FanFic.nl

Forever Slytherin

Hoodstuk 1: Een nieuw jaar

Hoofdstuk 1

Hoewel de meeste leerlingen werden weggebracht door hun ouders, moest Lucy Drake zichzelf wegbrengen. Haar ouders waren lang geleden gestorven, en zij woonde nu in een weeshuis, vlakbij Kings Cross Station. Het was een leuk weeshuis... voor dreuzels dan. Voor een Zwadderaar was het ronduit verschrikkelijk. Gezelligheid, liedjes zingen, uitstapjes naar de plaatselijke kinderboerderij, er trok een rilling over haar rug bij de gedachte eraan. Gelukkig woonde ze daar alleen in de zomer, de rest van het jaar was ze op Zweinstein.
Ze keek om zich heen, naar de vele kinderen die afscheid namen van hun ouders. Ze zag haar afdelingsgenoten Draco Malfidus en Patty Park. Hij sprak met zijn ouders, zij had haar handen haast klauwachtig op zijn schouders gelegd. Lucy keek enigzins walgend naar Patty. Ze was zo’n wannebe trutje, altijd maar met Draco bezig. Maar Draco toonde geen interesse in haar, hij toonde veel meer interesse in de Heer van het Duister en de strijd tegen dreuzels en modderbloedjes, net als zijn vader.
Draco kreeg een kus van zijn moeder en een hand van zijn vader, en hij stapte de vuurrode trein in, met Patty in zijn kielzog. Zijn ouders bleven niet om hem uit te zwaaien, maar Verdwijnselden meteen.
Lucy zeulde haar hutkoffer de trein in, met een vereende krachtinspanning. Opeens greep iemand het handvat beet en hielp haar mee trekken. Pas toen de koffer goed en wel in de trein stond, kon Lucy kijken wie haar weldoender was.
Het was een jongen met warrig zwart haar, groene ogen en een bril. Het was Harry Potter, een Griffoendor uit hetzelfde jaar als zij.
‘Lukt het verder wel zo?’ vroeg Harry Potter behulpzaam. ‘Die dingen zijn verrekte zwaar.’
‘Sorry hoor, maar vroeg ik soms om je hulp?’ reageerde Lucy fel. Tot haar genoegen zag ze Potters’ gezicht verstrakken. Zwadderaars moesten niets hebben van Griffoendors, en zeker niet van Sint Goedheiligmannen zoals Potter.
‘Ik wou alleen maar helpen,’ zei Potter verontwaardigd.
‘Nou, ik hoef je hulp niet,’ zei Lucy boos. ‘Laat me gewoon met rust!’
Potter draaide zich kwaad om en liep weg.
Lucy greep het handvat van haar koffer beet en zeulde hem lang de verschillende coupés, tot ze bij de coupé van Draco Malfidus kwam. Met één ruk schoof ze de deur open. Iedereen keek op om te zien wie er binnen kwam.
‘Aha,’ riep Malfidus. ‘Daar is mevrouw Donderwolk weer.’
‘Houd je kop dicht, Malfidus,’ zei Lucy bij wijze van vaste begroeting.’Help me liever met mijn koffer.’
Korzel en Kwast, twee bomen van kerels, tilden haar koffer op en gooiden hem in het bagagerek. Lucy ging zitten op een vrije plek naast Draco.
‘Hoe was je vakantie, Lucy?’
‘Verschrikkelijk, en die van jou?’
‘Geweldig,’ zei Draco met een grijns. ‘Mijn vader heeft zich ingekocht in het Ministerie, dus we hebben de hele vakantie belangrijke figuren over de vloer gehad.’
‘Wat is dí¡í¡r nou zo geweldig aan?’ vroeg Lucy schamper.
‘Omdí¡t, Drake,’ begon Draco, die de gewoonte had mensen die hij niet mocht met de achternaam aan te spreken, ‘ik nu alles kan maken wat ik wil, zonder strafwerk te krijgen! Dit jaar wordt toppie. De Wemels, Griffel en vooral Potter zullen niet weten wat ze overkomt.’
‘Over Potter gesproken, ik zag hem net,’ zei Lucy, die zich haar aanvaring met hem herinnerde. ‘Hij hielp me mijn koffer in de trein te trekken.’
Draco trok verbijsterd zijn wenkbrauwen op, zo hoog dat ze zowat onder zijn blonde haar verdwenen.
‘Echt waar?’ vroeg hij. ‘Weet hij dan niet wie je bent?’
‘Dat weet hij nu wel,’ zei Lucy tevreden.
De locomotief braakte een hoop stoom uit en langzaam kwam de trein in beweging. Lucy zakte iets onderuit op de bank en bereidde zich voor op de lange rit naar Zweinstein.

Reacties: