FanFic.nl

Forever Slytherin

Hoofdstuk 4: studiemaatjes

Hoe fijn het ook was dat ze zich niet steeds meer hoefde te ergeren aan Draco, Lucy’s leven was er na de breuk van hun zogenaamde vriendschap niet makkelijker op geworden. Nu kwam er nooit meer iemand bij haar zitten in de Grote Zaal, niemand zei haar ‘s ochtends goedemorgen of ‘s avonds goedenacht. Het was echter nooit aan haar gezicht te zien dat ze ermee zat, dus niemand bekommerde zich er echt om.
De eerste lessen van dat schooljaar waren begonnen, en alles ging zijn gangetje. Lucy moest dit jaar alleen wel veel meer huiswerk doen dan ze gewend was. Gelukkig had ze genoeg vrije tijd, en werd ze nooit gestoord als ze in de leerlingenkamer van Zwadderich zat.
In het weekend ging ze meestal op de tribune van het zwerkbalveld zitten. In de eerste weken van het schooljaar waren de trainingen nog niet begonnen, en vlogen er alleen af en toe wat leerlingen op hun bezems een rondje. Maar in de zesde week van het schooljaar begonnen de trainingen van de verschillende afdelingsteams, en net toen Lucy besloot op de tribune te gaan studeren, was Griffoendor bezig met de training.
Door het constante gejoel en geschreeuw van de teamleden en de supporters werd Lucy afgeleid van haar boek, “Runen Vertalen, een handboek voor de P.U.I.S.T.”�. Over twee weken had ze een moeilijk proefwerk en ze wilde goed leren. Geïrriteerd keek ze op.
Het team van Griffoendor, in hun rode gewaden, scheerden over het veld en de tribunes. Dit jaar was Potter de aanvoerder, en hij schreeuwde dan ook constant aanwijzingen. Enigzins geboeied, maar met een uitdrukking van walging die de gemiddelde Zwadderaar altijd opzette als hij een Griffoendor zag trainen, keek ze naar hem. Hij had de snelste bezem van hen allemaal, een vuurflits. Als hij een Snaai zag en een spurt moest maken, zag ze soms alleen af en toe een rode flits in de lucht.
Lucy vroeg zich af hoe het zou zijn om te vliegen, hoog in de lucht, de wind in je haren, de vrijheid... Op dat moment scheerde er iemand vlak over haar hoofd heen en ze gilde het uit. De persoon landde op de tribune en liep op haar af. Het was Potter.
‘Sorry,’ verontschuldigde hij zich. ‘Ik zag je niet. Gaat het?’
‘Ja, gaat wel,’ zei Lucy snel, en ze deed haar haar goed. Het was alle kanten opgewaaid.
‘Hé,’ zei Potter. Hij herkende haar. ‘Ben jij niet dat vriendinnetje van Draco? Ik zag je in de Zweinsteinexpress.’
‘Nou, niet meer dus,’ zei Lucy kortaf, boos dat iemand haar eraan herinnerde dat ze ooit vrienden had gehad.
‘Wat is er gebeurd?’ vroeg Harry, en zijn toon was meelevend te noemen.
‘Dat gaat jou niets aan!’ riep Lucy boos. Harry keek haar met dezelfde gekwetste blik aan in de trein.
‘Met jou valt echt niet te praten. Ik ga wel weer.’ En hij stapte op zijn bezem.
Lucy wilde niet met Griffoendors praten. Potter was aardig, hij toonde interesse, en hij was de eerste in weken die met haar praatte. Maar haar principes hielden haar tegen. Ze was een Zwadderaar, en hij was er een Griffoendor. Als ze met hem praatte, ging haar reputatie naar de maan.
