Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Explosive » Drei

Explosive

28 mei 2010 - 19:09

414

0

276



Drei

In deze lijkt bill echt wel DE lul van het verhaal, maar dat is ie niet xD

Bill

"Yow, Bill!" roept Georg. Ik sla mijn vuis tegen de zijne en lach.
"Ben je klaar voor de nederlaag, Hobbit? Want ik ga je die namelijk bezorgen!"
"Had je gedroomd, jij raakt me nog niet als ik met een zwaailicht voor je neus kom dansen, laat staan dat je me verslaat!" Ik duw hem 'zachtjes' tegen de autodeur en leun tegen hem aan. Zodat ik ineens verrassend veel plaats heb op de achterbank van Tom's auto. Ik leg neuriënd en zijn -niet zo stil- protest negerend mijn benen op de zetel. Plots beseft hij -net als ik, trouwens- dat hij veel sterker is dan ik, en ik moet me serieus schrap zetten om niet als een accordeon in mekaar gedrukt te worden. Maar dan besluit hij het vals te gaan spelen: hij port me in mijn ribben, en als reactie slaak ik een vrij hoog gilletje.
"Je gilt als een meisje, bonenstaak. Maar ja, wat wil je met zo'n kapsel," grinnikt Georg. Ik pits hem in zijn arm, met een nieuwe reeks vloeken als gevolg.
"Zeg kinders, kappen nou, "zegt Tom streng, "ik probeer hier een auto op de weg te houden." Maar zijn toon verraadt dat hij het best wel grappig vindt.
'Vond Alix het eigenlijk niet erg?" vraagt Gustav en hij draait zich om op de voorste passagiersstoel.
"Wat niet erg?"
"Dat je nu weeral weg bent zonder haar. Ze zit al heel de week alleen thuis." Ik haal mijn schouders op. Daar zei ze toch niks van...
"Weet ik niet. Maar ik denk van niet, ze wenste me veel plezier."
"En wat zei ze in werkelijkheid?" Ik kijk hem niet-begrijpend aan.
"Bill, vrouwen willen dat je tussen de regels doorleest. En Alix is veel te lief om je vlakaf te zeggen dat ze niet wil dat je weggaat."
"Als zij niks zegt, kan ik niks weten. Ik ga niet dag en nacht haar raadseltjes liggen oplossen, omdat ze te 'lief' is," brom ik. Gustav rolt met zijn ogen en draait zich terug naar voren. Ik zoek naar de ogen van mijn broer in de achteruitkijkspiegel, maar in plaats van de verwachte steun, zie ik enkel een kritisch en peinzend gezicht. Nou ja, bedankt zeg...

Doodmoe kom ik thuis. Ondanks de kleine discussie met Gustav, was het een leuke avond geworden. En stiekempjes hoop ik dat mijn lieve Alix nog wakker is. Ik heb namelijk nog al behoorlijk veel zin...
Tot mijn grote vreugde is de voordeur nog niet op slot, wat betekent dat Alix nog niet naar boven is.

Honey, I'm home...


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.