FanFic.nl

Woordloze relatie [afgelopen]

10.

“Godver neem nu op,”� bromde Tom. Hij duwde af en smeet zijn gsm weg. Gefrustreerd maakte hij van zijn handen vuisten. Tom schrok uit zijn gedachten toen er op de bel werd geduwd. Het rinkelende geluid vulde de woonkamer. Tom haalde eens diep adem, en stond op om open te gaan doen. Emily stond voor de deur. Dit keer droeg ze geen grijs trainingspak maar een blauwe jeans en een leuk shirt. En ze droeg dit keer ook geen sneakers maar ballerina’s. “Hoi Tom,”� zei ze vrolijk. Tom perste er een glimlach uit. Het kwam niet echt vrolijk over. Emily trok een wenkbrauw op. “Wat is er?”� vroeg ze. Tom glimlachte nu ongemakkelijk. “Kom even binnen,”� zei Tom. Emily ging naar binnen en nam plaats op Tom zijn sofa. Tom ging naast haar zitten. “Wel ik heb je al veel verteld over mij en mijn jeugd enzo, maar nog niet over mijn broertje,”� begon Tom. Emily luisterde aandachtig. “Ik heb een tweelingbroertje, Bill. En we waren heel close, misschien op een gegeven moment te close. En daar begon het slecht te gaan, we hadden wantrouwen in elkaar, waren erg jaloers op elkaar. Tot we op een keer echt niet meer samen konden leven, we hadden echt mega ruzie. Ik herinner het me als de dag van gisteren, ik kon hem wel slaan, maar dan wel echt slaan. En we zaten beide in een muziekgroep, en door onze ruzie moesten we stoppen met de groep, drie jaar geleden nu. Sinds toen heb ik hem nooit meer gezien, drie jaar lang dus. Ik voel me zo slecht, al drie jaar, maar ik wil hem gewoon nooit meer zien, en toch ook weer wel,”� zei Tom. Emily had haar hand ondertussen op Tom zijn knie gelegd. Ze ging met haar andere hand over Tom zijn rug. Want de tranen vloeide alsof iemand de kraan had open gedraaid. Emily had Tom geen een keer onderbroken. “Het spijt me, normaal ben ik niet zo kwetsbaar,”� snifte Tom. “Het is niet erg als je huilt, zo laat je tenminste zien dat ook jij gevoelens hebt,”� suste Emily Tom. Tom veegde de tranen weg. “Ik wil wel naar hem toe gaan, maar ik durf het niet, en ik weet niet waar hij woont,”� zuchtte Tom. “Ben je er nog niet klaar voor?”� vroeg Emily. “Ik weet het niet.”� Tom keek voor zich uit. Emily maakte nog steeds rondjes met haar hand op Tom zijn rug. Tom nam de hand vast die Emily op zijn knie had gelegd. Hij liet zijn mondhoeken omhoog gaan. “Bedankt dat je zo naar me wilde luisteren,”� zei hij. “Ik doe dat graat voor mijn beste vriend,”� zei ze. Tom lachte even. “Oké, genoeg gezeurd over mijn problemen, hoe gaat het met jou?”� vroeg Tom. “Met mij gaat het prima, ik wilde eigenlijk vragen of we naar de stad gingen,”� zei Emily. “Dat lijkt me een zeer goed idee, dan kan ik mijn zinnen eens verzetten,”� zei Tom. Hij stond meteen op en ging naar zijn portemonnee zoeken. Twee minuten later kwam hij terug met het ding. “Zullen we?”� vroeg Tom. Emily knikte. Tom hielp haar recht en bleef haar hand vasthouden. “Je mag loslaten,”� fluisterde Emily in Tom zijn oor. Ze moest om dat te kunnen doen, wel op haar tenen gaan staan. “Dat kriebelde,”� gniffelde Tom.

Na een paar minuten hebben gewandeld kwamen ze in het centrum van de stad. Het was vrij druk. “Ik heb dorst, jij ook?”� vroeg Emily. “Ja, ik heb wel zin in cola,”� zei hij. “Kom, dan gaan we even op een terrasje zitten,”� zei Emily. “Oké, ik trakteer,”� zei Tom. “Waarom jij?”� vroeg Emily. “Omdat ik dat wil,”� zei Tom. Emily lachte. “Zoals jij wilt, maar ik trakteer straks op een dineer in een restaurant,”� zei Emily. “Dat hoeft echt niet hoor,”� zei Tom. “Ik wil het graag, en ik sta erop, dus je komt mee,”� grijnsde Emily. “Zoals de dame wil,”� lachte Tom. Ze namen plaats op een leuk terras in de zon. “Ik houd van de lente,”� zei Tom genietend. Zijn humeur was echt omgeslagen. “Twee cola’s,”� zei Tom. De ober knikte en ging weg om het te halen. Tom staarde naar Emily haar, haar. Het danste op en neer door de zwoele wind. “Is er iets?”� vroeg Emily. Tom kwam uit zijn gedachten. “Nee, ik keek gewoon,”� zei Tom. Emily gniffelde. De ober kwam terug met de twee cola’s. Tom betaalde. De ober verdween weer. “Als wij optreden over een paar weken, komt een vriendin van me kijken,”� zei Emily. “Gott,”� zei Tom. Emily moest lachen om zijn gezicht. Hij keek nogal geschrokken. “Je wilt nu gaan zeggen dat ze weet wie ik ben,”� zei Tom. “Ja, ze kent je ja,”� gniffelde Emily. Tom probeerde zich te herstellen. “Oké,”� zei hij. Hij nam een slok cola. Emily lachte even en nam dan ook een slok. “Emily, je bent mooi,”� zei Tom. Emily verslikte zich in haar cola. Nu was het Tom die lachte. “Wat zei je?”� vroeg Emily. “Dat je mooi bent,”� herhaalde Tom. Emily keek Tom ongelovig aan. “Je maakt een grapje toch?”� vroeg ze. “Nee, eigenlijk niet, ik vind jou het mooiste en leukste meisje dat ik ooit heb gekend,”� zei Tom in een adem. Emily kon even niet reageren. Ze leek in trans. Tom ging wat dichter en legde zijn vingers onder de kin van Emily. “Je bent geweldig,”� zei hij zachtjes in haar oor. Emily bloosde lichtjes. Dan drukte Tom zijn lippen op de wang van Emily. Emily legde nu voorzichtig haar vingers op de kaaklijn van Tom. “Jij bent ook geweldig,”� zei ze terug in Tom zijn oor. Ze drukte haar lippen op de lippen van Tom. Miljoenen vlinders kwamen vrij. En ze vermenigvuldigde snel. Na een zoen van zeker vijf minuten lieten ze los. Tom glimlachte breed. Emily was rood geworden. Ze dronken hun cola’s leeg. Tom nam Emily haar hand vast. “Kom even mee,”� zei hij. Samen liepen ze de winkelstraat uit en liepen het park in. Tom nam Emily mee naar de grote treurwilg die er stond. Ze gingen er onder zitten. “Wil jij de mijne zijn?”� vroeg Tom zacht.

Reacties: