FanFic.nl

Journey through the Mono region {tijdelijke stop}

Episode Twenty-Three - I wish they just believed us..

Noa kwam kwaad het pokécenter binnen en antwoordde niet toen zuster Joy bezorgd vroeg wat er aan de hand was. Ze rende zonder iets te zeggen door naar de meisjesslaapzaal en plofte op het onderste bed neer.
Ze was ontzettend teleurgesteld in Sky en Jesse. Ze had verwacht dat tenminste Sky hen zou geloven. Natuurlijk niet, hij wist alles, dacht ze sarcastisch. Natuurlijk geloofde hij iets wat niet logisch in zijn oren klonk niet! Daar was hij veel te verstandig voor!
Noa dacht aan Palkia, zij en Thomas hadden hem beloofd te helpen, om Team Eternal uit te schakelen, maar hoe wilden ze dat ooit gaan doen?
Ze was trouwens kwaad geworden op Thomas en ze was bang dat hij gekwetst was. Het was er gewoon kwader uit gekomen dan dat ze wilde. Ze was gewoon bang geweest, om dat zwarte gat in te springen, wat ze helemaal niet zo raar vond. Wie springt er nou zonder na te denken in een zwart gat? Ze wist het antwoord al: Thomas. Noa grijnsde even bij die gedachte. Zoveel verschilde ze niet van Thomas als ze dacht.
'Noa, mag ik binnen komen?' Thomas klonk moe.
'Ja', zei Noa en ze ging rechtop zitten.
Thomas deed de deur open en ging naast Noa op het bed zitten.
'Sorry', zei hij.
'Sorry voor wat?'
'Dat ik je het zwarte gat in duwde.'
Noa schoot in de lach. 'Maakt niet uit, ik stond nog een beetje na te trillen, ik denk dat ik daarom zo kwaad reageerde.'
'Oh', zei Thomas een beetje verward.
Meiden... Dacht hij.
'Ze geloven ons niet hè?' zei Noa.
'Nope', zei Thomas. 'En dat zijn ze ook niet van plan volgens mij.'
Noa zuchtte en trok haar knieën op.
'Het wí¡s wel echt toch...? Ik bedoel, het was geen droom, toch?'
Thomas schudde zijn hoofd en stroopte zijn linkermouw op. Hij had een litteken op zijn arm zitten.
'Hoe kom je daar aan?' vroeg Noa geschrokken.
'Ik viel op een steentje toen we door dat meer Palkia's wereld in kwamen', antwoordde Thomas kortaf. 'Het is niets hoor, maar het is wel het bewijs dat we er echt geweest zijn.'
Noa knikte. 'Tenzij we nu nog dromen...' mompelde ze.
Thomas kneep Noa.
'Auw! Waar was dat nu weer voor nodig?' zei Noa en ze sprong op.
'We dromen niet', zei Thomas met een grijns.
Noa mepte Thomas met een kussen.
'Noa, Thomas?' klonk Sky's bezorgde stem.
'Ja?' riepen Noa en Thomas tegelijk.
'Kom, laten we maar naar ze toegaan, we kunnen hier niet eeuwig blijven zitten. Als ze ons niet geloven is dat hun keuze', zei Noa.
Thomas knikte en ze liepen naar Sky en Jesse, die bij de balie van zuster Joy stonden.
'Hé, sorry', zei Sky met een schuldig gezicht. 'Ik - '
' - laat maar', onderbrak Noa hem. 'Als je ons niet gelooft is dat jullie keuze. Alleen wij kunnen weten dat we er echt zijn geweest. Jullie mogen zelf weten of jullie ons geloven.'
'Ik geloof je wel', zei Sky. 'Ik begrijp alleen niet dat Palkia van je pokédex gewist is, Noa.'
'Misschien komt dat door het verschil in ruimte en tijd', zei Thomas. 'We waren ten slotte in een andere dimensie toen we Palkia ontmoetten.'
'Ruimte en tijd...' mompelde Jesse. 'Palkia is één van het legendarische trio, Dialga, Palkia en Giratina.'
Thomas knikte. 'Ik heb ooit over ze gelezen in een boek.'
'Ik heb nog nooit van ze gehoord', zei Noa met een strakke blik.
Het deed haar nog steeds pijn dat ze niets van pokémon af wist, door het weeshuis. Ze dacht terug aan de keer bij Team Eternal, toen had ze constant flash backs gehad. Die had ze ook gehad bij het meer..
Ze vroeg zich af of het haar meer informatie over haar ouders kon geven.
Misschien waren haar ouders ook ooit in de dimensie van Palkia geweest...
'We hebben Palkia beloofd Team Eternal te stoppen', zei Thomas. 'In ruil daarvoor heeft hij ons teruggestuurd naar onze dimensie.'
'Dat doen we', beloofde Sky. 'Zullen we nu weer gaan, of willen jullie nog iets doen in Aroma Town?'
'Ik niet', zei Thomas. 'Ik heb mijn badge!'
'En wij hebben onze wedstrijd gehad', zei Noa.
'En we zijn op het veld geweest, en jullie hebben een Plusle en een Minun gevonden', vulde Sky aan. 'Meer valt er niet te doen in Aroma Town.'
'Ahw, ik voel me eenzaam', zei Jesse. 'Mag ik met jullie meereizen?'
Hij keek Sky poeslief aan.
'Van mij wel hoor', zei Noa.
'Van mij ook', zei Thomas.
Sky zuchtte. 'Als het moet...'
'Ja het moet!' zei Jesse.
'Nou, oké dan...'
Jesse juichte en Noa en Thomas schoten in de lach.

Reacties: