FanFic.nl

a terrible ending

2.een doodnormale dag

2.doodnormale dag
Ik kwam terug van school , juist een zalige dag achter de rug .
Het was geen Frans en aardrijkskunde omdat de leerkrachten op uitstap waren , mijn vriendin was de hele dag aan het praten over hoe fantastisch haar date met haar nieuw vriendje wel niet was en mijn drie oudere broers hadden de pestkop van mijn klas eens goed op haar plaats gezet . Het was grappig om te zien hoe diegene die altijd iemand treitert , begint te wenen omdat er drie oudere jongens tegen haar zeggen dat ze verkeerd bezig is .
Niet met die woorden maar daar kwam het op neer .
Mijn broers waren wel naar huis gestuurd omdat zij haar ouders had gebeld en die de school altijd een flink bedrag gaven , en natuurlijk wou de directeur niet dat zijn beste sponsors niets meer zouden geven en hun dochter van school zouden veranderen .
Om er nog een schepje bovenop te doen hadden de ouders gevraagd om mijn broers naar huis te sturen en een passende straf zouden geven .
Ik gaf mijn broers nog snel een knuffel en ze liepen al lachend naar huis .
Mijn relatie met mijn broers was niet zoals de meeste broer en zus relaties , ik zou niet meer zonder hen kunnen leven .
We zijn erg aan elkaar gehecht geraakt na de dood van mijn vader .
Er was een auto op hem gereden en hij was terplaatste gestorven . Mijn moeder kon het verlies eerst niet goed slikken en raakte aan de drank maar door de steun van buitenaf kwam ze er weer bovenop , en is ze nu weer kern gezond .
Ik stopte voor men huis , en zag de deur op een kier staan .
Er was iets vreemd aan de hand , het was te stil , mijn broers kwamen ook niet naar buiten gerent om me weer een plagend te begroeten en er brandde geen licht binnen terwijl het toch al wat begon te schemeren .
Dat was ook al weer vreemd , het was nog geen vijf uur en het was zomer .
Voorzichtig stapte ik met klamme handen uit de auto . Ik beefde zo op mijn benen dat ik toen ik recht stond me moest vasthouden aan de auto .
Ik kreeg het nog meer benauwd toen er een gedempte gil van binnen kwam maar ik aarzelde niet en liep naar binnen .
Het was er nu stil en donker en het leek zo gevaarlijk .
‘Hallo , iemand ?’ Geen antwoord .
Ik liep voorzichtig wat meer naar binnen en toen ik uit het deurgat stond , kwam er een sterke windvlaag die de deur met een klap dichtsloeg . Ik sloeg een gil maar herpakte me snel .
Nu stond ik bijna in de woonkamer , ik durfde het licht niet aan te doen .
Stel dat er vlak voor mijn neus een moordenaar of dief stond , dat zou nog niet zo erg zijn als wat ik het laatst dacht , wat als ik de lichamen van mijn broers en moeder aantrof .
Bij deze gedachten zag ik duidelijk een beeld , een soort visioen .
Ik moest het nu wel doen en redden wat er te redden viel , desnoods met mijn leven .
Voorzichtig taste ik naar de lichtschakelaar aan de muur . Ik voelde iets warm en nat en maakte weer een kleine gil . Toen ik eindelijk de lichtschakelaar vond twijfelde ik even , maar duwde het licht dan toch aan .
Mijn ogen dwaalde voorzichtig door de ruimte en bleven hangen bij iets onder een deken vol rode vloeistof . Voorzichtig liep ik er heen . Mijn hand greep beverig het deken vast en trok het toen met een snok weg .
Weer ontglipte er mij een gil . Mijn oudste broer Kevin en mijn moeder , allebei lagen ze daar levenloos op de grond . Er rolde een traan over mijn wang en toen nog één .
Na een tijdje realiseerde ik me dat ik mijn twee andere broers niet zag .
Deze keer rende ik het huis rond .
Waar waren ze nu , ik hoopte echt dat het nog niet te laat was .
‘Joris , Maarten waar zijn jullie ?’,riep ik met een trillende stem .
Ik kwam in de keuken aan en bleef verstijfd staan .
Ik keek de moordenaar nu recht in de ogen . Hij had Joris vast , ook levenloos en wou juist aan Maarten beginnen . Ik moest ingrijpen voor hij Maarten ook iets zou aandoen !
Ik sprong op het monster in de hoop dat het zou helpen .
Hij pakte mijn armen vast en gooide mij met een smak tegen de punt van een kast .
Ik draaide een beetje maar de adrenaline zorgde ervoor dat ik amper iets voelde .
Mijn broer redden was belangrijker .
Ik pakte met één hand naar mijn hoofd en voelde de warme vloeistof en een grote snee .
Mijn moordenaar kon zich niet meer bedwingen , liep naar me toe en beet me in mijn nek .
Het deed pijn maar misschien dat hij na mij genoeg zou hebben .
Opeens stopte hij , gooide mij neer en liep weer weg . Ik kreeg mijn ogen maar amper open maar door de kleine spleetjes zag ik toch nog net dat ik had gefaald .
Ik hoorde Maarten nog een tijdje roepen , en toen werd het stil op mijn onrgelmatige hartslag na .
Ik zag het monster nog weglopen en toen werd het zwart .
Ik moest tenminste niet meer leven met de gruwelijke moord voor mijn ogen en met een enorm schuldgevoel .
Zachtjes viel alles weg , eerst hoorde ik niets meer , dan zag ik niets meer en na nog een poosje voelde ik de pijn ook niet meer .

Reacties: