FanFic.nl

Our own Humanoid world

2. nacht op donderdag en vrijdag 18/02/2010 - 19/02/2010

Jorinde point of view
Ik voelde hoe mijn lichaam het bijna begaf. Ik kon me niet meer bewegen, ik leek wel vastgeplakt aan de vloer. Ik bekeek mijn all-stars. In dikke letters stond op het topje ‘Tom’ geschreven. Ik zag wazig en ik wist meteen dat ik huilde. Ik hoorde iemand komen dus veegde ik snel mijn tranen weg. Ik ging me niet kwetsbaar opstellen. Niet nu. “Ben je nu nog niet weg?”� gromde duidelijk Tom. Ik draaide me om en keek hem aan. Ik bleef ook gewoon staan. “Ik ga niet weg,”� zei ik. Mijn stem klonk zo kwetsbaar. Waarom ik toch weer? Ik beet op mijn lip en ik proefde meteen bloed. Ik liet mijn lip los en keek Tom nog strakker aan. Met zware passen kwam hij op me aflopen. Ik was niet bang voor Tom. Hij zou toch niet een fan iets aandoen? Nee toch? Op amper twintig centimeter afstand bleef hij staan. Zijn handen waren vuisten. Hij ging me toch niet slaan? Ik ging voorzichtig met mijn tong over het open gebeten deeltje van mijn lip. Het prikte. Ik bleef hem aankijken. Ik zag gewoon de haat in zijn ooit zo wondermooie bruine ogen. “Waarom ben je hier nog?”� siste hij. “Omdat ik Bill wil zien,”� siste ik terug. Ik kreeg geen antwoord, enkel een vuile blik. “Hij wil je niet zien, zei ik je toch,”� gromde hij. “Ik geloof je niet,”� zei ik. Nu keek hij me spottend aan. “Geloof je me niet?”� vroeg hij. “Ja, ik geloof je niet,”� mompelde ik. Ik probeerde zo vijandig te klinken maar het lukte me niet. Ik stopte mijn mobiel, die ik blijkbaar nog vast had, in mijn broekzak. Tom zette een stap dichter bij. Hij stond bijna tegen me aan. Hij keek omlaag, ik moest naar boven kijken. “Maak dat je weg bent stomme tr..”� Uit al zijn woede kon hij niet uit zijn woorden komen. Nu trilde ik helemaal. Ik kon nu terplekke wel huilen. Maar ik slikte alles weg. Ik wilde Tom duwen, maar ik durfde me gewoon niet te bewegen. “Niemand wil je zien,”� ging hij verder. Ik slikte de brok in mijn keel weg. Of ik deed toch een poging tot. Ik haalde diep adem. “Je bent een lelijk mormel, maak dat je weg bent, niemand hier moet je hebben,”� bromde hij. Hij schreeuwde bijna. Nu liep hij met grote passen weg. Ik bleef alleen achter. Toen hij de trappen op liep en daar de hoek om liep zakte ik in. Ik kon niet huilen op een of andere manier. Ik wilde het ook niet. Ik zat in foetus houding mezelf te kalmeren. Het bleef muisstil. Na zeker een uur kroop ik recht en wankelde een richting op.

Ik ging een kamer in. Alles was mooi ingericht, er lagen veel spullen overal verspreid. Ik kon eruit opmaken dat deze kleedkamer voor Bill was. Alles rook zo lekker hier. Mijn oog viel op een axe chocolat. Ik hoorde getik van hakken aankomen. Ik trok de eerste beste kast die naast me stond en kroop er in. Ik trok de kast toe en bleef geluidloos zitten. Ik hoorde zacht geneurie. Het klonk als muziek in mijn oren. Het was muziek. Sukkel dat ik ben. De woorden van Tom bleven toch steken in mij. Opeens klonk er luid: “scheisse”� en toen een zucht. “Stomme oogpotlood,”� werd er gegromd. Ik moest lachen maar toch hield ik me stil. Toen hoorde ik weer hakken die wegtikte van de kast, de deur opende en toen weg liepen. Ik blies mijn adem uit, en grinnikte even over wat ik net had gehoord. Toen begon ik te huilen, hoewel ik mijn best deed om dat dus niet te doen. Ik nam voorzichtig mijn mobiel uit mijn broekzak, en begon een heel verhaal in te typen om naar Tosca te sturen. Maar net toen ik op verzenden wilde drukken, deed ik het toch niet. Ik kreeg kramp aan mijn voeten waardoor ik de beslissing nam om mijn schoenen uit te trekken. De stank zal zich vast verspreiden maar dat maakt mij niet uit. Ik strekte mijn benen en wiebelde met mijn tenen waardoor Spongebob zijn kop vervormde op mijn sokken. Ik hoorde het getik van hakken weer dichter komen. Snel trok ik mijn benen op en hield ik mijn adem in. Hij mocht me niet ontdekken.

Vrijdag morgen 19/02/2010
Makbule her point of view
Ik merkte nu pas op dat ik een sms had gekregen van Jorinde. Ik las het snel.

Maak<3
Damn, nu heb ik weer geen karton en stift bij D=
Anders had ik het zo hard gedaan xd
Maar, maar ik houd dus van dich<3
Kuskus Joor<3

Ik moest even lachen en stuurde wat terug. Ik ging nu maar ontbijten. Ik had best wel honger. De geur van verse broodjes en koffie kwam me tegemoet. “Morgen,”� riep ik door de keuken en schoof aan tafel. Mijn kleine zus zat weer eens Hannah Montana te zingen. Ik zeg het je, Miley Cyrus is evil! Mijn kleine broer van bijna drie deed een poging tot chocolade melk drinken. Maar het mislukte hem toen hij mij zag. Hij liet zijn beker vallen en zwaaide met zijn armpjes in de lucht en riep mijn naam. Ik lachte en nam een doek om het op te vegen, want de chocolade melk lag nu volledig op tafel. Ik gaf hem nieuwe chocolade melk en nam zelf een chocolade broodje uit het mandje. Na mijn ontbijt ging ik op de pc op msn. Ik kruiste mijn vingers in hoop dat Tosca online was. Gelukkig was ze ook online dus startte ik een gesprek. Natuurlijk deed ik dat. Na zeker een uur te hebben gechat moest Tosca gaan. Helaas. Ik houd van dat kind. En dinsdag gaan wij meeten. Ik zie er zo naar uit. Ik besloot wat te gaan lezen dus plofte ik nu op mijn bed en nam een boek van Darren Shan. Ik wist niet welke want ik had er zo maar een genomen. Ik las het boek in een keer uit en het was nog maar half één ’s middags. Ik ging even middageten en besloot dan nog een boek te lezen.

voor Tos en Mak<3

Reacties: