FanFic.nl

Columns, sprookjes, kortverhalen..

Lovestory - A match made in heaven

Geïntrigeerd staarde Lotte naar haar nagels. Ze had opgemerkt dat ze er een wit vlekje bij had gekregen. Waar een lesuur biologie toch al niet goed voor was...
Terwijl de bel ging, wauwelde de leerkracht nog iets over een overhoring volgende week, maar dat schreef ze straks wel in haar agenda. Ze had alles al opgeborgen. Nog twee uur en de schooldag was voorbij. Het was pas dinsdag en ze was het nu al beu.
Samen met Sara, die ook al een eeuwigheid klaar zat, liep ze de klas uit. Sara was haar beste vriendin sinds het lager onderwijs.
“Wat hebben we nu?”� vroeg Sara haar.
“Godsdienst.”� lachte Lotte, en daar was een reden voor. Die leerkracht keek amper op als ze babbelden, en vond het niet erg als het luidruchtig werd in de klas. Onder het mom van 'God ziet - en hoort - alles!' probeerde ze hen wel stil te krijgen, maar dat liep in de praktijk altijd helemaal mis.
Toen ze de trap afging, botste ze enorm hard tegen iemand aan.
“Au!”� riep ze.
“Gaat het?”� vroeg Sara bezorgd.
“Ja, het gaat wel.”� mompelde Lotte.
“Lomperik, zomaar tegen de kleintjes lopen.”� hoorde ze een venijnige stem achter haar. Vliegensvlug draaide ze zich om. Achter haar stond Jurgen, een ontzettend knappe zesdejaars.
's Ochtends namen ze dezelfde bus, en ze hadden weleens een woordje gewisseld. Nu ja, vaak pestten ze elkaar met hun minpunten. Ze waren beiden niet op hun mondje gevallen en niet bang voor een gezonde dosis sarcasme.
Jurgen had het overduidelijk tegen de jongen die haar bijna omver had geblazen.
“Ja, lomperik, wie kiest er nu vrienden uit als Jurgen?”� vroeg ze hatelijk. “Kom, Sara, mevrouw Van Pitte wacht.”�
Ze ging de volgende gang in en lachte triomfantelijk naar Jurgen.

“Ik snap niet dat je nog steeds verliefd bent op hem. Buiten het feit dat hij onbeschrijflijk sexy is, is er toch niet veel aan? Hij is ronduit grof...”� vond Sara.
“Ach, we plagen elkaar maar wat. Als dat al niet meer mag...”�
Het feit dat hij onbeschrijflijk sexy was, liet ze wijselijk in het midden, maar het was wel zo. Jurgen had halflang, bruin haar, dat altijd heerlijk speels en wild stond. Het zei veel over zijn karakter. Ook zijn ogen waren chocoladebruin van kleur. Ze leken zo... trouw. Lotte voelde zich op haar gemak bij hem, ook al irriteerden ze elkaar constant.
“Dames, letten jullie ook nog even op?”� verzocht mevrouw van Pitte hen vriendelijk.
“Als dat fluisteren in plaats van luidop praten betekent, is dat goed.”� lachte Sara stil. Lotte glimlachte. Godsdienst kon nog wel eens haar favoriete vak worden...

“Jullie zetten je elk aan een tafeltje apart.”� riep de leerkracht luid over heel de zaal. Hun leraar Nederlands was ziek die dag, en ze hadden studie in de polyzaal. Lotte vond het altijd leuk om het laatste lesuur studie te hebben, maar dan mochten ze meestal wel bij elkaar zitten en babbelen. Nu blijkbaar niet. Zuchtend liep ze achter Sara aan en ging ze achter diens tafel zitten. Maar daar zat al een zesdejaars. Jurgen.
“Jammer dat er geen andere tafel vrij is, hé?”� knipoogde hij. Die zat.
“Ach ja, ik doe het wel met wat overschiet.”� fluisterde ze, terwijl ze nonchalant haar schouders ophaalde. Ze zette zich recht tegenover hem neer en haalde haar pennenzak uit haar boekentas. Oh, misschien kon ze de nieuwe Joepie lezen om toch niet heel de tijd naar Jurgen te staren.
“Zo, is je gezelschap nu ook al niet interessant genoeg?”� vroeg hij venijnig, maar hij lachte nog steeds. Straks dacht hij nog dat ze niets van hem wilde weten!
“Ach, dat kan er nog net mee door.”� fluisterde ze glimlachend.
“Is dat voldoende voor een wandeling op de speelplaats waar we tenminste luidop kunnen praten?”� vroeg hij. Hij haalde zijn pasje boven om te school te mogen verlaten. Lotte vroeg of ze snel naar de wc mocht, en even later stonden ze buiten.
“Ik moet wel zo terug. Ik wil niet dat iedereen denkt dat ik een halfuur op het toilet zit.”� zei Lotte.
“Dat is een gerucht dat ik graag mee de wereld in verspreid.”� knipoogde Jurgen. Lotte lachte. Dat leek wel vaak te gebeuren in zijn bijzijn.
“Weet je, ik vind het best leuk dat je niet heel de tijd achter me aan loopt alsof ik een prins ben.”� zei hij plots serieus.
“Kijk even in de spiegel, wie zou dat nu wel doen?”� grapte Lotte.
“En je bent grappig. Ook al lach je me uit.”� zei hij bedenkelijk. Lotte rilde. Niet alleen van de koude, maar ook van zijn woorden.
“Wie brengt er zijn jasje dan ook niet mee naar buiten?”� lachte hij, maar hij wreef onzeker over haar armen. Ze had het plots helemaal niet koud meer.
“Oké, dat is lief, zelfs voor jou. Je leert bij.”� complimenteerde ze hem. Hij lachte. God, wat was hij schattig zo.
“Alsof ik anders zo erg ben.”� antwoordde hij verontwaardigd.
“Nee, hoor, helemaal niet.”� zei ze sarcastisch.
“Tja, misschien probeer ik je wel te testen of zo.”� zei hij geheimzinnig.
“Testen voor wat?”� vroeg Lotte verward.
“Voor dit...”� mompelde Jurgen en hij kuste haar. Het duurde niet lang, maar het was perfect, en Lotte voelde zich intens gelukkig.
“En hoe scoor ik op je test?”� lachte ze.
“Hmmm... Laat ons eraan werken.”� glimlachte hij, en hij sloot haar opnieuw in zijn armen.

Reacties:

xEmma zei op 7 april 2010 - 17:53:
Aaah, Jurgen is cjuuuuwt<3
En Lotte is cool
En samen zijn ze perfect ^^

xx