FanFic.nl

Cogito Ergo Sum

Hoofdstuk 11.3

"Ehm.. Oké, dan doen we dat.. Toch, Kiro?" mompelde Strify. Kiro knikte en vervolgens hoorde hij iemand geritsel. "Dan gaan wij. We moeten nog wat regelen, en dan komen we je vanavond halen," zei Romeo, die blijkbaar was opgestaan. "Ja.." mompelde Strify en hij stond ook op. "Ja.. Ik zie jullie vanavond wel.." fluisterde Kiro uit het veld geslagen. Strify drukte voorzichtig een kus op Kiro's voorhoofd en volgde toen Romeo de kamer uit.

"Romeo. Romeo!" siste Strify zacht, zodat de verpleegsters hem niet hoorden. Romeo stapte echter gewoon door, de half-brunette negerend. "Romeo!" siste Strify nog een keer. Inmiddels waren ze de afdeling af en Strify greep Romeo bij zijn arm en draaide hem om. "Romeo! Wat ben je allemaal van plan? Hoe moeten we dit doen?" riep hij uit en hij gooide zijn armen verslagen in de lucht. Romeo keek even voorzichtig om zich heen en toen trok hij Strify mee naar buiten. Daar liepen ze nog een stukje en in een verlaten parkje stonden ze stil. Strify keek Romeo dringend aan. "We moeten Yu meenemen, en eigenlijk nóg iemand. Dan gaan we gewoon onder zijn raam staan en helpen we hem het raam uit. Het enige dat dan nog moet gebeuren is hard wegrennen," legde Romeo zuchtend uit. Strify verwerkte alles even en keek hem toen ongelovig aan. "Dat gaat toch nooit lukken?! En wie moeten we nog meer meenemen?!"

Romeo schudde zuchtend zijn hoofd en draaide van Strify weg. "Het is onze enige kans, we kunnen niet met hem over de afdeling lopen. En ik heb geen idee wie we mee moeten nemen. Wie kent Kiro nog meer? Heb jij niet nog een vriend die wil helpen?" zei hij. Strify dacht even na. Shin had Kiro wel eens gezien, en hij wilde vast helpen. Shin zou alles doen wat hij vroeg, maar Strify wilde hem ook weer niet in problemen brengen. Als ze gepakt werden was Shin's onschuldigheid voor eeuwig weg. "Strify?" vroeg Romeo en hij zwaaide zijn hand voor Strify's ogen. "Huh? Oh, ja.. Ik haal wel iemand, als jij Yu regelt en de rest van wat er moet gebeuren," stamelde Strify verward. Romeo knikte. "Neem vanavond maar vrij, je gaat je werk niet halen. Ik zie je om 9 uur hier in het park, oké?" Strify knikte langzaam, maar hij staarde tegelijkertijd blind in de verte. "Strify? Heb je het begrepen?" vroeg Romeo voor de zekerheid. "Ja, ik ga Shin halen en ben hier om 9 uur weer," zei Strify monotoon en hij liep weg.

Romeo keek hem even verward na. "Wacht, Shin? Is dat wel een goed idee? Yu komt ook, Strify! Strify!" riep de zwart harige jongen hem na, maar Strify was te diep in gedachten verzonken en te ver weg om hem te horen. Romeo overwoog om achter hem aan te rennen, maar hij besloot hoofdschuddend dat het Strify's eigen verantwoordelijkheid was. Als hij zijn twee lovers ruzie wilde laten maken, moest hij dat besluiten, dan had Romeo daar niets mee te maken.

Zuchtend liep Romeo het parkje uit en hij slenterde een beetje door de sneeuw. Hij vond de kou niet zo erg, tuurlijk was het voor Hikaru niet leuk geweest, die avond ervoor, maar Romeo had hem naar huis gestuurd en gezegd dat hij moest opwarmen. Hikaru was zonder één enkel tegenwoord naar huis gelopen en Romeo kon alleen maar hopen dat alles goed was. Al had hij het waarschijnlijk wel gehoord als het niet goed was. Nu kon hij alleen maar alles regelen voor vanavond. Hij wist niet wat het was, maar hij mocht die Kiro wel. Het was een echte vechter. Hij had gewerkt om te komen waar hij was. En zelfs al was dat niet precies waar hij wilde zijn, Romeo vond zijn moed toch bewonderingswaardig.

Ook al besefte Romeo maar al te dat Kiro de danser was die ervoor had gezorgd dat hij een nieuwe danser moest vinden, dat maakte hem niet uit; Kiro kon er toch niet aan doen, of wel? En nu was er een plan gesmeed om de jongen uit zijn schulden te redden. Maar deden ze er wel goed aan? Hoe kon hij nu voor zichzelf leren zorgen? Zouden zij hem dat moeten leren? Of zou hij altijd de hulp van anderen nodig hebben?

Romeo wist het niet..

Hij wist wel dat ze het snel genoeg zouden uitvinden..

Reacties: