FanFic.nl

I Can't Hate You Anymore

2`

Met hetzelfde droom als altijd deed ik mijn ogen weer open. Ik zuchtte en stond op. Zaterdag, dat betekende dus dat ik moest ontbijt klaar maken. Ik waste me zelf eerst enz enz. heel dat gedoe, toen ik klaar was, maakte ik eerst mijn zusje wakker, ja, ik heb een zusje, van 11 - irritant wijf dat het is - hoe dan ook, vervolgens mijn vader, en tegen de tijd dat hun beneden waren was tafel helemaal gereed . We ontbeten wat in een aangenaamde stilte, mijn vader ging weg, en ik maakte de tafel schoon, nja samengevat ik maakte alles schoon en ging daarna weer douchen, om mijn standaard wandeling door het bos te maken. Ik zag mijn zusje in haar bed lezen en glimlachte. Ik liep de voordeur uit en baande meteen een bekende weg het bos in, langs Micheals huis. Ik wilde er in eerste stantie niet naar kijken, maar ik kon het niet laten. Paar seconden later stond ik voor Micheals deur. De moeder van hem deed open. < is het weer zover > ik grinikte en knikte. < hij slaapt > ik glimlachte. < ik vind het wel, > ik rende de trap op en trapte zijn deur in. < Maikiee wakker worden aap > hij mompelde, hij sliep nogal diep. < het is tijd, je moet Melinda dumpen, ik sta voor de deur, als ik terug ben, ben je aangekleed. > hij stond zijn ogen dicht op en wilde zich beginnen met uitkleden, ik deed snel de deur dicht. Ik gaf hem 2 minutjes en ging toen weer zijn kamer binnen. Hij trok zijn shirt met zijn ogen dicht aan en ik sleurde hem mee, hoe dan ook, toen ik met al die gedoe klaar was, en hij eindelijk buiten was, deed hij zijn ogen open. < jij, jenni, godverdomme, kutwijf > ik grinnikte en liep voor hem uit. < je wekelijkse wandeling menneke, anders verlies je je figuur en kan je niet iedere dag een ander meisje krijgen > < heee> het klonk verontwaardigd maar ik liep nog harder voor hem uit. Ik stopte ineens en keek achteruit. Hij stond stil en ik zag in zijn ogen dat hij wilde terug draaiien om verder te kunnen slapen. < micheal > ik rende naar hem toe en klopte hard op zijn schouders. Hij keek me eventjes aan, en liep daarna met me mee. < verdomme, ga maar naar huis > zei ik opegegeve moment, de stilte werd me te veel. < waarom > vroeg hij, verbaasd, maar gelijk amuserend. < je bent zo droog als weet ik veel wat, ik loop wel in me eentje > hij grinnikte. < nhee, ik heb het wel naar mijn zin. > ik zuchtte. < maar je bent zo sloom > ik daagde hem uit, en hij trapte er in. < ben ik sloom > vroeg hij verontwaardig. < kom op > zei ik en begon te rennen. < haal me in > hij grijnsde en zette het ook op rennen. Iedere keer als hij te dichtbij kwam begon ik te sprinten. Ik raakte uiteindelijk uitgeput en stopte. < ik win > heigde ik. Toen pas realiseerde ik me dat ik geen andere zware geheig hoorde, geen andere voetstappen. Ik draaide me om. < Micheal > vroeg ik en een Deja-vu gevoel overviel me. Ik kromp ineen en zag hem al staan, hij was door de bosjes naar iets aan het gluren. Ik liep er snel naartoe en deed me mond open om iets te zeggen. Hij draaide snel zijn hoofd om en hield zijn vingers op zijn lippen, als teken dat ik stil moest zijn. Ik duwde hem zachtjes op zij en gluurde ook. Met een schok realiseerde ik me dat ik in het gezicht keek dat ik dacht nooit meer te zien. Een grijze hond en een roestbruine hond. Woede overviel me plotseling, ik deed een stap achteruit en ging door de struiken het open plek in. Ik zag de roestbruine naar me kijken. Ik zag dat hij wilde wegrennen, ik begon ook te rennen, maar voor ik het wist werd ik vastgepakt. < doe normaal > siste Micheal. Ik rukte mijn pols los. < laat me los > schreeuwde ik boos. Eigenlijk kon ik het hem niet echt kwalijk nemen. Ik bedoel, hoe moest hij weten dat die honde .. dat die honde.. mijn broer had vermoord? < Godverdomme > ik zag de grijnze nog net door de struik springen. < rotho.. > Micheals hand smoorde de woorden. Hij hield me stevig vast en ik wist dat ik er niet uit zou kunnen komen. < houdt je stil man > siste hij. Hij liet me los en ik vocht tegen de tranen. Ik vroeg mezelf af wie hun volgende slachtoffer zou zijn. Ik draaide m e op en beende snel weg, ik hoorde Micheal nog wat roepen, maar ik kon me niet omdraaien, dat kon ik gewoon niet. Halverwege besloot ik dat het te sloom ging en begon te rennen. Toen ik in mijn kamer was pakte ik mijn dolk en hield hem stevig vast. Het was een mooie, aan de handvaten was er aan de ene kant een jankende wolf gegrafeerd en aan de andere kant een vleermuis. Ik was er gek op. Wat wil je doen? Schoot een stem door mijn hoofd. Wil je ze vermoorden? Dan ben je geen haar beter dan dat zij zijn. Ik zuchtte. Ik wist dat de stemmetje gelijk had, of misschien toch niet, ik bedoel, hun vermoorden toch ook, zij verdienen het om vermoord te worden. Godverdomme, ik liet mezelf op mijn bed vallen en stopte de dolk weer terug op zijn plaats. Ik veegde de tranen weg die waren opgekomen en micheal kwam plotseling in mijn hoofd.. Hij was nog in de bos… KUT!

Reacties:

witch zei op 7 maart 2010 - 16:06:

nice!!
ga je snel verder?