FanFic.nl

Gone.

[12]

In tijden heb ik zo goed niet geslapen. De nachtmerries laten me nog steeds niet los, maar vannacht was hij zachter, draagbaar. Een trein raast denderend voorbij en laat de ramen rinkelen. Het zonlicht piept doorheen de grauwe gordijnen en onthult me een blik op mijn armzalige hotelkamer. En even besluipt mij angst, angst om mijn oude en luxueuze leventje vaarwel te zeggen. Maar ik ben het levende bewijs; geld maakt niet gelukkig. Het is handig, leuk, overrompelend, maar zoals alles went het. We weten wel van het bestaan van armoede, maar het is voor ons een andere wereld. Een wereld die ik nooit dacht te moeten zien. Ik kruip uit bed, walg van de kleren waarin ik geslapen heb. Maar ik heb nu eenmaal niets anders bij. Wat moet, dat moet. Ik scharrel mijn weinige bezittingen bij elkaar en reken af aan de balie. Even val ik uit mijn rol wanneer de mevrouw me aanspreekt met ‘Julian Wagner’. Maar vanaf nu is dit mijn nieuwe naam.


Geen Bill, nog steeds geen Bill! Hoe durft hij, zomaar verdwijnen zonder ook maar iets te laten weten?! Ik snap dat hij zijn vrijheid nodig heeft. Maar zo? Nee. Nee, nu is hij te ver gegaan. Een briefje, een telefoontje, een berichtje; is dat dan echt teveel gevraagd? Wij zijn ook mensen, moet je weten. Met gevoelens en angsten. Angst om die ene persoon, waar je het meeste in deze wereld om geeft, kwijt te geraken. En juist die persoon laat me in de steek. Een schande noem ik het, een schande! En hoe moet ik dat uitleggen aan David, dat de ster van de groep ervandoor is? Zelfs Georg en Gustav raken stilaan in paniek. Hoe kon je, Bill, hoe kon je? En waar moet ik je zoeken, waar ben je naartoe gerend? Maar mijn grootste angst is dat ik het bij het foute eind heb. Misschien ben je helemaal niet uit vrije beweging vertrokken. Misschien werd je gedwongen, onder geweld meegenomen. Misschien hebben ze je overmeesterd toen je na ons concert even buiten op adem ging komen. Misschien denk jij nu ook aan mij en ben je bang. Misschien ben je wel nog banger dan mij. Misschien zit je in problemen, misschien moet ik je helpen. Maar je hebt geen sporen, geen aanwijzingen achtergelaten. Bill, als je me nodig hebt, laat dan iets weten! Ik ben je tweelingbroer en iets zegt me dat het niet goed zit. Ik moet je helpen, maar hoe? In hemelsnaam, hoe? Ik wist dat het mis zat toen je de glinstering in je ogen verloor, maar ik heb je laten gaan. Laten gaan? Ik weet niet of het mijn schuld is. Ik weet niet of je me iets kwalijk neemt. Ik weet niet of je gevonden wilt worden.

Je bent amper een nacht weg, en ik ben al helemaal verloren.

Reacties:

1 2 3

inke zei op 9 maart 2010 - 22:15:
snel verder??
Xx

Kayley zei op 9 maart 2010 - 21:16:

‘Julian Wagner’

Ja, nu is het duidelijk. ^^

Je bent amper een nacht weg, en ik ben al helemaal verloren.

Foetsie HUGE ego Tom, welkom kwetsbare Tomi.

Omg, ik ben blij dat je verder bent gegaan.
Gone is zo leuk. En laijk, ik snap Bill langs de ene kant wel, natuurlijk, maar... Hij moet snel weer contact opnemen met Tom, die arme knul weet niet wat hem overkomt.

Dit is ní­et slecht, hoor je me Renate? N.I.E.T. S.L.E.C.H.T.