FanFic.nl

Stand Alones Schrijfwedstrijden

Lara

De Panne
Strand
12:14
31°C

Haar donkerrode haren wiegden zachtjes heen en weer en streelden haar zongebruinde heupen, een zonnebril stond op haar neus en beschermde haar ogen tegen de felle zon, de touwtjes van haar bikinibroekje lieten nog water over haar benen druppelen.
'Waar kijk je naar?' vroeg hij, drukte zijn lippen in mijn hals en wikkelde een arm om mijn middel. Ik drukte me tegen zijn borst en wendde mijn blik van haar af, richting de zee. Zijn adem kriebelde mijn huid.
'Niets.' mompelde ik afwezig en keek naar de kinderen, die speelden aan de rand van het water, naar de plastic ballen, die over en weer vlogen door de strakblauwe lucht, naar de mensen, die zorgeloos genoten van de brandende zon.
'Oké. Is het erg als ik even mijn krant lees?' Ik schudde mijn hoofd en keek even achterom, kuste hem - Tim, al ongeveer vijf maanden mijn vaste vriendje - op zijn wang en pakte een blikje frisdrank uit mijn rugzak. Het blikje, én de inhoud, was warm maar ik had dorst dus dronk ik het zonder morren op.
Even was het stil, op de meeuwen en het ruisen van de zee na, toen keek Tim op van zijn exemplaar van de 'De Morgen'. 'Lisa, kijk eens, dit kunnen ze toch niet meer serieus menen. Een optocht voor de rechten van de homoseksuelen in het hartje van Brussel.'
Ik pakte zijn krant af en spreidde het uit over mijn benen, die plakten van het zweet en de zonnebrandolie. Mijn ogen gleden over de kleine, zwarte lettertjes, die onder twee foto's doorliepen. De ene was een foto van de optocht, de andere van een schilderij. Onhoorbaar zacht slikte ik, toen vouwde ik de krant op. 'Wat is er mis met homoseksuelen?' vroeg ik bot, stopte de opgevouwen papieren in mijn tas en draaide me op mijn buik, zand hechtte zich vast aan mijn huid.
'Het is tegen de natuur in dat je verliefd wordt op iemand van hetzelfde geslacht.' zei hij en woelde door mijn lichtbruine krullen. Ik haatte het als hij dat deed, dan voelde ik me net een klein kind. En daar had hij een handje naar: mij behandelen als een klein kind.
'Er is niets mis mee, Tim. Het zijn mensen, net als jij en ik, en zij verdienen dezelfde rechten als een standaard hetero!' Misschien verdedigde ik mijn standpunt net iets té fanatiek. Misschien wel, maar het werd maar eens tijd dat hij het wist. En misschien was het vandaag wel de uitgelezen kans.
Hij zuchtte, sloeg zijn armen om me heen en trok me wat dichter naar hem toe. 'Mijn klein liberaaltje toch. Je zal ook nooit leren wat goed is en wat niet.'
Ik wachtte enkele seconden, bevrijdde me uit zijn armen en ging op mijn knieën zitten. Toen keek ik om me heen, op zoek naar iemand, naar haar. Ik zag haar niet, maar ik besloot dat ik hier niet wou blijven.
'Ik heb een vriendin gezien, ik ga even naar haar toe, oké?' Ik trok mijn tas naar me toe, hees het over mijn ene schouder en stond toen recht, met mijn voeten stapte ik in mijn slippers.
'Zal ik meegaan?'
Ik schudde - wijselijk - mijn hoofd en zette mijn handen op mijn heupen. 'Meidendingen, je zou je vervelen.'

Ik zigzagde tussen de mensen door, liep een stenen trapje op en verdween in de schaduw op de dijk. Voor mijn ogen flitste het beeld van een meisje op het strand, hét meisje op het strand, mí­jn meisje. Het bleef flitsen tot ze echt voor me stond, met een grijns van oor tot oor en haar zonnebril op haar kruin gezet.
'Lisa, ik dacht al dat ik je gezien had.'
Verschillende scenario's had ik in de loop der jaren bedacht, voor als het moment - dit moment - zou aanbreken dat ik haar zou zien. Eindelijk, na al die tijd weer. Maar niets bereidde me echt voor op dit, de schokgolf die door me heenging, de vlinders, de kriebels, het kippenvel,...
Haar vingertoppen gleden over mijn arm, haar ogen blikten in die van mij, het puntje van haar tong drukte tegen haar bovenlip.
'Lara.' zei ik, mijn stem trilde een beetje. En toen brak mijn verdediging en liep ik naar haar toe. Ze hield me stevig tegen zich aan, wreef over mijn rug en kuste mijn voorhoofd. Ze rook geweldig. Zoals ze altijd al geroken had, zoals ze rook toen ik haar kende, héél goed kende.
'Ik heb je gemist.' zei ze en woelde door mijn haar, net als Tim enkele minuten geleden gedaan had, maar bij haar voelde het... goed!
'Ik jou ook.' Haar lippen volgden mijn haarlijn, gingen toen over mijn wang langs mijn kaaklijn en stopten vlak voor mijn kin. Ze keek me aan, zo dichtbij als we waren, zo ver weg waren we het volgende moment. Haar hand om mijn pols, op sneltempo lopend door de menigte.
In de schaduw van een appartement liet ze me los. Uit de witte handtas, die aan het handvat op haar linkerschouder balanceerde, haalde ze een sleutelbos. De ijzeren sleutels waren versierd met kleurrijke sleutelhangers en kleine foto’s in plastieken kadertjes aan hangringetjes. Tot mijn afgrijzen - en stiekem ook tot mijn genoegen - zag ik een foto van mezelf aan de sleutel, die ze gebruikte om de voordeur van het appartementencomplex te openen, hangen.
Blijkbaar zag ze me kijken, wat ze grinnikte zachtjes: ‘Ik kon je niet loslaten.’
Ik was nieuwsgierig naar hoe ze nu woonde - ik had haar ouderlijke huis genoeg gezien, langs de buiten- én binnenkant, maar blijkbaar was ze verhuisd.
De lift kwam rammelend tot stilstand, Lara ging naar binnen en ik perste me erbij. Deze lift was niet gemaakt voor twee personen van onze leeftijd, lengte en - al was noch ik noch zij dik - breedte.
De deuren gleden toe, ze drukte op het knopje van de zevende verdieping en draaide zich naar me om. Op dat moment drukte ze haar lippen op die van mij. Onze tassen ploften op de grond, ik klemde mijn armen om haar nek en gleed met mijn handen door haar haren, terwijl haar handen mijn lichaam afgingen op zoek naar nieuwigheden waarvan zij nog geen weet had.
Zachtjes kreunde ik toen ze me losliet, het lichte parfum dat ze droeg in combinatie met het verdampte zeewater was al dat ik nog inademde, al wat ik nog wóu inademen.
Ik had haar gemist, meer dan ik me kon bedenken, dan ik vatten kon in woorden of daden of… In daden wel. En ik voegde de daad bij het woord - gedachte.
We zoenden alsof we het al tijden niet meer hadden gedaan - wat ook zo was - en verkenden grenzen die nog nieuw voor ons waren. Ik had helemaal niet gemerkt dat we haar appartementje in waren gegaan, noch had ik de deur horen dichtslaan.
Pas toen ze me weer losliet, al veel te vroeg naar mijn zin, nam ik mijn omgeving in me op. De muren hadden een lichtbeige kleur, een groot raam van glas keek uit op een balkon, dat op zijn beurt uitkeek op de stranden en de zee. Zwartwitfoto’s in sombere, zwarte kaders sierden de muren en op elk exemplaar was iets in een rode kleur benadrukt. Een radio, op een tafeltje met een satijnen kleedje, spuwde zachtjes muziek uit.
De zetel, van een witte stof en met donzige, felroze kussens, was waar we belandden. Hij was net niet breed genoeg om ons beiden naast elkaar te laten liggen, dus ging Lara half op me liggen.
Niet dat ik dat érg vond.
Terwijl lippen versmolten en stukjes huid niet onaangeroerd bleven, dreunde op de achtergrond 'Girls just wanna have fun' door de speakers van de radio.

'Zo, en wat doe jij tegenwoordig?' vroeg Lara en gleed met haar handen af naar mijn heupen, terwijl haar kin drukte op mijn schouder. Met mijn onderbuik stond ik tegen de reling van haar balkon, en we keken samen naar de zonsondergang. Ik vond het altijd vreselijk en cliché als Tim voorstelde hetzelfde te doen, maar met Lara was het anders.
'Ik overleef mijn extreem conservatieve vriendje, telt dat mee?'
Ze giechelde en kuste mijn schouderblad. Toen sloeg ze haar armen om mijn middel en blies zachtjes in mijn hals. 'Omdat jij het bent, telt het mee. Maar vriendje, dat is interessant, is hij knap?'
Ik draaide me om in haar armen en prikte in haar zij. Ze piepte even zachtjes maar keek me toen weer serieus aan.
'Ik dacht dat jij puur lesbisch was.' zei ik en hield haar stevig vast, alsof er zich net een dreiging op het toneel had begeven en ik haar dreigde te verliezen.
'Nee, sinds enkele maanden ben ik bi-seksueel. Een jongen is soms ook leuk, beetje afwisseling. Maar zeg op, vriendje?'

'Doe het gewoon. Ik geloof in je.' fluisterde ze in mijn oor en streelde zachtjes in mijn hals. Ik haalde een diepe teug adem binnen en schreef toen op de boord van het papier voor me: 'I support gay rights not because I'm oh-so liberal but because my first lover was a girl.'.
'Goed zo. Geef maar hier.' zei ze, pakte het blad aan en scheurde de woorden uit. Toen pakte ze het stukje krant, het schilderij dat bij het artikel had gestaan, en stopte ze allebei in een enveloppe.
Ze nam me bij mijn hand en leidde me mee naar buiten. Niet alleen voelde ik me ongemakkelijk in hí¡í¡r kleren, die totaal niet pasten bij wie ik was, maar ook over wat ik ging doen. Met een briefje ging ik Tim proberen duidelijk te maken dat ik het uitmaakte omdat ik terug verenigd was met mijn eerste relatie ooit, iets waar hij tegen was omdat zij toevallig een meisje was.
Maar whatever, ik was Tim meer dan beu.
Ze had nog steeds de rode Volkswagen Golf waarin wij ooit samen naar een openluchtbioscoop waren gegaan. Ik kroop op de passagiersstoel en wachtte tot Lara achter het stuur zat.
Tijdens de rit was ik stil, terwijl ik in gedachten afging wat er op korte tijd was gebeurd. Maar ik was er blij om, als ik eerlijk moest zijn. En voor het eerst sinds lange tijd - Nee, voor het eerst sinds Lara uit mijn leven verdween - voelde ik weer dat ik leefde.
Al veel te snel stopten we, maar het was maar een brief posten. Dus stapte ik uit, haakte mijn arm in die van Lara en sleepte haar naar de brievenbus. Ze reikte me de enveloppe aan, die ik uit haar hand griste. Centimeter per centimeter overbrugde ik, en het leek wel eeuwen te duren. De eerste punt van de enveloppe was al in de schaduw van het granieten oppervlak, toen volgden de andere drie. Mijn vingers lieten de druk varen, met een plof belandde het papier op de bodem van de bus.
'En nu ben je weer helemaal van mij.' gniffelde Lara in mijn oor en sloeg haar armen om me heen. Ik legde mijn hoofd op haar schouder en genoot intens van haar aanwezigheid.

'En waar wil je nu heen?' vroeg ik toen ik weer op de stoel in haar auto zat. Ze keek me even zijdelings aan, grijnsde breed, en duwde toen een zonnebril in mijn handen. Ze zette er zelf ook één op en draaide haar raampje open.
'We zijn hier vlakbij de grens met Frankrijk, wat denk je, zullen we samen andere plekken bezoeken?'
Ik boog me naar haar toe en draaide haar hoofd een beetje door mijn handen op haar wangen te leggen. Glimlachend kuste ik haar, en dat was antwoord genoeg.
Ze trapte op de gas en weg reden we, terwijl ik ook mijn raam opendraaide en mijn hoofd uit het raam stak. De wind nam mijn twijfels mee. Ik was eindelijk weer in goede handen.

De Panne
Parmassialaan 16
23:41
24°C

Reacties:

sterretjhu zei op 19 maart 2011 - 18:16:
aaah, echt niet ongelofelijk mooi geschreven, het thema is ook mooi <33
waarom kan je alles zo goed verwoorden en toch origineel zijn en niet cliché overkomen? echt tot gedaan meid!

xjeszell zei op 29 maart 2010 - 18:57:
Dit is zo geweldig<3
Ik weet alleen geen nuttige reactie, sorry

xx

xDevilBitch zei op 13 maart 2010 - 8:28:
Mwhiii, ik vind hem zo leuk ^^
Echt, geweldig gedaan.
En Lara í­s veel leuker dan Tim, sorry, ik mag hem niet.

Ze had nog steeds de rode Volkswagen Golf waarin wij ooit samen naar een openluchtbioscoop waren gegaan/

*wbw*
Sorry, ik kon het niet laten.

xSoParanoid zei op 12 maart 2010 - 22:08:
Mooi :'3
had soms wel moeite met wie wie was
Maja ik kon het terug vinden >_<
arme Tim
k wil met tim?!
geef mij ma hem aan mij Lowl
grapje
MA IT WAS GREAT

KolaLollie zei op 12 maart 2010 - 21:16:
NYAA. <33
hetisgeweldig.
enikgaditzóonietkunnenwinnen. maardatgeeftniet. wanthetisgewoon. gewoon. ja. nee. gewoongeweldig. ^^ <3
eneigenlijkweetiknunietsmeertezeggen. :x
hetistemooi. :x
sorry. I;