FanFic.nl

Blauw (afgelopen)

7.

Het was al snel weer donker en Audrey en Bill zaten weer in Bill zijn kamer. “Moet ik je helpen met je straf?”� vroeg Audrey. “Mocht jij dat willen,”� glimlachte Bill. “Ik doe het graag,”� zei Audrey. Bill nam een blad papier en een pen voor zich. “Wat moet ik nu zeggen? De waarheid al zeker niet,”� zei Bill. Audrey fronste haar wenkbrauwen en dacht even na. “Ik weet het niet,”� zuchtte Bill. Hij ging met zijn pen door zijn haar. “Ik weet wel wat,”� zei Audrey na vijf minuten. “Zeg maar,”� zei Bill. Audrey begon een heel verhaal te vertellen. Bill schreef alles zorgvuldig op. Het paste net op het A4 blad. In grote letters schreef Bill ‘Einde’ er onder. Hij las het nog eens na. “Echt zo hard bedankt jij,”� zei Bill. “Ik help graag mijn beste vriend,”� knipoogde Audrey. Bill glimlachte en ging het papier op zijn bureau leggen. Audrey was haar pyjama al aan het aantrekken. Bill deed hetzelfde. De verkleurde plekken waren weer zichtbaar. Bill schaamde zich rot met die plekken. Hij zag de blik in Audrey haar ogen. Die zaten vol medelijden. “Je hoeft geen medelijden te hebben, ik ben dit allemaal gewend, dit is mijn leven,”� zei Bill. Hij vocht tegen de tranen. Maar de tranen overwonnen. Dat deden ze altijd. Langzaam liep er een traan over zijn wang. Met duizenden tranen in de achtervolging. Audrey ging naar Bill toe en nam hem in haar armen. Ze kon dit niet aanzien. Na een tijdje stopte Bill met huilen. “Het spijt me,”� snifte hij. “Ik wil je niet lastig vallen met mijn problemen, dus doe alsof er niets is, wil je.”�
“Bill je kunt toch moeilijk hier niets aan doen,”� reageerde Audrey. Bill reageerde er niet meer op. Hij was bang om er met iemand over te spreken. Hij vond het al gevaarlijk dat Audrey het wist. En dan Tom nog. Daar was Bill nog het meest bang voor. Stel dat hij alles aan iedereen zou blijven doorvertellen zoals hij vanmiddag had gedaan. Bill en Audrey besloten te gaan slapen. Audrey sliep vrij snel in, Bill lag nog wakker. Hij zei tegen zichzelf dat hij niet meer zou huilen met iemand erbij. Hij wilde niet kwetsbaar zijn met iemand in zijn buurt. Bill staarde voor zich uit maar sloot zijn ogen om te proberen slapen. Hij hoopte op een leuke droom, maar hij viel toch niet inslaap. Hoewel hij eigenlijk best moe was. Het maanlicht scheen onder het gordijn door. Bill trok het gordijn een stuk open en keek nu recht naar de maan. Hij had even last van flash backs toen hij zijn ogen weer sloot. Maar echt last had hij er niet van. Het waren geen slechte maar goede en leuke flash backs. Hij was een kleuter en speelde met een jongetje die precies op hem leek. Een lange, slanke vrouw met lange blonde haren kwam aan wandelen met twee ijsjes. Toen stopte het flash back. Bill glimlachte bij de heerlijke herinnering en viel toen inslaap.

De volgende morgen liep om tien uur ’s morgens de wekker af. Bill schrok en slaakte een gilletje. Audrey keek half slapend op. “Wat doe je?”� vroeg ze voor ze eens breed geeuwde. “Ik schrok me dood door die wekker,”� zei Bill. Nu was hij het die breed geeuwde. Audrey gniffelde. “Mag ik douchen hier?”� vroeg ze. “Natuurlijk, ga je gang,”� zei Bill. “Je bent geweldig,”� knipoogde ze en kroop uit bed. Ze nam een schoon shirt uit haar tas en nam haar broek en andere kledingsstukken mee. Bill ging weer liggen en zuchtte. Bijna was hij weer inslaap gevallen, maar hij werd wakker gemaakt door Audrey die op hem sprong. “Jouw beurt,”� zei ze. Bill kreunde even maar kroop toen toch vanonder de lakens vandaan. Hij nam wat kleren en ging naar de badkamer. Hij liet het water al warm worden. Hij bekeek zijn lichaam. De plekken waren bijna verdwenen. Hij ging met zijn vinger over zijn ribben. Het kietelde wel. Bill ging in de douche. Het warme water stroomde over zijn lichaam. Na de douche trok Bill zijn kleren aan en hij droogde zijn haren. Hij nam de bus haarlak en spoot overal waar hij spuiten kon. Na een paar minuutjes zat Bill zijn kapsel perfect in model. “Bill mag ik je make-up lenen?”� vroeg Audrey die ondertussen naast Bill stond. “Natuurlijk, waarom niet,”� zei Bill. Audrey nam Bill zijn eyeliner en begon het op te doen. “Is cornflakes als ontbijt goed?”� vroeg Bill terwijl hij met het oogpotlood in zijn oog stak. “Ja, is perfect,”� zei Audrey. Ze gingen naar de keuken. Bill nam twee kommen, twee lepels, melk en de doos cornflakes en zette dat op tafel. Beide aten ze een kom leeg en ruimde dan alles op. Ze deden de afwas en maakten schoon. Het was half één toen echt alles was opgeruimd. “Wat zullen we doen?”� vroeg Audrey. Ze plofte in de zetel. “Ik weet niet, filmpje kijken,”� zei Bill. “Nee, heb ik geen zin in,”� zei Audrey. “Wat dan?”� vroeg Bill. Hij was ondertussen ook al in de zetel geploft. “Kom we gaan een potje kaarten,”� geeuwde Audrey. “Ben je serieus?”� vroeg Bill. “Nee,”� zei Audrey droog. “Goed zo,”� zei Bill en kroop weer recht en slofte naar de keuken en kwam terug met drinken. “Ik had dorst en ik veronderstelde dat jij dat ook had,”� zei Bill en gaf een flesje cola aan Audrey. “Dankje,”� zei ze en nam een slok. Net dat moment ging Audrey haar mobiel af. “Ja mam,”� zei ze. “Oké, ik kom,”� zei ze erna. “Ik moet naar huis, we gaan naar oma,”� zei ze. “Oké, ‘t was fijn dit weekend,”� zei Bill. Audrey ging haar tas halen. Bill liet haar buiten. “Tot morgen hè,”� zei Bill. “Ja, tot morgen,”� zei Audrey. Bill wachtte tot Audrey weg was. Hij was weer alleen. De stilte bekroop hem. Hij zette de tv op en staarde er doelloos naar. Een of ander stom kookprogramma was bezig. Bill gromde en zette het op een andere post. Het leek net alsof alles vervloekt was, op die post was ook een kookprogramma bezig. Bill zette het af en keek nog eens goed rond of alles mooi en proper was. Er was niets te zien van rommel en dergelijke. Bill ging naar zijn kamer om die op te ruimen en schoon te maken. Het mocht wel eens gebeuren vond hij.

Reacties: