FanFic.nl

de zeven zonde (7-shot)

Hoofdstuk 6 Ira

Met mijn handen diep in mijn zakken loop ik richting het hotel. 'Danny' roept Nina dan. Ze loopt de winkel in waar we hem hebben achtergelaten. Daar staat hij met zijn handen vol spullen bij de kassa. 'Zolang zijn kaart maar niet blokkeert' hoor ik David tegen me zeggen. Iets wat gelukkig ook niet gebeurde. Nina pakte een aantal van zijn spullen over. Zijn hand wilde alles gelijk teruggraaien. 'Danny, Nina helpt alleen je spullen naar het hotel te dragen. Je hoeft daar niet kwaad over te zijn.' Zijn gezicht trekt bij en met zijn vieren lopen we richting het hotel.

Dit is een mooi stukje om je kennis met mij te laten maken. Tijdens het lopen moet je toch iets doen. Ik ben Martijn Mülen. Ik ben toen ik vier was vanuit Duitsland naar Nederland verhuisd. Ik kwam toen bij Nina en David in de klas. Betere vrienden als hun kun je je niet wensen. Ikzelf zeg altijd dat ik niet getint ben, toch ben ik bruiner dan de meeste. Vooral Nina is jaloers op mij. Ik hoef maar een paar minuten in de zon te zitten en je ziet me al bruiner worden. Mijn haar is donkerblond. Ik werd verplicht om op kamers te gaan wonen, want mijn ouders zijn weer naar Duitsland verhuisd. Ik studeer bouwkunde. Later wil ik misschien wel architect worden. Thuis heb ik een hele kast vol met boeken staan. Ik ben nieuwsgierig naar alles en wil altijd alles weten. Het duurt me dan ook nooit lang voordat ik iets opgezocht heb. Sommige worden gek van mijn weetbuien, ik denk toch dat het nu wel nut heeft gehad. Ik heb thuis nog een kat, ze heet Kaja. Ik heb haar gekregen van Nina voor mijn 19e verjaardag. Ik was er altijd op tegen om huisdieren te nemen. Nina is altijd al eigenwijs en heeft me er toen toch een gegeven. Ik kan me geen leven meer zonder Kaja voorstellen. Ik vond het verschrikkelijk toen ik haar ergens achter moest laten.

We komen bij het hotel aan en ik besef dat er een moeilijke taak begint te komen. We moeten de rest overtuigen dat er iets aan de hand is. Alleen zij beseffen dat nog steeds niet. We lopen gelijk door naar mijn kamer. Hier hadden we gisteren ook onze vergadering. Sindsdien zijn er weer drie raar gaan doen. Nouja drie, Nina heeft het al door en kan er echt niet mee lachen. Zelfs nu kijkt ze gespannen en ongelukkig. Ik sla mijn arm om haar heen. ‘Dit gaat wel goed komen. Desnoods ontvoeren we ze gewoon mee naar die boog.’ ‘Daar hadden ze ook kritiek op toen we dat gisteren zeiden.’ ‘Ontvoeren lukt wel. We zeggen gewoon dat we gaan shoppen.’ Ze knikt hoopvol. David is de andere kamers al ingelopen om de rest naar ons toe te drijven. ‘Alleen Lara nog’ merkt Nina op. ‘Staat onder de douche’ mompelt Imme ‘al een halfuur.’ Ik loop naar de kamer van de meiden en klop op de deur van de badkamer. ‘Wat wil je?’ ‘Dat je onmiddellijk uit de douche komt.’ ‘Nee’ ‘Je krijg drie seconden om onder de douche uit te komen, anders’ ‘Anders wat’ ‘Anders, kom ik je persoonlijk onder de douche uithalen.’ Ik tel hardop af. Bij drie hoor ik nog steeds het water stromen. Ik voel aan de deur en die zit op slot. Ik pak een paperclip en in een paar secondes heb ik de deur open. Ik hoor nog net de gil van Lara. ‘Ik heb je gewaarschuwd.’ Ik pak een handdoek en geef die haar aan. ‘Martijn de badkamer uit, nu’ ‘Doe geen moeite. Ik blijf hier totdat je klaar bent. Totdat ik vind dat je klaar bent.’ Ik verschuif het scherm iets van de muur en gooi haar kleren er overheen. Ik zie haar haar kleren pakken en aantrekken. Ik tik onrustig met mijn voet op de grond. Als ze naar de wastafel wil lopen, houd ik haar tegen. ‘Dacht ik niet. Je bent aangekleed en dus kun je gerust nu mee naar de rest.’ ‘Nee, dat kan ik niet. Straks ziet iemand me als ik over de gang loop en zonder make-up voel ik me zo naakt.’ ‘Je bent niet naakt en een aantal minuten overleef je wel.’ Ze schudt haar hoofd en pakt foundation. Ik zucht. Nooit gedacht dat ik dit nog ooit bij Lara zou moeten doen. Ik pak de foundation uit haar handen en zet terug op de wastafel. Ik pak haar bij haar middel vast en gooi haar over mijn schouder. Ze begint meteen te gillen. ‘Martijn zet me onmiddellijk neer.’ ‘Straks.’ Ik loop naar mijn eigen kamer en gooi haar daar op het bed. ‘Jij wou losgelaten worden,’ help ik haar herinneren, als ze haar mond opendoet. Nina gaat snel met een stoel voor de deur zitten. Nu kan er niemand meer weg. Ik kijk David even aan. Hij knikt naar me. Dus ik mag beginnen, fijn. ‘Ehm. Wij zijn op onze eerste avond hier een wandeling gaan maken. We zijn toen onder de boog der zeven zonde doorgelopen. Sindsdien zijn er allemaal rare dingen gebeurd. Toen wij er vandaag terugkwamen stond er ineens een hek rondom die boog. Volgens degene die ik heb aangesproken, staat dat hek er al jaren. De man zei ook dat dit al een keer eerder is gebeurd.’ Tot nu toe gaat het best goed. Ik kijk de kring eens goed rond. Lara zit ongeïnteresseerd naar haar nagels te kijken. Imme kijkt naar buiten om peters blik te ontwijken. Peter kijkt naar Imme met woede in zijn ogen. Danny kijkt me met een rare blik aan. ‘Ik weet niet waar je het over hebt hoor, er is hier helemaal niets veranderd.’ Ik zucht, dit had ik al verwacht. David begint gelukkig te praten. ‘Er is wel heel wat gebeurd. Wat herinner jij je van Lara. Is ze in jouw herinnering altijd de schoonheidskoningin geweest. Was haar hobby vroeger niet bergklimmen. Dan hebben we Imme. Ze flirt tegenwoordig met elke jongen om haar heen. Vroeger zou ze nooit van Peters zijde zijn afgeweken. Het heeft Peter weken gekost om haar te overtuigen dat hij echt van haar houd. Peter heeft nog nooit iemand echt gehaat. Hij is net zo als Martijn heel vredelievend, kon bijna alles verdragen. Nina heeft anorexia gehad en krijgt nu vreetbuien. En dan jij Danny, jij hoefde nooit het nieuwste te hebben. Tegenwoordig ga je shoppen. Vroeger haatte je shoppen.’ De woorden van David zijn vrij waar. Hij heeft meteen de aandacht van de hele groep. ‘Toch..’ begint peter ‘… geloof ik er niet zo heel veel van. Niemand van ons heeft die veranderingen zo aanvaardt.’ ‘Dan kijk eens om je heen. Kijk naar hoe de mensen hier zich nu gedragen en ze dat vroeger deden. Zie jij dat verschil dan niet. Ben je zo blind.’ Ik voel de woede door me heen razen. David kijkt me aan. Ik kijk hem ook direct aan. Ik was dus de volgende. Iedereen vond het knap als je kon zeggen dat je ruzie had met mij. Nu kan dat dus zeker. David kijkt me met ongelukkige ogen aan. We kunnen beide raden wie de laatste zou zijn. In de kamer is het plots heel stil.

Ira, de Latijnse benaming voor woede, gramschap, toorn of wraak.
Bijbehorende symbolen zijn de demon Satan en de dieren beer en leeuw.
Typerende demon: Satan

Reacties: