FanFic.nl

Blauw (afgelopen)

10.

Audrey ging weer weg. Bill bleef weer alleen achter. Hij ging in het gras liggen en dacht na. Misschien moest hij eerst eens naar zijn vader toe gaan. Zijn echte vader dan. Bill had zijn persoonlijkste spullen meegenomen en dus ook het boekje waar hij alle adressen inschreef. Hij wist dat het ooit eens van pas ging komen. Hij zocht naar ‘Kaulitz’. Het was gek genoeg niet ver hier vandaan. Amper 2 dorpen verder. Maar Bill moest wel de bus nemen. Te voet zou het lang duren voor hij er was. Bill stuurde Audrey dat hij naar zijn vader ging. Audrey stelde voor om mee te gaan. Bill vond het oké. Hij wachtte bij de bushalte op haar. Ze kwam aanhollen. “Bedankt dat je mee wil”� zei Bill. “Dat is graag gedaan”� zei Audrey. “We hebben gelukkig een zee van tijd, want we hebben morgen vrij op school”� zei Bill. Audrey knikte. Ze stapte de bus op. Na een tijd kwamen ze aan in dat dorp. “Nu naar deze straat”� zei Bill. Hij liet het boekje aan Audrey zien. “Mijn tante woont daar, volg mij maar”� zei ze. Bill liep achter haar aan. Na 5 minuten stonden ze in die straat. “Nu nummer 28”� zei Bill. Het was nu nog een eindje wandelen. Ze stonden voor het huis. Het zag er vrij bouwvallig uit. “Nog precies als toen ik hier weg ging”� zei Bill. Hij haalde herinneringen op. Ze gingen aanbellen. Een man die echt precies op Bill leek deed open. Hij keek even met een frons in zijn wenkbrauwen en glimlachte toen. “Bill”� zei hij. Bill glimlachte en ging in zijn armen. Bill vocht tegen zijn tranen maar liet ze toch stromen. Hij was zo gelukkig om eindelijk nog eens bij zijn echte vader te zijn. Na zeker een knuffel van 5 minuten gingen ze naar binnen. Bill keek rond. “Alles ziet er nog precies uit als vroeger”� zei hij. Zijn vader glimlachte. “Pap, dit is Audrey, mijn beste vriendin”� zei hij. “Aangenaam”� zei Audrey. “Jög”� zei de man. Ze schudde hun handen en gingen op de bank zitten. “Wat brengt jou na al die jaren weer hier?”� vroeg Jög. Bill keek naar de grond en schraapte zijn keel. “Wat is er?”� vroeg Jög. “Ik ben thuis weggelopen”� zei Bill. “Waarom dat?”� vroeg Jög. Bill kreeg het moeilijk. Hij wist niet goed hoe hij het moest vertellen. “Frank doet hem pijn”� sprong Audrey hem te hulp. Jög keek de 2 ongelovig aan. “Dat meen je niet”� zei hij. Bill knikte zachtjes. Jög omhelsde Bill weer stevig. Bill kreunde lichtjes. Jög verslapte zijn greep meteen. Hij haalde de mouwen van Bill zijn hemd omhoog. De blauwe striemen en plekken deden hem bijna een hartverzakking geven. “Ik haal je daar nu meteen weg”� zei hij. “Als je verteld wie mijn moeder is”� zei Bill. Jög ging weer zitten. “Oké”� zei hij. Bill keek weer op. Hij had ergens niet verwacht dat hij zo snel zou toegeven. Jög stond op en ging even de kamer uit, voor spullen te gaan zoeken. Bill en Audrey zaten alleen nu. “Hij lijkt me aardig, maar niet in staat voor je te zorgen, kijk eens rond”� zei Audrey. Bill keek rond. Er lagen lege pakjes sigaretten, lege blikjes bier en vieze plekken op de vloer. Bill sloeg zijn ogen neer. “Hij kan dat wel”� zei hij. “Bill waarom hebben ze je hier anders weggehaald?”� vroeg Audrey. Bill keek weer op. “Mijn vader is een goed man!”� tierde Bill. “Sst Bill, zo bedoelde ik het toch niet”� zei Audrey. Bill zuchtte en sloeg zijn armen over elkaar. Net dat moment kwam Jög weer binnen. Hij had 2 dozen bij. Hij zette die op het salontafeltje. Als eerste nam hij er een foto album uit. Jög ging in het midden zitten en Audrey en Bill gingen elk aan een kant zitten om te kijken. Jög vertelde bij elke foto veel. Bill keek naar de afbeelding met de 2 kleine jongetjes. Ze waren precies hetzelfde. “Dus dat zijn ik en mijn tweelingbroer?”� vroeg Bill. “Ja, dat ben jij en dat is Tom, je broer”� zei Jög. “Simone, mijn ex-vrouw dus, stuurt me elk jaar nog een foto van Tom, ik plak ze altijd in deze album”� zei Jög. Bill nam het album vast en keek er in. “Wat? wil je nu zeggen dat Tom mijn tweelingbroer is.”� bracht Tom uit. Audrey nam het album over en haar mond viel langzaam open. “Tom jou broer? Och arme”� zei Audrey. Bill wist niet wat uitbrengen. “Jullie kennen elkaar dan?”� vroeg Jög. “Hij is de grootste sukkel die ik ken”� zei Bill. “Ow dat is ook leuk”� gniffelde Jög. Bill was er niet goed van. “Hij mijn tweelingbroer?”� vroeg hij weer ongelovig. “Ja”� zei Jög. “Weet Tom dat Bill zijn tweelingbroer is?”� vroeg Audrey. “Daar heb ik geen idee van, ik weet niet wat Simone tegen hem verteld heeft”� zei Jög. “Stuur Tom dat we morgen langskomen”� zei Audrey. “We gingen sowieso al langs bij hem”� zei Bill. “Maar hij weet net zo goed als iedereen dat je vandaag niet op school was omdat je weg liep, dus hij zal waarschijnlijk ook denken dat je morgen niet komt”� zei Audrey. Ze had een punt dus stuurde Bill toch. “Ik kom wel mee”� zei Jög. Bill knikte. “Zouden we hier kunnen overnachten?”� vroeg Bill. “Natuurlijk kan dat”� zei Jög. Bill glimlachte. “Danke”� zei hij. “Bedankt”� zei Audrey. Jög toonde hen een kamer. Het was Bill zijn oude kamer. Er hing 1 poster en die was van Nena. Die had hij laten hangen. Er stond nu wel een tweepersoons bed. “Ik roep jullie wel als het avond eten klaar is”� zei Jög. Audrey en Bill knikte tegelijk en gingen op het bed zitten. “Wat denk je?”� vroeg Audrey. “Dat ik bang ben”� zei Bill. “Waarom?”� vroeg Audrey. “Ik weet niet hoe Tom zal reageren,”� zei Bill. “Oh ja, wie weet reageert hij slecht”� zei Audrey. “Daar ben ik dus bang voor”� zei Bill. “Het komt wel goed, geloof me”� zei Audrey. Bill glimlachte lichtjes. “Ik hoop dat je gelijk hebt”� zei hij.

Reacties: