FanFic.nl

Een appartement in Berlijn.

11.

Carmen pov.
Ik vind het wel schattig, maar het maakt me niet uit of Tom dat niet vind. “Tom, zullen we meteen naar huis gaan, Nikki had me gesmst of we naar huis kwamen, want ze moest me wat vertellen.”� “Oké is goed, ik zeg mijn moeder even dat we gaan.”� “Oké, ik ga vast in de auto zitten.”� Daar zit ik dan alleen in Tom zijn auto. Ik neem een kijkje in zijn auto. En zie allemaal condooms en uitgedrukte sigaretten liggen. Dan schrik ik, Tom komt naast me zitten. “Is der iets?”� “Nee hoor.”� Meteen houd ik mijn mond en laat Tom rijden. “Sigaretje?”� “Ja lekker.”� Ik pak de sigaret aan en steek hem op. “Ik moet even tanken, voor nieuwe sigaretten enzo.”� Zegt Tom na een lange stilte. “Oké, ik ga even naar de wc.”� ik loop richting de wc’s en er komt iemand naar me toe. “Hallo, ik ben Rutger. Ik ben van BILD TV. Ben jij het nieuwe vriendinnetje van Tom Kaulitz?”� “Nee, zijn huisgenootje.”� “Hmm huisgenootje.”� “Mag ik der langs, ik moet naar de wc. Daag!”� en loop naar de wc. Als ik terug loop zit Tom al in de auto. Hij is een sigaretje aan het roken. En als ik de auto in stap, hangt ie op met bellen. “haay wijfie. Ben je der weer”� en geeft me een kus.
Tom pov.
Dat zag ze vast niet aan komen, ze word vuur rood en kijkt naar buiten. “dat was geweldig”� dat hoorde ik zachtjes uit haar mond horen komen. Ik begin te grijnzen en zet de radio harder. “wat een kut muziek!”� zegt Carmen. En ze zet een andere zender op. “Like a phantomrider!”� en ik moet keihard lachen. Carmen zingt met de radio mee. Ik glimlach naarder, en pak opnieuw een sigaretje. En steek der één aan. “Dankjewel.”� Lacht Carmen terwijl ze mijn sigaretje afpakt. “bedankt, dat je me sigaret afpakt.”� Op nieuw pak ik een nieuwe. Als hij aan is blaas ik mijn rook in der gezicht. Ze begint te hoesten. Als ze stopt met hoesten geef ik der een kus, en verlies de controle over t stuur.
Carmen pov.“KYK UIT, LET OP DE WEG!”� en ik draai aan t stuur. “sorry.”� Zegt Tom beetje roodhoofd. “geeft niks, alleen moet je op de weg blijven letten. K word liever geen phantomrider.”� Lach ik. “Sorry Sorry!!”� zegt Tom steeds, waardoor ik moet lachen. “K zei toch al, t geeft niet. Laten we maar gewoon verder rijden, over 10 km zijn we der al!”� “Oké, ik rijd al schöne mädchen.”� Zegt Tom nog met wat spanning. Ik begin te lachen, en voor t weten zijn we in Berlijn en rijden we de garage in. “ik had Georg aan de telefoon, hij komt ons helpen. om alles boven neer te zetten.”� “Oké dus hem had je aan de telefoon.”� “Jep, zullen we maar vast wat lichte spullen naar boven brengen?”� “Oké. Ik ben niet zo slap hoor.”� Ik til een doos met de televisie naar de lift, en laat de deur dichtgaan. “WACHT!”� ik druk op t knopje om hem open te doen. “Dankje.”� Zegt Tom hijgend met een zware doos in zijn handen. Je zou zijn gezicht moeten zien!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.