FanFic.nl

Een appartement in Berlijn.

6.

Carmen pov.
Ze zou wel bij Bill gekeken hebben denk ik bij mezelf, maar daar komt ze al aan. “Ik heb niet gekeken hoor als je dat denkt!”� fluistert ze in mijn oor. En Tom begint te grijnzen. Blijkbaar heeft hij het gehoord. “Wat is der Tom?”� vraagt Bill als hij der aan komt. Ik kan me lach niet in houden, zijn haar zit helemaal door de war. “Niks hoor, leuk haar!”� zeg Tom. “dankje, Nikki heb je toevallig ook een föhn?”� “nee, die hebben we niet. Die moeten we nog kopen.”� Antwoord ik voor Nikki het kan doen. “Oh oké, dan doe ik mijn muts wel op.”� “Ja, ik heb ook nog wel een muts voor je. Één van Greenday, wil je die lenen?”� vraagt Nikki. “Die heb je in het concert gebouw laten liggen slimmerd.”� “Ja die ene wel, ik heb een nieuwe gekocht.”� “Oké, als het zo mogen graag.”� “Ik weet denk ik wel waar die ligt. Ik haal hem wel even.”� Ik loop weg, en laat Nikki alleen met de jongens.

Tom pov.
Nikki en ik staren elkaar aan, en Bill valt het op. En we beginnen langzaam in de lach te schieten. Hij snapt der niks van. En Nikki kijkt me weer heel serieus aan. Waardoor ik begin te lachen. “Met Bill Kaulitz?”� hoor ik ineens uit een hoek komen. Bill is weggelopen en is met iemand aan te telefoon, ik word nieuwsgierig. En pak de telefoon aan en luister wie die aan de telefoon heeft. “Ja, het gaat goed. Komen jij en Tom vanavond nog langs?”� “Nee mam, Bill en ik zijn in Berlijn. We hebben een appartement gekocht, en slapen nu bij vrienden.”� “Welke vrienden Tom?”� “2 meiden, en ons appartement zit naast die van ons.”� “Tom, doe je het wel veilig!”� “Mam! Houd op, dit is gíªnant.”� “Sorry jongen, ik hou van je. Ik kom morgen langs om jullie spullen uit ons huis te komen brengen, met Gordon is dat goed?”� “Ja hoor, neem je Scotty mee?”� vraagt Bill dwars door de telefoon, “houd even je mond wil je?”� vraag ik arrogant. “T is wel mijn telefoon Tom!”� “Ja nou en, hoe laat wou je komen dan?”� “Rond een uurtje of half 4?”� “Dat is top. We mogen der dan net een half uurtje in, het adres is de Kürfurstendamm nummer 10 in Berlijn. Doei mam, tot morgen.”� En ik hang op. Bill kijkt me sip aan. “ik wou mama ook nog even.”� Zegt ie eventjes boos. Dan komt Carmen weer terug.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.