FanFic.nl

Drugs VS Love

Hoofdstuk 2: Our secret

POV Vivian

Na de bel spurtte ik naar mijn kluisje. Ik maakte het slot los en griste mijn jas eruit.
‘Hé, wat was het huiswerk voor geschiedenis?’ Vroeg Wouter. Je kunt ook gelijk vragen of je het mag overschrijven, dacht ik bij mezelf.
Ze zagen me echt als een studiebol. Maar ik haalde ook onvoldoendes hoor! En nee dan niet van die kleintjes. En dan ga ik ook niet huilen of zo, en ik loop ook niet de hele dag met mijn rekenmachine rond om alles uit te rekenen.
‘Ja, hier zo.’ zei ik kort af. Ik pakte mijn geschiedenisschrift uit mijn kluisje en gooide het naar hem toe. Zonder iets te zeggen liep hij met mijn schrift weg.
‘Bedankt, Vivian. Je bent echt aardig weetje dat! Zomaar je schrift aan iemand geven, hopend dat je hem terug krijgt.’ Mompelde ik in mezelf.
‘Tegen wie had jij het nou?’ Verschrikt keek ik achterom.


POV Dave

‘Bedankt, Vivian. Je bent echt aardig weetje dat! Zomaar je schrift aan iemand geven, hopend dat je hem terug krijgt.’ Hoorde ik Vivian mompelen. Vivian! Dat was haar naam.
‘Tegen wie had jij het nou?’ Verschrikt keek ze me aan. Ze werd knalrood en mompelde wat onverstaanbaars en zei me gedag. Met grote passen liep ze weg.
Vivian was eigenlijk wel schattig, maar als ik iets met haar kreeg, zou mijn populariteit gelijk naar nul dalen.
‘Kom we gaan’ Zei Yoran en ik volgde hem trouw.
Bij de coffeeshop aangekomen, bestelde Yoran de drugs en ik ging aan een tafeltje zitten. ‘Hier, ze hadden dit nog over.’ Zei hij en hij gooide een zakje poeder naar me toe.
Ik bedankte hem en na een tijdje gingen we weer naar buiten. Yoran ging naar een paar bekende toe. Ze zagen er luguber uit, en besloot ik maar voor de deur te blijven wachten.
Ik keek om me heen en zag tot mijn grote schrik Vivian fietsen.
Ze mocht niet van mijn verslaving afweten!
Ik probeerde me te verstoppen, maar ze had me al gezien. Haar ogen gleden naar mijn handen, met daarin het zakje poeder. Ze leek er helemaal niet van te schrikken, alsof ze het verwachten. Ze reed door en ging de bocht om.
‘Ben zo terug!’ Schreeuwde ik naar Yoran. Hij keek op en knikte.
‘Vivian! Wacht!’ Ze keek achterom en reed naar de kant.
Haastig stak ik over.


POV Vivian

‘Vivian! Wacht!’ Ik keek achterom en reed naar de kant. Haastig stak Dave over.
Waarom moest ik nou stoppen? Omdat hij voor een coffeeshop stond, met een zakje drugs in zijn handen? Alsof ik dat nog niet door had!
Floor en ik waren al tot de conclusie gekomen dat Sjors en Dave aan de drugs zaten.
Mijn ouders zeiden dat ik maar van hun vandaan moest blijven. Dat deed ik maar al te graag, die gasten zetten je altijd voor schut. Angstig keek ik hem aan.
Hij ging voor me staan, met mijn voorwiel tussen zijn benen. Hij sloot zijn handen om mijn stuur en keek me aan. Ik denk dat hij er stoer uit wou zien, beangstigend.
Maar toen ik heb diep in zijn ogen keek, zag ik puur verdriet en angst.
Even bleven we zo staan. ‘Alsjeblieft.’ Fluisterde hij smekend, ‘Vertel dit aan niemand. Zelfs niet aan Floor.’ Daar vroeg hij me wat. Ik vertelde alles aan Floor, we hadden geen geheimen voor elkaar. Ik keek naar beneden en dacht na. Zou hij dat ook voor mij doen? Nee!
Ik verzamelde moed om hem af te wijzen. Weer keek ik in zijn ogen, die nu volgelopen waren met tranen. Eentje rolde er over zijn wang.
‘Alsjeblieft.’ Zei hij weer. Dit keer trilde zijn stem hevig.
Nog nooit had ik zo’n hartverscheurend gezicht gezien. Wat deed ik die jongen aan? ‘Natuurlijk niet, je geheim is bij mij veilig.’ Zei ik sussend. Ik wilde hem knuffelen, beschermen. Vragend keek hij me aan.
‘Waarom zeg je dat? Ik heb je nooit een blik gegund, het spijt me zo.’ Zei hij.
‘Nee, het spijt mij. Het spijt me dat je geen echte vrienden hebt, verslaafd bent en dat je teveel vooroordelen hebt.’ Zei ik. Ik stuurde mijn fiets naar achter en glimlachte naar hem.
‘Tot bij Engels.’ Zei ik en ik fietste weg.


POV Dave

Gebroken bleef ik achter. Hoe deed ze dat?
Nooit raakte iemand mij, maar zij wel. Ik wilde haar knuffelen, alles vertellen.
In haar armen schuilen tegen de wereld. Waarom heb ik niet gezien dat ze zo lief is?
Maar is ze wel echt lief? Zou ze mijn verslaving echt niet aan iemand vertellen?
Ik droogde mijn tranen, en liep zelfverzekerd naar Yoran.
‘Wow dude! Wat is er met jou gebeurd! Je ogen zijn helemaal rood, komt zeker door het spul.’ Zei hij knipogend. Ik knikte afzonderlijk.
Ik zou het hem nooit vertellen wat er gebeurt is, ook al was het werd het mijn dood.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.