En toen besefte Lucy dat ze geen reputatie meer had. Iedereen praatte toch al over haar achter haar rug om, wat maakte het uit wat ze deed?
‘Potter, wacht!’ riep ze snel. Potter draaide zich op zijn bezem om in de lucht.
‘Wat?’ riep hij terug.
‘Ik heb de vriendschap met Draco verbroken,’ zei ze snel. ‘Hij deed eng. Iets over het overnemen van Zweinstein.’
Potter keek haar koel aan. ‘Lullig voor je,’ zei hij kil, en vloog weg.
Lucy vloekte hard. Ze voelde zich rot. De enige keer in jaren dat ze zichzelf kwetsbaar had opgesteld, en dan reageerde Potter zo. Ze schopte hard tegen de tribune, greep haar boek en smeet het weg. Het boek raakte een meisje even verderop op haar achterhoofd. Ze slaakte een kreet van pijn.
Geschrokken rende Lucy op het meisje af. Ze had niet bedoeld iemand pijn te doen, en ze hoopte maar dat ze niets sociaals hoefde te doen, zoals haar troosten.
Het meisje draaide zich om om te zien wie het boek gegooid had. Ze had een wilde bos bruin haar, forse voortanden, en ze droeg een gewaad van Griffoendor.
‘Hé jij!’ riep ze naar Lucy. ‘Gooide jij dit?’ Ze keek naar de titel.
‘Ja... sorry,’ zei Lucy snel, en ze wilde het boek weer aanpakken, maar het meisje hield het vast.
‘Volg jij ook Oude Runen? Leuk vak is dat, vind je niet?’ vroeg het meisje geïnteresseerd.
‘Ja... het gaat wel... denk ik,’ zei Lucy aarzelend. Het was duidelijk aan haar uniform te zien dat ze een Zwadderaar was, waarom praatte dat meisje met haar?
‘Ben jij ook al druk aan het leren voor dat proefwerk? Ik wel, ik ben al druk schema’s aan het maken, van de stof, maar ook van de tijd die ik nog heb om te leren. Ik vind vooral dat hoofdstuk over het noordelijk dialect zó moeilijk! Spreek je die “s”� met dat streepje eronder nou uit als een “z”� of een “l”�?’
‘Het is een “k”�,’ zei Lucy gretig. ‘Maar als er een streepje boven staat is het een “l”�.’
‘Oh ja, ik weet het weer,’ zei het meisje, en ze maakte snel een aantekening in haar eigen exemplaar, wat ze ook bij zich had. ‘Zullen we misschien studiemaatjes worden? Dan wordt dat proefwerk een groot succes?’
‘Uh... ik weet niet...’ aarzelde Lucy weer.
‘Oh kom op, dat wordt leuk!’ zei het meisje enthousiast. ‘Dan kunnen we gewoon in een tussenuur afspreken in de bieb, en tijdens de les samenwerken. Ik heet trouwens Hermelien Griffel, en jij?’ Ze praatte behoorlijk snel.
‘Ik heet Lucy Drake,’ stelde Lucy zich voor. ‘Ik zit in Zwadderich.’
Hermelien Griffel leek totaal niet onder de indruk van dat nieuws. Sterker nog, ze vulde de mededeling aan door te zeggen dat zij een Griffoendor was, hoewel Lucy dat allang gezien had.
‘Wat wil je? Worden we studiemaatjes of niet? Dit is de laatste keer dat ik het vraag,’ zei Hermelien grijnzend.
‘Ja, oké, goed,’ zei Lucy met een lach. Het hielp dat ze de samenwerking ieder moment als ze dat wou kon verbreken. Ze zat er niet aan vast.
‘Leuk!’ riep Hermelien enthousiast. ‘De volgende les is morgen, zie ik je dan?’
‘Ja, is goed,’ stemde Lucy in. Ze pakte haar boek van Hermelien aan. ‘Dan zie ik je morgen wel.’ En snel draaide ze zich om en liep weg. Ze had een soort van vriendin gemaakt, en nog wel een Griffoendor. Dit was echt vreemd, maar toch ook wel leuk.

Reacties: