FanFic.nl

Dreads and brother love don’t go together

Chapter VIII. Bill - Zou hou nog steeds bandana's en petten dragen?

Ik tik met mijn zwarte nagels op het bankstel. ‘Doe nu is rustig.. Het komt wel goed.’ Zegt Kirsten dan die zachtjes in mijn hand knijpt. Zenuwachtig kijk ik uit het raam. We zijn op weg naar Tom.. Vandaag ga ik hem eindelijk weer zien na 20 jaar

Zou hij nog steeds die piep-geluidjes maken als hij zenuwachtig is? En zou hij nog steeds zo prachtig gitaar kunnen spelen? Zou hij nog steeds bandana’s en petten dragen?

De taxi stopt en Kirsten tikt me op mijn schouder. ‘We zijn er..’ Ik ben misselijk, ik moet overgeven. Ik krijg geen lucht meer. Ik ga dood! Maar toch.. Stap ik uit de taxi. Kirsten pakt mijn hand vast en samen lopen we naar de voordeur. Kirsten belt aan. Adrenaline raast door mijn lichaam. Ik ben bang, angstig, verdrietig maar gelukkig tegelijk. De emoties maken me gek. Dan gaat de deur open en even houdt ik mijn adem in. Een blond harige dame maakt de deur open. ‘Bill?’ Vraagt ze wat verwondert. Ik kijk haar even vragend aan. ‘Ken ik jou?’ ‘Ik ben het… Diana..’ Mompelt ze dan lachend. Mijn mond valt open. ‘Dé Diana van Andreas?’ Vraag ik helemaal perplex. Ze knikt en ze stapt op me af om me een knuffel te geven. En dan fluistert ze zachtjes in mijn oor:’Ik heb je zo ontzettend gemist.. en alles gaat goed komen! Dat weet ik zeker’ Ze laat me weer los en geeft Kirsten dan een hand. Ze gaat ons dan voor en lijdt ons de woonkamer in.



Op het moment dat ik de woonkamer binnen loop kruist mijn blik meteen met die van.. Tom. Mijn Tom.. Tranen wellen op in mijn ogen en verstijfd blijf ik staan. Diana trekt Kirsten mee naar de keuken en mompelt:’We laten jullie even alleen..’ En zonder tegen te sputteren loopt Kirsten achter haar aan. Nog steeds kijk ik mijn oudere zo goed als identieke tweeling broer aan. Zijn dreads.. zijn prachtige dreads.. Hij heeft ze nog steeds.. Alleen nu zijn ze langer en ze zien er nog altijd prachtig verzorgt uit. Ook zijn petten en zijn wijde kleding horen nog steeds bij zijn look. Ik zie er ook nog vrijwel hetzelfde uit. Het enigste verschil is dat mijn wilde manen niet meer zo wild zijn.. Ze zijn omgetoverd tot een stijl zwart kapsel los hangend tot over mijn schouders. Even glimlach ik. En dan fluister ik:’Mijn Tom.. Ik heb je zo ontzettend gemist! Tom heeft het ook niet meer droog en zet een stap toe waards mij.

Even wacht ik onzeker zijn handeling af. Maar hij slaat zijn sterke, nog steeds, gespierde armen om mijn boven lichaam heen en drukt me hard tegen zich aan. Ik sla mijn armen ook om hem heen en we huilen uit in elkaars armen terwijl we tegelijkertijd zeggen hoeveel het ons wel niet spijt. Mijn wang is gedrukt tegen de zijne en ik voel hoe mijn tranen vermengen met die van hem. Nooit maar dan ook nooit moet je een tweeling uit elkaar halen… dat kan gewoon niet.. Ik wil hem niet meer loslaten. Ik wil hem voor altijd vast blijven houden. Voor altijd zijn lichaamswarmte blijven voelen. Na een tijdje laat ik hem los. ‘Hoe gaat het met mama?’ Fluister ik dan zachtjes en verlegen. Tom glimlacht en laat mij ook langzaam los, maar houdt zijn handen gevestigd op mijn heupen. ‘Het gaat prima met haar, en ik heb haar alles vertelt en ze wilt je graag weer zien. Ze kan niet wachten..’ Er lopen weer een paar tranen over mijn wangen. ‘Dus ze is niet boos?’ Tom glimlacht even. ‘Nee.. ze is niet boos.’

Ik slik even en ik slaak een zucht. ‘Het spijt me dat ik het je nooit vertelt heb.. Het spijt me echt..’ En ik pak verlegen een dread van Tom’s haarbos vast en rol hem speels wat heen en weer tussen mijn vingers. ‘Ze zijn nog steeds prachtig..’ Glimlach ik. Tom laat met een hand mijn heup los en strijkt met zijn ietwat brede vingers langs mij kaak. En dan fluistert hij zachtjes:’Het spijt me echt.. voor alles wat ik gedaan heb.. En.. ze zijn inderdaad nog steeds prachtig. Maar niet half zo prachtig als jou!’ Verbaasd kijk ik hem aan. Wat wil hij daarmee zeggen? Maar voor ik het me verder af kan vragen heb ik mijn antwoord al.

Tom drukt zijn ronde prachtig roze lippen tegen de mijne. En met zijn duim en wijsvinger duwt hij mijn kin voorzichtig iets naar onder, waardoord hij vervolgens zacht en teder met zijn tong mijn mond binnendringt. Na een minuut laat hij me los. Hij kijkt me diep in mijn ogen en dan zegt hij:

‘Nu laat ik je echt niet meer gaan… Ik hou van je’

Reacties: