FanFic.nl

Our own Humanoid world

5. zaterdag middag 20/02/2010

jorinde point of view
Ik werd wakker gemaakt door iemand die in mijn oor blies. Toen ik helemaal wakker was, kon ik zien dat het Bill was. “Hmm,”� kreunde ik. Bill lachte. “Word je altijd zo wakker ’s morgens?”� vroeg hij. “Ja,”� geeuwde ik. “Cute,”� zei Bill. Ik keek hem verward aan. “Als ik cute ben, wat ben jij dan?”� zei ik. Bill gniffelde. Nu pas zag ik dat hij al helemaal opgemaakt was. “Kan ik me ook douchen?”� vroeg ik. “Natuurlijk, daar is de badkamer,”� zei Bill. “Jaaj,”� juichte ik. Ik kroop onder de lakens vandaan en ging naar de badkamer. Het warme water stroomde over mijn lichaam. Toen ik weer voor de spiegel stond glimlachte ik breed. Dit was echt zó geweldig. Ik had mijn idolen ontmoet, ik stond gewoon in zijn badkamer. Oké, zijn hotelkamerbadkamer dan. Ik sloot even mijn ogen en genoot van alles. Ik deed mijn make-up en haren. Ik besefte dat ik geen haardroger had. Ik stak mijn hoofd door de deur. “Bih-hill, heb jij toevallig een haardroger?”� vroeg ik. “Natuurlijk,”� zei Bill en gaf me er een. “Danke,”� zei ik terug en ging nu mijn haar drogen. Het stak naar alle kanten. Ik stak weer mijn hoofd door de deuropening. “Bill heb jij niet toevallig een stijltang?”� vroeg ik. “Jawel, die heb je ook nodig zeker,”� lachte hij. “Jawel,”� gniffelde ik. Bill gaf me een stijltang. “Danke,”� zei ik weer en ging mijn haar stijlen. Na een halfuurtje was ik ook daar weer mee klaar. “Bedankt,”� zei ik en gaf Bill zijn spullen terug. “Je ziet er goed uit,”� zei Bill. “Danke,”� gniffelde ik. Ik voelde hoe mijn wangen rood kleurde. “Jij trouwens ook.”�
Nu was het Bill die rood werd. “Goed, zullen we gaan eten?”� vroeg hij. “Ja, is goed.”�
We liepen naar het restaurant van het hotel. Tom, Georg en Gustav zaten er al. Tom grijnsde breed naar me. Dat was eng. “Morgen ‘tortelduifjes’,”� zei hij. Ik trok een wenkbrauw op. “Waar heb jij het over?”� vroeg ik. “Waren jullie niet diegene die ik hoorde vannacht?”� vroeg Tom. “Je hoorde vast jezelf,”� zei Bill droog. Ik lachte. Geniale opmerking. We gingen eten halen en schoven weer aan tafel. Ik nam een hap van een chocoladebroodje. Iedereen zat aan tafel als zombies. Ik vond het best grappig om te zien. Iedereen leek nog te slapen. Georg lag bijna met zijn hoofd in zijn boterham met kaas. En Gustav dronk de ene koffie na de andere, om wakker te worden en Tom, die sliep gewoon verder. Was Bill nu echt de enige met mega veel energie? Blijkbaar wel. Hij zat uitgebreid te vertellen, maar niemand leek te luisteren, sommige deden moeite maar zelfs dat was moeilijk aangezien ze zo moe waren, en het was al middag. Toen zag ik de oorzaak van Bill zijn hyperheid. Hij dronk de ene koffie na de andere. Georg gaf Tom een paar porren. “Dude, we gaan naar de concertzaal om te oefenen,”� zei hij. “Hagen, ik wil slapen,”� gromde Tom. Ik gniffelde. “Kom, we gaan onze spullen halen,”� zei Bill. “Oké,”� antwoordde ik. We liepen naar de lift. “Sorry, maar ik ga echt niet in een lift,”� zei ik. “Waarom niet?”� vroeg Bill. “Ik kan er niet tegen,”� zei ik. “Dan maar met de trap, dat is nog eens goed voor de conditie,”� gniffelde Bill. We lachten om onze slechte conditie toen we boven waren. We namen een paar spullen om mee te nemen. Bill nam een grote tas en duwde daar van alles in. Serieus hij nam bijna een heel overlevingspakket mee. Volgens mij kon er ook nog een tent in. Jeeej konden we gaan kamperen. Ik nam enkel mijn mobiel en mijn portemonnee mee. “Kan ik een trui in je tas duwen?”� vroeg ik. “Natuurlijk,”� zei Bill. En mijn trui werd er bij geduwd. “Kom, we gaan, anders gaat David weer zagen, en dat wil je niet meemaken,”� gniffelde Bill. “Is het dan eens gebeurd dat hij uitflipte?”� vroeg ik nieuwsgierig. “Ja, we waren in Frankrijk,”� lachte Bill. Hij vertelde me een heel verhaal. Ik had echt tranen van het lachen. “Hoe geniaal kan het zijn,”� zei ik op het eind. Ik ging met een doekje voorzichtig onder mijn ogen om geen make-up uit te vegen. “Ik heb altijd make-up bij me dus, je kunt zo even opnieuw opdoen,”� zei Bill. “Je hebt echt alles,”� zei ik. “Natuurlijk,”� zei Bill. Toen we buiten kwamen schoof hij een zonnebril op zijn neus. Hij duwde er ook een in mijn handen. Ik zette die op. Fans stonden voor het hotel. Veel fans, echt mega veel. Nu voelde ik me ook eens een ster. Het was wel een raar gevoel. We kropen in de auto. Ik en Bill zaten tussen Georg en Tom in. “Hagen,”� begon Tom weer. “Thomas, slaap!”� beval Georg. Ik gniffelde. Dit was echt geweldig. Na tien minuten waren we er al. Backstage liepen we binnen. “Oefenen we vandaag met de outfits?”� riep Bill door de zaal. Vele mensen waren al aan het werk. Bill kwam aanlopen met een stoel, voor mij. “Ga zitten,”� zei hij. Ik ging dus zitten. “Pas je alsjeblieft op mijn tas?”� vroeg Bill zielig. “Natuurlijk,”� zei ik. “Danke,”� zei hij. Bill huppelde achter het podium toe. Echt serieus hij huppelde. Cuteheid. Ik nam stiekem mijn mobiel en ging filmen. Tom zat op de trap te slapen. Ik zoomde in naar hem. Ik kon amper mijn lach inhouden. Gustav was op zijn drum bezig. Dat moest ik zeker op film hebben. Hij zwaaide toen hij doorhad dat ik aan het filmen was. Georg draaide zich met zijn kont naar me toe, toen hij doorhad dat ik op hem aan het inzoomen was. Toen kwam Bill op het podium met een best wel rare outfit. Hij was de enige die graag gefilmd werd, precies. Hij kwam op het verleng stuk staan en draaide een rondje. Hij lachte. “En?”� “Prachtig”� zei ik. Hij huppelde weer naar het grote podium. Hij heeft echt een strak kontje. Ik zoomde er op in. Bill zwaaide naar de camera. Hij lachte en ging Tom wakker maken. Ik gniffelde en stopte met filmen. Anders had ik voor maandag en dinsdag geen geheugen meer.

Reacties: