FanFic.nl

A twincest story?!

27

Wat als Gustav gelijk heeft? Wat als het echt zo is? Dan gaan we uiteen gaan, en dan zal het mijn schuld zijn. Bill voelt al langer iets voor mij, zijn gevoelens zijn oprecht, hij zal het niet meteen uitmaken, maar ik? Ik ben gek op Bill, echt waar, ik ben echt gek op hem, op dit moment. Maar wat als het filmen afgelopen is? Wat als we elkaar niet meer zoveel moeten aanraken, zullen we het dan uit onszelf doen? Nu vind ik die aanrakingen super, geven ze me een kick. Maar wat als die kick gewoon komt doordat iedereen erop staat te kijken, en de aanrakingen mle gaan vervelen als het publiek weg is? Wat als het plezier verdwijnt als het filmen afgelopen is? Wat als we uit elkaar gaan en we elkaar niet meer normaal aan kunnen kijken? Daar gaat heel de band onder lijden. Deze relatie is een grote fout, maar hoe moet ik dit oplossen? Als ik het uitmaak wordt het hele proces met enkele weken versneld, dus ik denk niet dat dat meteen de oplossing is. En daarbij, ik zou Bill er veel pijn mee doen, en zoals ik al zei, op dit moment ben ik gewoon gek op hem en wil ik het helemaal niet uitmaken.
In mijn hoofd spelen verschillende rampscenario's zich af waardoor het niet in me opkomt om ook maar een woord te zeggen terwijl ik samen met Bill naar huis rijdt. Ook het parkeren op de oprit en het uitstappen gebeurt in stilte. mijn hand glijd in mijn broekzak om de sleutels te zoeken, maar Bill trekt me aan mijn arm mee door het poortje naar de tuin. "Wat....?" Vraag ik niet-begrijpend terwijl ik hem aankijk als hij ineens stopt en hij stilzwijgend naar me kijkt.
"Dat moet ik aan jou vragen. Wat is er? Sinds dat we uit het cafetaria vertrokken zijn ben je zo, stil, zo afwezig." Ik zucht terwijl ik mijn hoofd schud.
"Het is niks."
"Tom, je kan me alles vertellen, of het nu iets is of niet."
Mijn gsm begint te trillen in mijn zak. mijn borst schuurt langs die van Bill als ik lang hem door ga en mijn gsm opneem.
"Hallo, met Tom."
"Ah, tom, Georg hier. Gustav en ik dachten bij onszelf; morgen is het weekend en filmen we toch niet. Zin om mee een feestje te gaan bouwen?"
"Euh, ja, is goed. Wacht, ik vraag of Bill ook meegaat." ik druk mijn gsm tegen mijn borst en kijk over mijn schouder heen naar Bill, die net door de achterdeur naar binnen wil gaan. "Bill, fuif?!" hij draait zich om en twijfeld even, maar knikt dan toch. Ik breng mijn gsm weer naar mijn oor. "Wij gaan mee, Geo."
"Oke, we zij tegen negen uur bij jullie."
"Goed, tot straks."
Mijn gsm glijd weer in mijn zak en ik ga naar binnen.

Na een diepvriespizza en een douche laat ik me in de zetel neervallen met mijn blik op de televisie gericht. Mam is naar Dr. Phil, in mijn ogen een hypnotiserend programma, aan het kijken. Ik bergrijp niet hoe ze dat doet. Ze zouden die Phil moeten opsluiten voor vrouwenlokkerij, bestaat dat woord trouwens wel? Maar toch. Hij heeft iets waardoor vrouwen op hun vrije dagen naar zijn programma kijken, of omdat er dan niets anders op is, en dan zo geraakt zijn dat ze hele dagen in de zetel zittel, of liggen, en chocolade eten terwijl ze naar Dr. Phil kijken. Dat heeft dan weer als gevolg dat ze zich wat depressief voelen, niet kunnen gaan werken, en meer naar Dr. phil kijken. Daar worden ze dan echt depressief van en kunnen ze de volgende week zelf bij hem gaan zitten. 'Dr. Phil, help me, ik ben depressief omdat ik teveel naar Dr. Phil kijk.' En dan zitten ze de daarop volgende week bij Oprah.....
"En wat zit jij zo te grijnzen?" Ik kijk op. Bill komt, nadat ook hij zich gedouched en omgekleen en nog zoveel andere dingen gedaan heeft, de trap af. Zijn haar ligt plat naar achter, zijn ogen zijn perfect opgemaakt, een witte skinnyjeans verdwijnt ter hoogt van zijn heupen onder een zwart T-shirt met een kunstige blauwe print en de piercing in zijn wenkbrauw gaat omhoog terwijl hij me wachtend op een antwoord aankijkt; Damn, hij ziet er goed uit!
"Niets, gewoon een binnenpretje." Hij laat het voor wat het is en laat zich naast me neervallen. hij draait zich wat en legt zich neer. zijn benen liggen dwars over de mijne en zijn handen liggen gevouwen in zek op de armleuning. "lig je goed, Diva?"
"Voor jou is het Meneer Diva."
"Goed dan, ligt Meneer Diva goed?"
"Ja, dank je wel." Zegt hij lachend en draait dan zijn hoofd naar de tv. Mijn blik glijd over zijn lichaam en blijft even hangen bij de ster op zijn heup. Ik knijp mijn ogen stijf dicht. Dat Georg en Gustav maar maken dat ze snel hier zijn. Ik heb iets nodig om mijn gedachten te verzetten!

[reacties??]

Reacties: