaat David wat te eten voor mij halen. ‘Of je het nu leuk vind of niet, je maag wil het hebben en we hebben momenteel nog geen sirene nodig.’ Ik kan niet lachen om zijn opmerking, maar eet het eten toch maar op. Ik kan altijd nog een keer mijn vinger in mijn keel steken.

Gula, de Latijnse benaming voor onmatigheid, gulzigheid of vraatzucht.
Bijbehorende symbolen zijn de demon Beelzebub en de dieren varken en beer.
Typerende demon: Beëlzebub

Reacties: