FanFic.nl

Skatepark Memories.

2. I'm a Teenage Rockstar!

“Wat is er dan?”� Ik kijk hem verbaasd aan.
“Ik ben een rockster. Ik speel met m’n broer en nog twee vrienden in een bandje. In mijn land zijn we heel beroemd, maar hier nog niet echt.”�
“Ik vat het niet echt. Waar kom je vandaan en hoe komt het dat je zo goed Nederlands spreekt?”�
“Ik kom uit Duitsland. Ik was al heel lang van plan naar Nederland te komen. Ik heb gewacht tot m’n achtiende en heb in de tussentijd Nederlands-lessen in genomen. Ik wil hier heel graag een nieuw bestaan opbouwen. Ik wil niet arrogant klinken, maar ik word gewoon gestalkt door fans. Het word steeds gekker.”�
“Wow heftig! Weten je broer en de andere dat je hier bent?”�
“Ja. En ik heb ook een huis, paspoort enzovoort.”�
Ik ben even stil en weet niet wat ik moet zeggen. “Als er wat is moet je me bellen hoor.”�, zeg ik uiteindelijk. “Geef je mobiel eens.”�
Bill geeft zijn Sidekick II en ik zet mijn nummer in z’n telefoonboek. “Dat is heel erg lief.”�, begint Bill. “Maar dat is echt niet nodig hoor.”� “Ik vind van wel.”� En ik glimlach naar hem. “Je geeft niet snel op, niet waar?”� Hij lacht en er gaat even een kriebel door m’n buik. Ik vind altijd heel snel iemand leuk, en daar moet ik eens mee kappen.
“Kom maar een keer langs. Dan zal ik je laten zien hoe ik overleef.”�, zegt Bill. “Lijkt me leuk”�, antwoord ik met een brede glimlach.
“Ik geef je het adres nog wel een keer.”�
“Oké.”�
We lopen naar de halfpipe die pas naast de skatebaan is geplaatst en klauteren erop. “Kan je al een beetje skaten?”�, vraagt Bill als we er eindelijk op zitten.
“Een beetje. Ik kan rijden en zo, maar nergens op of af. Ik kan geen trucjes.”� Ik grinnik.
“Oké!”�, zegt Bill. We kijken even naar beneden en Bill skate naar beneden toe. Ik blijf even zitten, maar niet veel later ga ik er toch maar achteraan. Vlak voor ik boven ben wal ik van mijn board af en gil even. Bill vangt me op en ik zucht. “Dank je.”�, zeg ik en hij glimlacht even. “Geen dank.”�, zegt hij en zet me weer neer. Ik voel dat ik een beetje rood wordt en dus ren ik naar mijn board toe. Ik gooi hem de halfpipe op en klim er zelf achteraan. Als ik weer zit komt Bill ook weer naar boven en komt naast me zitten. “Nog een keer proberen?”� Ik knik. “Ik geef niet op!”�, zeg ik en Bill lacht. Ik spring weer op mijn board en dit keer gaat het wel goed. aan de andere kant blijf ik staan en zwaai naar Bill. “Hoi!”�, roept hij lachend en zwaait ook even. hij komt naar me toe en zo zijn we nog wel een tijdje aan het skateboarden. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat het al 9 uur is. “Shit, ik had al thuis moeten zijn!”�, zeg ik en kijk op. “Ik ga ook!”�, zegt Bill. “Misschien tot morgen! Doei!”�, roep ik terwijl ik richting huis ga. “Doei!”�, roept Bill ook nog en dan verdwijnt hij achter een huis. Als ik thuis kom kijkt mijn moeder me boos aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.