FanFic.nl

Tears on my guitar

Deel 45: Napje

Ik ben als eerste bij de deur om open te doen. Lisa en Thomas lachen wanneer ze me zien.
‘Fi! Het is echt een eeuwigheid geleden dat we jou gezien hebben!’ lacht Thomas. Hij laat Lisa los om me een knuffel te geven. Alle broers van Max zijn echt enorm sociaal, ik ken hen dan ook al zo lang dat ze ook bijna voor mij broers zijn.
‘Het is ook fijn om jullie nog eens te zien!’ antwoord ik en knuffel Lisa nu.
Ik laat hen binnen en zie voordat ik de deur toe doe papa en Liesbeth aangewandeld komen. Na even wachten staan ze bij me aan de deur en kan ik ook hen binnen laten. Meteen worden ze beiden hartelijk verwelkomt door Ann. Seppe komt ondertussen ook van de trap gelopen en gaat voor me de living in om meteen met zijn broer te beginnen praten. Zelfs met een paar mensen bij is het al luidruchtiger, maar wel gezellig luidruchtig.
Wanneer ik net twee minuten neer zit in de zetel naast Lisa gaat de bel weer. Max en Kya zijn in een gesprek verwikkeld met Seppe en Thomas dus sta ik weer op om onze volgende gasten te verwelkomen.
‘Fi!!’ Tayana vliegt om mijn nek voordat ik iets kan zeggen.
‘Wow, zo gelukkig?’ vraag ik.
‘Ja omdat ik het appartement uit mocht en ook kon ontsnappen aan de jongens die op de play station speelde,’ lacht ze naar me terwijl ze weer los laat.
Niel en Lukas staan achter haar. Ik doe teken dat ze binnen mogen. Allemaal enthousiast gaan ze de living in. Ik kijk nog een keer rond op straat om te zien dat ik niet meteen weer moet komen opendoen en zie dat ik een goede keuze heb gemaakt. Een Volvo stopt voor de deur. Felix stapt uit en zwaait gretig naar me.
Kya’s ouders arriveren een tien minuutjes later dus tegen half zeven is iedereen er.
‘Oké iedereen, aan tafel!’ roept Max over de menigte uit. Iedereen zoekt zich een plaatsje aan tafel. Zoals meestal zitten de “kinderen”� aan de ene kant en alle volwassene aan de andere kant van de tafel. Lisa en Thomas zitten zo een beetje op de scheiding zodat ze met ons allemaal kunnen praten.
Ons etentje is duidelijk geslaagd. Het eten is lekker, iedereen heeft het naar zijn zin en kan met iedereen praten. Ook Niel, Lukas en Tayana worden helemaal meegesleurd in de gesprekken. Ik voel nu al hoe we allemaal vrienden gaan worden. We praten, lachen en ik voel me echt goed. Omringd door vrienden en familie, de beste avond die ik me kan voorstellen.
Aan de lange tafel zit ik tussen Max en Niel. Over me zitten Tayana en Lukas, en Kya zit naast Max. Middenin het gesprek geeft Max me onder tafel een stamp. Ik kijk hem vragend aan.
‘Zie je Lukas’ blik nu?’ fluistert hij zo stil dat alleen ik het kan horen. In een flits herinner ik me ons gesprek van een heel tijd geleden. Het gesprek waarin Max me vertelde dat hij bijna zeker was dat Lukas gevoelens voor me had.
Ik wil mijn hoofd schudden, maar Max houdt me al tegen. ‘Shht, let er gewoon eens op.’
Ik zucht stilletjes en draai me weer naar de anderen toe en meng me opnieuw in het gesprek. Terwijl we verder praten en eten kan ik niet anders dan Max’ advies opvolgen. Af en toe kijk ik zo onopvallend mogelijk naar Lukas. Niet dat ik tijdens het gesprek niet naar hem kijk, maar zoals Max zei, ik let op Lukas. En weer had Max gelijk. Meermaals betrap ik Lukas erop terwijl hij naar me aan het kijken is en terwijl ik naar hem kijk om te praten, terwijl ik het groene van zijn ogen bewonder, zie ik er een flikkering in. Is die flikkering hetgeen wat Max nooit bij mij gezien heeft? Liefde? Het is moeilijk te geloven dat Lukas verliefd op me is, maar na Max’ opmerking kan ik het niet meer uit mijn hoofd zetten.
De tijd vliegt voorbij. We zitten bijna drie uur aan tafel, maar onze buikjes zitten wel allemaal vol. Kya, Max en ik worden gecomplementeerd over onze kookkunsten, ook al was het allemaal maar eenvoudig. Iedereen vond het lekker en heeft ervan genoten.
Tegen half elf besluiten de ouders van Kya en ook papa en Liesbeth om naar huis te gaan. Wij als jongeren zijn nog lang niet moe en blijven nog wat plakken. Kya blijft hier toch slapen. Ook Thomas en Lisa zijn nog niet van plan om te vertrekken. Ze zijn beiden dan wel al getrouwd, maar nog jong van geest.
‘Oh, ik heb een idee! We kunnen napje spelen!’ stelt Tayana gillend voor.
‘Napje? Wat is dat voor een beest?’ vraagt Niel lachend.
Samen met Kya, Max en Lukas lig ik in een deuk van het lachen.
‘Het is een spelletje, met alcohol en kaarten,’ leg ik nog half lachend uit. Tayana knikt goedkeurend.
‘Kom het is leuk, ik leg het zo meteen helemaal uit. Gaan we spelen?’
Ikzelf ken het spelletje maar al te goed, Max en Kya ook. We speelden het vroeger vaak genoeg op feestjes met de klas.
Max kijkt Ann met puppyoogjes aan en zij begrijpt als moeder meteen wat hij nodig heeft.
‘Gaan jullie maar spelen, ik ruim wel af.’
‘We helpen wel,’ biedt Lisa aan en staat recht om mee de tafel af te ruimen.
‘Oké, Max. We hebben veel alcohol nodig en een spel kaarten,’ legt Tayana uit. Max loopt naar de keuken en haalt daar al een deel flesjes bier uit. Ik zie hoe hij door de achterdeur naar de tuin glipt terwijl ik al naar de kast loop van het kaartenspel.
Ondertussen zie ik Kya en Tayana uit mijn ooghoek de living alweer herdecoreren. De salontafel wordt aan de kant geschoven en er worden kussen uit de zetel op de grond gegooid om op te zitten. Even later komt Max binnen met een krat pils, maar volgens mij zit er ook kriek in.
‘Is dit genoeg?’
Tayana zet haar hoofd recht en knikt gretig naar Max. Terwijl Tomas, Ann en Lisa verder alles opruimen van vanavond maken wij ons spelletje verder klaar. Ik loop nog even naar de keuken om een groot glas uit de kast te halen. Niel en Lukas hebben geen idee wat er gebeurd, maar ik zie hoe Felix en Seppe al bezig zijn met het hen uit te leggen.
‘Oké, kijk het spel gaat zo in zen werk. Iedereen krijgt een flesje bier of kriek en de kaarten liggen verspreidt op de grond. Om de beurt trekt iedereen een kaart. Elke kaart heeft een specifieke betekenis. Trek je een 5 bijvoorbeeld, dan mag je vijf slokken uitdelen aan een persoon. Trek je een negen dan mag je een regel verzinnen. Bijvoorbeeld geen ja en nee zeggen. En zo worden we dus om ter eerste zat,’ legt Felix uit terwijl iedereen zich in een cirkel in de living zet.
‘Klinkt leuk. Wie begint?’ lacht Niel en wrijft in zijn handen.
Ik verschiet wanneer ik plots de stem van Ann achter me hoor. Ik had er niet aan gedacht, maar ik hoop dat ze hier geen probleem van maakt.
‘Dit kan allemaal heel leuk zijn, maar dit ruimen jullie zelf op en als er overgegeven wordt ook. en daarbij wil ik niet dar er dronken gereden wordt, dus Felix jij blijft hier slapen.’ Ann klinkt streng op zo’n moment, maar ze is en blijft een mama en ik begrijp haar ergens wel. Dronken gaan rondrijden is niet verantwoordelijk.
‘En hoe zijn jullie hier?’ vraagt ze nu aan mij, Niel, Lukas en Tayana.
‘Met de fiets,’ antwoorden we in koor.
‘Oké, als jullie te zat zijn, maak me alsjeblief wakker en dan doe ik jullie naar huis.’
We knikken braaf. ‘Het komt wel in orde mam.’ Verzekerd Max haar nog eens. Ann laat ons weer met rust, laat Lisa en Thomas buiten en gaat dan naar boven.
Tayana is al begonnen met het opschrijven van alle regels en even later gaat er een blad door met de betekenis van alle kaarten. Ik ken ze bijna allemaal al vanbuiten, maar zo een blad is best handig.
‘Ik zal beginnen!’ lacht Felix vrolijk. Ik zie het nu pas maar hij zit naast Niel. Mijn werk als koppelaarster is zelfs niet nodig. Dit feestje alleen al is de perfecte manier voor hen om elkaar te leren kennen. Ik zal me -zoals Max vroeg- er buiten houden, ze doen het zonder mijn hulp ook goed. Daarbij zijn ze alle twee oud genoeg om te weten wat ze willen, maar ik vind dat ze een mooi koppel zouden vormen. Zie ze daar nu zitten. Alle twee met een brede grijns op hun gezicht, buikjes rond gegeten en in een typische mannenhouding. Ik moet lachen om mijn eigen gedachten.
‘Vijf!’ roept Felix luid door de living. Hij kijkt even de cirkel rond, maar stopt bij mij. Ik had het kunnen weten.
‘Vijf slokken meid’! lacht hij zwaaiend met zijn kaart. Ik neem mijn flesje kriek vast en drink vijf grote slokken.
‘Ik pak je nog wel terug!’ waarschuw ik hem.
‘Niel, nu jij,’ zegt Tayana naast me.
Niel neemt een kaart uit de hoop. ‘Een koning? Waar is dat papier?’ hij kijkt zoekend de cirkel rond.
‘Nu moet je een beetje van je flesje in het glas gieten,’ legt Lukas uit met het papier in zijn handen. Niel doet wat de opdracht hem vraagt en giet een deel van zijn flesje in het glas dat in het midden van de cirkel staat. Eigenlijk giet hij er een beetje teveel in, maar dat is dan gewoon pech voor degene die straks bij de vierde koning het glas ad fundum moet uitdrinken.
Het is nu Kya haar beurt. Ze trekt een kaart en steekt een negen omhoog.
‘Je mag een regel verzinnen,’ zegt Tayana voor Lukas.
‘Eum…voor je iets zegt moet je het woord “seksballon”� zeggen,’ lacht ze fier om haar eigen creativiteit.
‘Dat is echt onmogelijk!’ roept Seppe.
‘Seksballon dat is onmogelijk!’ verbeter ik hem. ‘Seksballon drinken!’
Seppe steekt zijn tong naar me uit, maar neemt gehoorzaam een slok van zijn pintje. Ik kan mijn lach amper inhouden. Seksballon, hoe komt ze erop? Maar ik ben niet de enige die plat ligt van het lachen.
‘Seksballon aan wie is het?’ vraagt Lukas tussen het lachen door. De seksballon voor zijn zin doet ons weer lachen, maar Max neemt een kaart.
‘Seksballon zeven!’ roept hij en gooit de kaart omgekeerd weer bij de andere kaarten.
‘Seksballon, wat we hier dus gaan doen,’ begint Tayana uit te leggen, maar kan zelf haar lach niet inhouden, ‘is tellen.’ Ze ademt een paar keer diep in en uit om zichzelf onder controle te krijgen, maar ik en ook Seppe en Niel liggen nog steeds in een deuk.
‘We tellen met zen allen tot zeven. Bij elk getal waar er een zeven in komt, of dat een veelvoud is van zeven moet je blokhut zeggen in plaats van het getal zelf.’
‘Dus bij zeven, veertien, zeventien en zo? vraagt Lukas doodserieus, terwijl hij zijn fout niet inziet.
‘SEKSBALLON! Inderdaad!’ gilt Kya.
Lukas neemt een slok van zijn flesje en begint met tellen. We geraken zelfs niet tot zeventien doordat Niel vergeet “seksballon”� te zeggen en dus weer mag drinken.
Het spel gaat verder en ik vermaak me echt, net zoals alle anderen. Als ik de cirkel rondkijken zie ik hoe iedereen oprecht lacht en plezier maakt. Dit spel is dan ook zo leuk. Het duurt niet lang voor we aan een twee flesje moeten beginnen. Ondertussen gaan we natuurlijk zonder stoppen verder. Het valt me plots ook op dat Lukas rechts van me zit. Toeval? Of niet? Ik weet niet wat ik ervan moet maken, maar ik ben blij met mijn beslissing om er niet over te piekeren. Piekeren heb ik de laatste tijd veel te veel gedaan, vandaag wil ik genieten. Genieten van de laatste vrije dag, van het leven, een leven dat ik nu terug met al mijn vrienden kan delen. Als Lukas verliefd op me is zal ik dat wel te weten komen, hij kan niet eeuwig zwijgen over zijn gevoelens. Misschien lukt het me zelfs om mijn hart voor hem open te zetten. Misschien ontdek ik wel dat ik Lukas ook leuk vind op die andere manier, maar dat zijn zorgen voor later.
Door mijn gepeins vergeet ik het magische woord seksballon te zeggen en neem gewillig een slok van mijn kriek. Ik ben nog niet zat. Misschien een beetje in de wind en het kan me echt niet schelen als ik zat zou worden. Dat ik morgen naar een persconferentie moet en dat ons eerste album uitkomt ben ik al weer vergeten. Het zit ergens heel ver in mijn verstand verstopt, maar zal me morgen wel weer weten te vinden als ik opsta met een verschrikkelijke hoofdpijn.

Reacties: