FanFic.nl

You Hurt Me, But I Wanna Give You A Second Chance (Shin, Cinema Bizarre)

Veronique..

Naam: Veronique
Leeftijd: 16
Jarig: 11-01
Hobby's: Pingelen op mijn basgitaar, van Shin houden..
Vriendje: Shin

Ik sta tegen de balustrade van de Fernsehturm in Berlijn. We zijn helemaal bovenin de toren. Mijn haren wapperen alle kanten op. De zon schijnt. Het is heerlijk weer. Ik haal mijn haren uit mijn gezicht en kijk naar mijn vriendje Shin die een paar meter van me af staat met de camera in zijn hand. Hij zegt: ''Lachen.'' Ik glimlach. Shin maakt een foto. Ik snel naar hem toe en leg mijn hoofd op zijn schouder zodat ik naar de foto kan kijken. Hij is leuk. Mijn haren wapperden net naar rechts en mijn ogen fonkelen door de zon. Ik zie er heel leuk uit. Shin drukt een kus op mijn mond. Ik kijk hem lief aan. Hij zegt:'' Deze ga ik ophangen, als herinnering.'' Ik lach. Hij haalt een haar uit mijn gezicht. Hij kust me. Voor de honderdste keer vliegen de vlinders door mijn buik. Ik hou echt zielsveel van hem. Ik zou hem echt niet kwijt willen. En ik hoop dat hij me ook niet kwijt wil. Ik wil met hem oud worden. Hij is de ware. Zijn tong likt langs mijn lip en ik open gretig mijn mond. Zijn tong glijdt naar binnen en begint de mijne te masseren. Terwijl hij dat doet streelt hij over mijn rug. Hij haalt zijn tong terug en maakt onze kus af. Lief kijken we elkaar aan. Zijn ogen, ik kijk erin, en ik kan erin verzuipen. Zo mooi. Vol liefde en passie. Zijn ogen, die zoveel gezien hebben. Zijn ogen, de ogen van de hunk van de school. De droomprins van zoveel meiden. De drummer van Cinema Bizarre. Oke dan, ze zijn niet zo bekend. Alleen Berlijn kent ze. Maar voor mij is het de beste band ever. En Shin zal voor mij altijd de beste drummer blijven. Voor altijd. Hij is gewoon perfect. Ik zeg:'' Shin, zullen we weer teruggaan? Ik denk dat het al vijf uur is.'' Hij kijkt op zijn GSM en zegt: '' Wat ben je toch goed, het is inderdaad vijf uur.'' Ik glimlach en zeg:''Ja, maar ik ben ook echt geweldig.'' Shin lacht en zegt:'' Niet echt bescheiden he?.'' Ik schud van nee. We lopen verstrengeld door naar de lift. Eenmaal in de lift wachten we tot we onder zijn. Hij drukt lief een kusje op mijn voorhoofd. Ik glimlach naar hem. De lift piept en de deuren gaan open. Daar staan een paar andere toeristen. Een dikke man en een hele dunne vrouw. Achter hun lopen twee kinderen. Een van 10 jaar, denk ik. De andere iets van 7 ofzo. De man draagt een korte broek en een hawaiishirt. Precies zoals ik me een toerist voorstel. De vrouw heeft een driekwart spijkerbroek aan en een roze, wijd t-shirt. De kinderen dragen ook zoiets. Wij lopen nog steeds in elkaar verstrengeld de lift uit. De zon schijnt me fel in mijn ogen. ''Auw'' zeg ik even. Shin kijkt me aan. ''Is er iets?'' vraagt hij. Ik schud van nee. We lopen naar de bushalte en beginnen te wachten totdat de bus van 10 op vijf komt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.