FanFic.nl

The Fairies' Tale

Chapter 17

Dorien POV
Drie spoken, een piraat, twee trampolinegekken, een zanger met elektrocutiehaar, een sadist met een bloedende voet en haar bitchboy. Is er nog iemand die zich afvraagt waarom we er een uur over doen om het politiebureau te bereiken?
Bill wou per sé door de winkelstraat en ging bij elke etalage minstens vijf minuten 'gewoon even kijken'. Georg droeg Daniëlle en struikelde over elke losliggende tegel. Shin kloeg dat hij zijn trampoline miste. Elisa schold voorbijgangers uit die net iets te lang naar haar kapsel staarden, en rende ze soms schreeuwend achterna tot ze op de vlucht sloegen. Johnny had zoals steeds ook vreselijk veel bekijks, maar wanneer mensen op hem af kwamen met de vraag 'Are you Johnny Depp?' antwoordde hij 'No hablo Inglés', en dan dropen ze verbaasd af. Oh, en Daniëlle joeg Georg met een paar schoppen in zijn ribben een zijstraatje in, en kwam tien minuten later trots terug met een ijsje in haar hand. Bloody Mary op een hoorntje. Georg mag die rode stralen die langs haar vingers druipen dan wel enorm sexy vinden, River trok wit weg en Shin verstopte zich achter Yasmine. Die laatste had trouwens haar rumfles nog steeds bij zich en liep te mompelen over distressing damsels en damsels in distress.
'Politiebureau in zicht!' gilt Daniëlle en propt het laatste stukje van haar ijshoorntje in één keer in haar mond. 'Mush, Georg! Full speed ahead!' En die brave Georg gaat er als een pijl uit een boog vandoor. Als hij de trapjes van het gebouw bijna bereikt heeft, trapt hij op zijn losse schoenveter en gaat met een prachtige duik op zijn bek, met Daniëlle bovenop hem.
'Oww...' doen Shin en Elisa tegelijk. Johnny gniffelt, hij kan het niet laten.
'Ik heb niks!' Daniëlle staat op en slaat het stof van haar broek. Dan bestudeert ze haar levende airbag wat beter. 'Alles oké daar beneden?'
'Mijn kin,' kreunt Georg. Hij komt moeilijk overeind. Zijn ribben hebben de klap opgevangen, maar niks kon voorkomen dat hij met zijn kin over de stoep schraapte. Daniëlle klakt met haar tong, veegt met haar duim de bloeddruppeltjes weg en stopt de vinger prompt in haar mond.
'Fluks, gadver!' Bill slaat zijn handen voor zijn mond, alsof ze hem gaat dwingen ook te proeven.
'Smaakt naar Bloody Mary-ijs,' zegt Daniëlle met een pijnlijk gezicht.
'Genoeg geklooi, even aandacht.' Ik besluit de leiding te nemen, anders zijn Suki en Gustav volgend jaar nog niet vrij. 'Hoe gaan we die kaasfreaks redden? Betalen we hun borg of doen we origineel?'
'Origineel!' antwoorden zeven uitgelaten stemmetjes meteen.
'Origineel,' echoot Yasmine iets later.
'Mooi dan. Georg en Daniëlle, jullie gaan naar de supermarkt aan het eind van de straat en jullie stelen een winkelkarretje. Blijf aan de deur wachten.'
'Yes ma'am,' salueert Georg en zakt door zijn knieën zodat Daniëlle weer kan opstappen. In een sukkeldrafje verdwijnen ze richting supermarkt.
'Waarom in hemelsnaam een winkelkar? vraagt River.
'Zul je wel zien. Fase twee, wie gaat er eerst naar binnen? Beetje opschudding creeëren.'
'Ik!' roept Johnny, en grijpt Bill bij zijn schouder. 'En hij.'
'Heb ik hier nog iets in te zeggen?' vraagt Bill.
'You have not. Meekomen, Kaulitz.' Johnny beent de trap op met Bill als een nerveus hondje achter zich aan. Voor de deur houdt hij even halt, strikt een denkbeeldige das en gooit de deuren wijd open.
'Oh my God, Johnny Depp en Bill Kaulitz!' brult hij door het hele gebouw. Een paar tellen is het stil, dan geeft elke vrouwelijke werknemer en bezoeker gelijktijdig een gil.
'Je bent gek,' fluistert Bill ongelovig, doet instinctief een stap achteruit als er binnen een stormloop begint te ontwikkelen met het geluid van een aanzwellende donderslag. Johnny lacht zijn Jack Sparrow-grijns.
'Thank goodness for that because if I wasn't, this'd probably never work. Rennen!' Johnny en Bill spurten de trappen af en rennen voor hun leven, met een tiental gillende vrouwen en meisjes op hun hielen.
'Als ze maar met hun poten van mijn Johnny blijven,' gromt Yasmine.
'Geen zorgen, ze overleven het wel,' antwoord ik met een schouderophaal. En het gebouw is nu alvast voor de helft leeg. Wie doet de volgende acte?'
'My time to shine!' Yasmine neemt een laatste slok rum en gooit de lege fles kapot in de goot. 'De rum is toch op.' Ze waggelt de trappen op en struikelt de hal in.
'Dit mogen we niet missen,' gniffelt Shin. Met z'n vieren sluipen we haar achterna.
'Juffrouw, ga zitten alstublieft!' De overgebleven agenten zijn duidelijk nog niet bekomen van het bezoekje van de piraat en de zanger, ze weten niet hoe te reageren op een dronken meisje met dreadlocks.
'Fuck you!' schreeuwt Yasmine. Ze verliest haar evenwicht en valt achterover op de schoot van een jonge kerel die met handboeien aan zijn stoel is geketend. 'Hallo lieverd, en waarom zit jij hier?'
'Autodiefstal,' antwoordt die.
'Ach, GTA,' zegt ze misprijzend. 'Mag niet, hé.'
'Juffrouw, mag ik uw identiteitskaart zien?' vraagt een agent met grijzend haar nogal bars.
'Ik ben je hond niet!' schreeuwt Yasmine. 'Sla die toon maar tegen iemand anders aan!' Ze komt weer overeind en schopt een pot met een trieste bamboestruik omver. De vier overgebleven agenten gooien zich op haar, de bezoekers en arrestanten juichen.
'Blijf van me af!'
'Juffrouw, rustig meekomen alstublieft.' Een agent sluit zijn hand om haar pols en trekt zich ogenblikkelijk terug. Koud, dood vlees. Yasmine grijnst sadistisch, nu pas zien de mannen hoe leeg haar ogen zijn, hoe bleek haar huid is. Ze maakt een halfslachtige buiging, stopt twee vingers in haar mond en kotst de hele wachtzaal onder. De rumgeur walmt tot aan de ingang.
'Elisa en Shin, toestemming om op te stijgen,' fluister ik. De trampolinebewoners hebben geen aansporing nodig en rennen schreeuwend naar binnen, maken de chaos compleet.
'En wij gaan naar de cellen.' Ik neem Rivers hand en glip met hem door een deur aan de linkerkant.

Het kantoor heeft maar een paar cellen. Zes ijzeren deuren met een klein raampje, waarin herrieschoppers of dronkelappen af en toe een nachtje mogen doorbrengen. Twee ervan zijn niet in gebruik. Achter de eerste gesloten deur hoor ik twee stemmen ruzieën in het Frans, ernaast zingt iemand luidruchtig Sweet Molly Malone. Dat zijn alvast niet Suki en Gustav. Hoop ik.
'Cel vier of zes, dus.' Naast een inderhaast omgegooide stoel ligt een sleutelbos op de grond. Op goed geluk loop ik naar cel vier, pas een sleutel in het slot en zwaai de deur open. Op de grond ligt een dronken zwerver me geschokt aan te staren.
'Sorry, verkeerde deur!' Met een klap gooi ik ze weer dicht. 'Cel zes dus.' De deur is amper open of een Sukivormige streep schiet naar buiten en klemt zich als een bang koalabeertje om Rivers hals.
'Nooit meer, nooit meer...' piept ze. Gustav is iets rustiger, hij ziet er alleen maar geïrriteerd uit.
'Dat kon ook niet trager, zeker?'
'Geen dank, Gustav. Hou ook van jou.' Ik rommel in de papieren op het bureau, vis de twee dossiers op die ik zocht en duw Gustav een pen in zijn hand. 'Tekenen, Schäfer.'
'Waar is dat goed voor?'
'Jullie vrijlatingsbewijs. Als die papieren getekend zijn, kunnen ze niet bewijzen dat jullie ontsnapt zijn. Ze konden jullie hooguit tot morgenochtend vasthouden, wij versnellen de boel alleen een beetje.'
'Waarom betalen jullie niet gewoon de borg?' vraagt Gustav met opgetrokken wenkbrauwen als hij en Suki elk hun papieren getekend hebben.
'Geen zin in,' zegt River droog. Gustav wil nog wat vragen, maar als hij het slagveld in de inkom van het bureau ziet, houdt hij snel zijn mond.
River, Suki, Gustav en in glippen naar buiten. Daniëlle en Georg staan ons op te wachten met een winkelkarretje.
'Om het goed te maken,' wijs ik. 'En om onze vlucht te vergemakkelijken.'
'Echt?' Suki klapt in haar handen. 'Onze eigen winkelkar! Kom, Gustav!' Gustav tilt haar op en legt haar bijna liefdevol in de kar, slaat zijn handen om de stang en begint snelheid te maken. De straat loopt af, dus na een paar meter springt hij op de onderste staaf en rollen ze als een dolle rollercoaster naar beneden.
'Tijd om te gaan, agenten hebben geen gevoel voor humor.' Yasmine, Elisa en Shin komen naar buiten rennen en met z'n vijven gaan we achter het ontsnapte winkelkarduo aan. Op de hoek van de straat worden we vervoegd door een hijgende Johnny en Bill, en met een slakkengang keren we terug naar huis. Wat zou de rest aan het doen zijn?

------

Reacties: