FanFic.nl

Dreads and brother love don’t go together

Chapter VI. Bill - Natuurlijk herkent hij je, je bent zijn broer.

Huilend laat ik me op het bed vallen. Het is echt allemaal mijn schuld. Ik ben verliefd op Tom en nu.. haat hij me! Ik huil zo hard dat ik niet eens hoor dat er iemand binnenkomt. Zodra ik een hand op mijn schouder voel schiet ik geschrokken overeind en ik zie Georg’s en Gustav’s bezorgde gezichten. En huilend vertel ik ze het hele verhaal. Alledrie beseffen we dat dit het einde is van Tokio Hotel

Ik veeg mijn tranen weer weg en zucht een keer. ‘Die band was echt mijn leven.. En kijk mij nu.. alleen om mijn stomme geheimpje ben ik hem voor altijd kwijt!’ Kirsten kijkt me wat lief glimlachend aan. ‘Zeg nooit nooit..’ Ik haal even mijn schouders op. ‘Zullen we gaan slapen..? Het is al laat.’ Stel ik voor. Kirsten knikt en wenst me welterusten en loopt mijn slaapkamer uit opzoek naar de hare. Even ga ik weer op de vensterbank zitten.. En net zoals iedere avond fluister ik zachtjes:’Slaap zacht, Tommie’ Nog een laatste keer kijk ik naar de maan en sterren die de zwarte hemel iets verlichten. Ik sta op van de vensterbank en trek mijn kleren uit die ergens op de vloer van de kamer belanden. Met alleen mijn boxer aan kruip ik onder de dekens. Nog een laatste keer fluister ik zuchten:’slaap lekker Tom..’ En mijn ogen vallen dicht en ik val in een diepe slaap.

De volgende morgen word ik wakker van Kirsten die mijn kamer in komt lopen met de telefoon in haar handen. ‘Bill..?’ Mompelt ze dan wat verrast en verbaasd. ‘Ja?’ Antwoord ik dan vragend. ‘Er is telefoon voor je ..’ zegt ze dan wat klam. ‘Het is.. je broer..’ Ik verslik me even in mijn eigen adem. Ik voel hoe mijn lichaam schrikt als reactie op wat Kirsten net zei. Ik word klam van het zweet en alles duizelt me even. Dan gebaart ze me dat ik de telefoon aan moet nemen. Met trillende vingers pak ik hem aan.

‘Met Bill Kaulitz?’ Fluister ik dan zo zacht dat ik het zelf bijna niet eens versta. Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. Ik hoor een snik en daarna een zucht. Dan hoor ik een oude vertrouwde stem zeggen:’Met tom..’ Mijn kleine tommie, eindelijk hoor ik weer de stem van mijn kleine tommi ‘Bill..?’ Hakkelt de stem van mijn broer dan. ‘Het spijt me.. Het spijt me zo erg..’ En dan hoor ik hoe hij begint te huilen.’Stil maar..’ Sus ik zachtjes. Dit was alles behalve van wat ik verwacht had! Ik had gedacht dat ik de persoon zou zijn die getroost moest worden.. Maar het is andersom.

Na een tijdje kijk ik op en zie ik hoe Kirsten nog steeds naast mijn bed staat. Ik gebaar haar dat ze maar even gaat zitten. Ze knikt en gaat op de rand van mij bed zitten. Ik onderbreek het gesnotter en gestotterd van mijn broer. ‘Tom..?’ ‘Ja?’ Ik zucht een keer en met veel pijn en moeite zeg ik:’Ik wil je zien.. Ik heb je zo gemist!.’ En die woorden doen ons uiteindelijk nog alleen maar meer huilen. Op het moment dat ik de telefoon ophang besef ik me dat ik zojuist meer dan 2 uur met mijn broer heb gepraat.. Eindelijk.. Na 20 jaar! ‘Kirsten.. Hij wil me zien!’ Roep ik opgewekt. Maar niet veel later besef ik me ook daar pas weer het hele idee van. ‘Hij wil me zien… hij wil me zien..’ Blijf ik stotteren. Kirsten komt wat dichter naast me zitten. ‘Bill hoor nu wat je zegt.. Hij wil je zien.. Dit is alles wat je al 20 jaar lang wilt!’ Fluistert ze dan zachtjes.

‘Het komt allemaal echt goed! Geloof me nu maar! En als je het eng vind dan ga ik wel mee!’ Zegt Kirsten geruststellend. Ik knik even en mompel:’Dank je.’ ‘Maar wat nu als..’ Begin ik weer lichtelijk in een paniekstuip ‘Wat nu als hij me niet meer herkent?’ ‘Bill hoor is wat je zegt.. Je bent zijn tweelingbroer! Natuurlijk herkent hij je wel!

Reacties: