Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Explosive » Vier
Explosive
Vier
Bill
Het eerste wat me opvalt, is de luide deathcore die door de speakers knalt. Ik herken Alix' favoriet, Bring Me The Horizon. Daarna het zwarte haar dat over de leuning van de zetel valt. Ze wilde me waarschijnlijk opwachten (drie keer raden waarvoor) en is toen in slaap gevallen. Wat een schatje.
Plots zie ik de lege fles die naast de sofa staat. Een wijnfles. Ze heeft gedronken. een vlaag van woede overvalt me, als ik ergens een hekel aan heb, zijn het wel mensen die zonder reden/feestje dronken worden. En reken maar dat ze genoeg op heeft, als ze één fles leeg heeft, heeft ze er gegarrandeerd nog een paar soldaat gemaakt.
Ik loop verder en zie op de salontafel nog drie exemplaren verschijnen. Allemaal leeg.
"Alix..." Ik trek aan haar schouders, in een poging mijn woede onder controle te houden.
"Ik weet wel dat je er bent," zegt ze met een dubbele tong. Ze opent verbazingwekkend snel haar ogen en kijkt me aan.
"Ga ergens anders je roes uitslapen," snauw ik haar toe. De boosheid is het eventjes aan het overnemen. Ze probeert moeizaam overreind te krabbelen, maar valt haast meteen weer omver.
"Ik sliep niet," wauwelt ze nijdig. Dat verklaart waarom ze zo snel haar ogen opendeed. Ze doet nog een poging en blijft deze keer wel in evenwicht.
"En trouwens, je hoeft me niet te zeggen wat ik wel of niet mag doen alsof ik een klein kind ben! Ik ben oud genoeg om dat zelf te beslissen!"
"Dat zie ik, ja!" roep ik met een gebaar naar de lege flessen. Ze kijkt me kwaad aan.
"Jij was weg! Als ik zelfs dan niet mag doen wat ik wil-"
"Je mag van mij altijd doen wat je wilt, maar ik haat dronken mensen, en dat weet je!" Ze fronst even, weet geen antwoord, en dan pas zie ik de uitgelopen mascara op haar wangen en haar droeve gezicht.
"Heb je gehuild?" vraag ik, toch wel een tikje bezorgd.
"Wat kan jou dat schelen," snuift ze, "je haat me, dat heb je net zelf gezegd!"
"Met jou valt er gewoon echt niet te praten!"
"Zwijg dan!" Okay, that's it. Ik pak opnieuw mijn jas van de kapstok en been razend weg. Ik slaap wel bij Tom vanavond.
Net voor ik de deur met een knal achter me dichtgooi, hoor ik hoe Alix woedend alle flessen van de tafel veegt. In de auto is het stil, maar dat kan de rinkelende echo van brekend glas niet verdrijven...
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.