FanFic.nl

Nog geen titel, geschreven door Sunrise & Sunset

Anne, Hoofdstuk 1.

'Pfff, wéér maandag, wéér natuurkunde, wéér van Venkel' hoor ik ineens naast me. Ik keek opzij, het was Karen. Eigenlijk dom, want ik had het kunnen weten. Karen klaagt í¡ltijd, het is er te koud, het is er te benauwd, het stinkt hier, het is hier te klein, je praat te hard, je praat te zacht.. Soms word ik echt helemaal gek van d'r. Maar dit keer had ze wel gelijk. Elke maandag ochtend hadden we natuurkunde, en nee, niet één uur, maar ook nog eens een blokuur. En dat met van Venkel. Kijk, als we nou nog net als vorig jaar Verstraten hadden, dan viel het nog wel uit te zingen. Je hoefde alleen maar naar z'n goddelijke lichaam te kijken, en het hele uur was zo om. Maar die geeft alleen maar aan tweede klassen les, zucht. Samen lopen we naar onze kluisjes. Karen vertelt een heel verhaal over wie ze nu weer gezoend heeft bij het uitgaan, en hoe knap hij wel niet is. Ook al zijn we dan nog zulke goede vriendinnen, we verschillen in zo ongeveer alles. Karen praat veel, ik denk veel. Zij is 1 meter 80, ik ben net 1 meter 50. Zij heeft diepe, blauwe ogen, ik heb donkere, bruin, bijna zwarte ogen. Karen houdt van sport, ik van muziek. Zij geeft om het uiterlijk, ik om het innerlijk. Niet dat ik niet omkijk als er een keer een knappe jongen langs loopt hoor, maar gewoon.. ik vind niet dat je een jongen alleen af kunt keuren op zijn uiterlijk. We lijken gewoon echt niet op elkaar, misschien zijn we daarom juist zulke goede vriendinnen. Net als Karen weer een nieuw verhaal begint te vertellen, gaat de bel. Hijgend komen we de klas binnen, en hopen nog snel binnen te kunnen sluipen maar van Venkel heeft het natuurlijk allang door. 'En waarom zijn deze dames zo laat?' vraagt hij met een enge, doordringende blik. 'Eh.. nou..', begin ik te stamelen, en ik voel dat ik helemaal rood aanloop. Typisch ik. Ik kan gewoon niet liegen, en al helemaal niet als de hele klas mij aan zit te gapen. Naja, niet dat we met veel zijn, met z'n 20en ofzo. Maar toch, gewoon het idee dat.. 'Ja kijk meneer, ik ben dus vrésélijk ongesteld, alleen ik had niks bij me, dus toen vroeg ik aan Anne of zij nog iets bij zich had, maar..' flapt Karen er zomaar uit. En dat is dus Karen. Die kan op elk moment de raarste dingen verzinnen, en iedereen gelooft het nog ook. 'Ja, dat hoef ik allemaal niet te weten, ga maar zitten,' bromt van Venkel. Net als we zitten, wordt er op de deur geklopt. En ook al zit ik achterin, ook al is Karen weer een heel verhaal aan het vertellen, ik kan hem hier horen zuchten. 'Binnen!' Schreeuwt hij met een schelle stem, alsof hij voor een heel leger staat en over honderden kanonschoten heen moet praten. Ineens staat er een klein, en heel duidelijk onzeker meisje voor de klas. Ik denk dat ze ongeveer net zo groot als mij is. Dat is waar ook, we zouden een nieuw meisje in de klas krijgen, had van Venkel, onze mentor nog gezegd. 'Lina van Houten is het toch?' vraagt van Venkel, even hard als net, terwijl ze zelfs naast hem staat. 'Ja, meneer', zegt ze zenuwachtig. Ze heeft vast nog nooit op een school als deze gezeten. Waarschijnlijk het soort school dat niet gelooft maar waar wel alle leerlingen zo braaf zijn als op een Christelijke school. Verder niks tegen het geloof hoor, onze school is hier gewoon niet de minst crimineelste, zeg maar. Niet dat er leerlingen zomaar worden doodgeschoten ofzo, er wordt alleen wel veel gestolen. 'Goed, vertel maar iets over jezelf,' zegt, naja, schreeuwt hij. En dat is meneer van Venkel, nooit rekening houden met anderen. De onzekerheid druipt van het meisje af, en toch vraagt hij haar een heel verhaal tegen een onbekende klas te vertellen, arm kind. Veel komt er ook niet uit, ze zegt dat ze Lina heet en 14 jaar is, wat iedereen natuurlijk allang wist, want tevoren werd er een hoop over haar geroddelt en gefantaseerd, eerst zat ze op worstelen, en toen was ze ineens sumo-worstelaar. Ik heb het niet zo op roddelen. En dat ze 14 is, kun je zo aan haar zien. Ze is klein, draagt een effen roze t-shirt en op d'r rug een roze Eastpak. Hier op school is het bijna de regel dat meisjes tot en met 13 jaar een Eastpak dragen, en daarna gewoon een handtas ofzo.

Reacties:

Sunrise zei op 2 maart 2010 - 21:38:
YAYYYYYYYY!!!
I jouw schrijfstijl!