FanFic.nl

Last Dance

<11>

Eten met de jongens van Tokio Hotel was iets dat niemand zich kon voorstellen, en als ze het toch konden, dan was het gegarandeerd 100% fout. Nul komma nul tafelmanieren, niets anders dan onbeschofte grappen en weddenschappen voortgekomen uit het machogedrag van Tom en Georg, evenals Bill en Gustav. Niemand zou het verwachten, maar ook die twee kwamen heel stereotiep macho uit de hoek.
Daarom was Nona blij dat ze eindelijk naar de slaapkamer mocht. David had besloten tijdens het eten inlichtingen te geven, maar het liep uit zodat ze nog een uur langer dan nodig bij de jongens moesten zijn. En laat Nona nu de enige zijn die dat erg vond.
Na nog een vluchtige kennismaking met choreograaf en trainer van dienst kregen ze de sleutel.
Met z’n vieren op één kamer kon nog, maar dat de jongens in de aangrenzende kamer lagen, was het toppunt. Dacht Nona. Het tegendeel werd bewezen toen er een deur bleek te zijn, een doorgang tussen de twee kamers. Hoe? Nona was net bezig zich om te kleden toen Bill en Georg de kamer instormden. Vloekend dook ze haar bed in, trok te haastig de deken over zich heen zodat ze van bed viel.
‘Oh, sorry Nona.’ mompelde Bill en ging op haar bed zitten, om haar bij haar armen weer op het bed te hijsen.
‘Gast, ik wil me omkleden. Hup, weg jij!’ zei ze en wuifde hem met haar handen weg. Hij rolde van haar bed en trok Georg mee. Ze verdwenen weer door dezelfde deur, en een vaag geroep kwam van de andere kant van de muur.
‘Die zijn niet normaal.’ grinnikte Zara en ging op fluistertoon verder met het overhalen van Erika en Amelie om naar de jongens te gaan. Die wisten niet of ze dat wel durfden, en of de jongens dat wel zo leuk zouden vinden. Uiteindelijk won Zara, en gingen ze met z’n drieën op bezoek bij de jongens. Die vonden dat alles behalve erg, en in tegenstelling tot Nona vond Tom het helemaal niet erg dat ze hem zagen terwijl hij zich omkleedde. Hij had toch geen complexen over zijn uiterlijk.
Nona zat nu alleen in de kamer en dat vond ze niet erg. Nu had ze tenminste rust en kon ze zich, zonder zich te moeten generen en verschuilen, omkleden.
Toen ze haar pyjama aanhad, ging ze in bed liggen. Het was amper half tien maar ze kon beter nu al gaan slapen en uitgerust dansen dan lang opblijven en vermoeid dansen. Dat was echter buiten Bill gerekend, want die schuifelde niet veel later de kamer in en zette zich op het voeteinde van haar bed.
‘Dag schone slaapster.’ lachte hij en porde in de dekens, raakte haar been en gleed iets omhoog. Toen porde hij in haar zij. Vaag piepend schoot ze overeind, verkocht Bill een mep tegen zijn achterhoofd en klemde toen het kussen tegen haar borst.
‘Bill, ik probeerde te slapen.’ gromde ze en ramde toen haar kussen tegen zijn schouders.
‘Nou zeg,’ pruilde hij en ging half op haar liggen, staarde haar aan en drukte een kus op haar voorhoofd,‘slaapwel.’
Bill stoof weg, Nona gooide haar kussen nog richting hem maar het viel met een ploffend geluid op de grond en bleef daar roerloos liggen.
Zuchtend draaide ze zich om en legde haar hoofd op haar armen. Van jongens snapte ze niets, maar van Bill nog minder.

Op een onmenselijk vroeg uur liep David met reusachtige bel door de slaapkamers, trok dekens los en bekogelde mensen met kussens. Onder luid gekreun en protest stonden ze op, de ene probeerde recht te blijven staan en de andere probeerde een kussen mee te smokkelen. De enige die geen last had van het vroege uur was Nona, die vroeger was gaan slapen. Ze was al een half uur wakker toen David binnen kwam, en was in die tijd al gedoucht en aangekleed.
Ze zat klaarwakker aan de ontbijttafel, schonk zichzelf een glas fruitsap in en nipte daarvan terwijl drie hoofden de strijd met de zwaartekracht al hadden verloren en zich op het bord van hun eigenaar bevonden, twee hoofden steunden op de handen van de eigenaar en de overige twee hoofden zagen er nog best wel goed uit, op de kleine slaapoogjes en de warboel op hun hoofd na.
Een broodje werd op haar bord gelegd, David liep zenuwachtig om de tafel heen. Over een half uur moesten de meisjes beginnen oefenen, en de jongens kregen ook een hele dag repetitie. Want ook zij moesten dansen. Niet veel, maar het was alsnog dansen. En zij hadden geen basis dansen van minstens zes jaar achter de rug, Bill bleek al vaker een treinramp als het op dansen aankwam en Tom kon alleen dansen in bed, Gustav was sowieso veel te verlegen om te tonen wat hij werkelijk in huis had. Georg kon een beetje dansen, dus hij had voorsprong op de anderen. Bij hen was de dag evenwichtig opgedeeld tussen dansen en oefenen op het playbacken in de clip.
Ze zagen er tegenop, dat was af te lezen van hun gezicht, alleen Bill leek het toch wel leuk te vinden, al schrok het dansen hem wel af.
Want hij en dansen, neen, die combinatie was gedoemd te mislukken.

Het was half elf ’s avonds toen de meisjes eindelijk naar hun slaapkamer mochten. Het was nogal uitgelopen, en Nona maakte een val waardoor de les een kwartier werd gepauzeerd. Even vreesde ze ervoor dat ze niet meer zou kunnen vallen, maar na drie steken hield de pijn al op en na een kwartier dansen ondervond ze er helemaal geen hinder meer van.
Haar botten waren sterk genoeg, dat overleefde ze heus wel.
De jongens lagen al snurkend in hun bedden.
‘Ik voel mijn benen niet meer.’ kreunde Erika toen ze zich op haar bed liet ploffen. Zara gooide een kussen in haar richting en jammerde toen: ‘Wees blij dat je ze niet meer voelt, ik voel mijn benen veel te erg.’
Amelie en Nona vingen niets meer op van het gesprek of het kussengevecht dat er op volgde want toen ze eenmaal op hun bed lagen, vielen ze als een blok in slaap.

Reacties: