FanFic.nl

Journey through the Mono region {tijdelijke stop}

Episode Twenty-One - Lost in an other dimension *part 2*

Sky werd langzaam wakker van het zonlicht dat door een kiertje van de gordijnen naar binnenkwam. Hij geeuwde en begon zich aan te kleden. Hij zag dat Thomas en Jesse al weg waren. Toen hij omgekleed was en zijn rugzak had gepakt, liep hij naar het restaurant om te gaan ontbijten. Daar trof hij Jesse aan die in alle staten was.
'Sky! Sky!' riep hij en hij rende op Sky af.
'Ho, ho, rustig', geeuwde Sky en hij deed een stap opzij voordat Jesse hem helemaal door elkaar heen schudde. 'Wat is er aan de hand?'
'Wat er aan de hand is?!' Jesse was helemaal overstuur, Sky had hem nog nooit zo gezien, in de 11 jaar dat hij hem kende. 'Sky, Thomas en Noa zijn weg!'
'Die zijn vast ergens aan het trainen', zei Sky rustig.
Jesse schudde zijn hoofd en sleurde zijn broertje mee naar buiten, naar de trainvelden.
'Zie jij ergens iemand die op Noa of Thomas lijkt?' vroeg hij.
'Euhh...'
'Dat bedoel ik! Noa en Thomas lijken me geen mensen die niks zeggen voor ze ergens heen gaan!'
'Thomas niet', zei Sky. 'Noa is wel een beetje... Ehm... Impulsief...'
Jesse zuchtte en zetten zijn handen in zijn zij.
'Denk je dat Noa iemand is die 's nachts haar bed uit sneakt en dan vervolgens zich niet laat zien 's ochtends?'
Sky dacht even na. 'Nee', gaf hij toe.
'We gaan ze zoeken, nu meteen!' schreeuwde hij.
Sky knikte en liep achter zijn broer aan.

'Noa... Noa!'
Noa deed snel haar ogen open en ging rechtop zitten. Ze had niet eens door dat ze in slaap was gevallen. Ze lag tegen iets aan wat ze niet kon zien, alles was weer duisternis. Geen Umbreon.
'Thomas...?' fluisterde ze. 'Thomas, waar ben je?'
'Ik ben hier, vlak naast je', zei Thomas en hij kneep even in haar hand om aan te geven dat hij er was.
Noa zuchtte van opluchting.
'Was jij ook in slaap gevallen?' vroeg ze.
'Even', zei Thomas.
'Waar is Umbreon?'
'Die heb ik even laten rusten. Umbreon, kom er maar uit.'
'Breeee.'
Umbreon kwam tevoorschijn en meteen lichtten zijn ringen op, zodat Thomas en Noa elkaar weer konden zien.
'Gaat het met je?' vroegen Thomas en Noa tegelijk en ze schoten in de lach.
Toen ze uitgelachen waren, vroeg Thomas zachtjes:
'Ben je bang?'
'Een beetje', gaf Noa toe. 'Jij?'
'Ja', zei Thomas en hij keek snel de andere kant op, omdat hij zich ervoor schaamde. 'Hoe komen we hier ooit weg?'
Noa keek om zich heen en antwoordde toen:
'Misschien moeten we Palkia zoeken en hem proberen te kalmeren. Waarschijnlijk is hij de enige die ons hier weg kan halen.'
'Ja', zei Thomas. 'Maar dat wordt wel gevaarlijk.'
Noa duwde haar nagels in haar handpalmen en balde haar vuisten.
'Weet ik, maar er is geen andere manier om hier weg te komen, en ik ben niet van plan hier te blijven!'
Thomas glimlachte.

'Waar zouden ze kunnen zijn?' vroeg Sky buiten adem, die probeerde Jesse bij te houden.
'Waarschijnlijk in het bos', zei Jesse. 'Iets anders kan ik ook niet verzinnen.'
'Wacht even', zei Sky. 'Ik heb een idee. Flygon, help ons!'
'Flygon!' riep Flygon en hij kwam trots uit zijn pokébal.
'Klim op zijn rug', zei Sky. 'Dan zoeken we vanuit de lucht.'
'Slim, broertje!' zei Jesse en hij grijnsde.
Sky grijnsde terug en klom op Flygon's rug.

'Hoe denk je dat we Palkia kunnen vinden?' vroeg Noa aan Thomas en Thomas haalde zijn schouders op.
'Misschien kunnen we proberen de top weer te bereiken door die trap. Maar geen idee hoe we daar komen.'
'Breee!' riep Umbreon en hij rende naar links.
'Die kant op, Umbreon?' vroeg Thomas.
'Bree.' Umbreon knikte.
'Goed, dan volgen we Umbreon maar', zei Thomas. 'Een andere keus hebben we niet.'
Maar Noa vond het allang goed. 'Waar wachten we nog op?' vroeg ze ongeduldig.
'Nergens op', zei Thomas en hij rende achter Umbreon aan.
Noa volgde hen. Na een tijdje rennen waren ze bij de trap aangekomen en Noa had alweer een steek in haar zij.
'Je rent zo hard', zei ze buiten adem.
Thomas grijnsde. 'Kom je nog of niet?'
'Natuurlijk', zei Noa en ze klemde haar kiezen op elkaar om de steken niet te voelen.
Ze volgde Thomas en Umbreon te trap op.
'Palkia!' riep Thomas. 'Palkia! Waar ben je? We moeten je iets vragen!'
'Thomas!' siste Noa.
'Wat?'
'Pas op, Palkia is gevaarlijker dan je denkt!'
'Helemaal niet', zei Thomas koppig.
Noa zuchtte. Maar daar kwam Palkia al met volle vaart op hen afgestormd.
'GROAAAAWWHHH!'
'Ik denk niet dat hij weet dat we aan de goede kant staan', zei Thomas aarzelend.
'Mond houden en rennen!' gilde Noa. 'Dit was het slechtste idee ooit!'

Reacties: