FanFic.nl

I Can't Hate You Anymore

5.

Ik had net pas mijn pyjama’s weer aan toen de bel ineens afging. Ik deed de deur snel open en kwam oog in oog te staan met Micheal. < weer jij > zei ik tegen hem en hij grijnsde. < ik kwam eventjes langs en dacht dat je het wel zou willen weten. > ik keek hem met samengeknepen ogen aan. < wat weten ?> hij grijnsde op zo een manier dat je gewoon ziet dat hij iets van plan was. Ik schudde mijn hoofd. < wat je ook van plan bent, ik doe niet meer> hij begon te lachen. < het is niks, weet je nog dat we vorige week hoorde over die ene feest. > ik probeer me wat te herinneren, maar het kom niet naar boven. > ik schud mijn hoofd. Hij rolt zijn ogen. < dacht ik al, nja, ik kom je even laten weten dat je met mij gaat > ik kijk hem aan. < dacht het niet, maikie, ik ga niet > hij schud zijn hoofd. <kom op, Jennifer, niet moeilijk lopen doen, hoe dan ook, ik laat je toch geen keus. Ik klim gewoon naar je kamer en sleur je mee. > ik glimlach bij het idee, want het is niet iets wat hij nog nooit heeft gedaan. < hoe dan ook, het is bij de park, bij de viesvisplas, dat je het even weet, ik kom je straks om half 8 halen, dus wees klaar > < je bent zo een moeilijk mens, weet je dat, Micheal, Waarom heb je het zo snel uitgemaakt met Melinda, dan had je vanavond met haar kunnen gaan.> hij rolt met zijn ogen < dat heb ik express gedaan > ik knijp mijn ogen samen. < hoezo ?> vraag ik en hij lacht. < ik ken je toch > zegt ie. < je was anders niet mee gegaan, en thuis gebleven > ik schud mijn hoofd. < nee serieus Jennifer, je gaat nog een wereldvreemd worden > ik zucht nogmaals. < maar ik wil niet > zeg ik met een kindertoontje. < dat is dan pech voor je > hij lacht. < doei Micheal , ga zelf maar> zeg ik en wil de deur dicht gooien, maar dan pakt hij de deur vast. < Ik zweer je, Jennifer, > ik hoor de lach in zijn stem < ik klim je kamer binnen, en ik neem je met je pyjama’s mee > ik bijt op mijn lip, Hij zou mijn kamer wel inklimmen, en dan me dwingen kleren aan te trekken, en dan zou hij me meesleuren. Ik zucht < godver, je bent zo koppig, ik sta klaar om half 8 klaar > grom ik. En hij schud zijn hoofd. < ben í­k koppig > vraagt ie. < doei Micheal > zeg ik en gooi de deur dicht. Je denkt vast - O, en je zusje dan? Kijk; dan heb ik zo iets van ; kom op man, ze is 11, zo klein is dat niet, ze red het wel. Voor de zekerheid bel ik mijn vader op, het geluk lacht me toe, hij blijkt dan thuis te zijn.
De dag is voor bij voor ik het in de gaten heb, en ik heb wat eyeliner, mascara en oogschaduw op, mijn zwarte haren, die niet bepaald kort zijn gestyleert en wat leuke kleren aangedaan, en nu sta ik te wachten tot Micheal komt. En Ja hoor, daar hoor ik hem al op z’n bekende scooter. Hij staat voor me stil en ik spring bij hem achterop. < heb je er zin in > vraagt hij, ik weet zeker dat hij het alleen maar vraagt om me te irriteren. < weet je, ik snap niet waarom je mij meeneemt > zeg ik, zijn vraag negerend. < Je gaat daar toch alleen maar naar andere wijven gluren > hij lacht. < misschien moet jij ook eens naar andere jongens gluren > Voor dat ik er erg in heb zie ik seth’s hoofd voor me. < hoe dan ook > onderbreekt hij m’n gedachte. < heb je die nieuwe jongens al gezien > ik grinnik. < concurrentie? > vraag ik. Hij kan er niet om lachen. < Ja, ik heb ze al gezien, Seth en Jacob. > Ik vraag mezelf af of ze er vanavond ook zullen zijn. < Ik voel me haast beledigd > zegt Micheal dan. < Je valt niet op mij, maar meteen wel op die nieuwe jongens > ik weet dat hij een grapje maakt maar ik kan er niks aan doen. < Ik val niet op ze ! > zeg ik snel. Hij grinnikt. < het was maar een grapje > zegt ie. < maar aangezien je zo reageert..> ik rolde met mijn ogen en hield hem daarna vast. Klaar voor het feestje...

Reacties: