De heks, de bevers en de toverstaf

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » De Kronieken van Narnia » De heks, de bevers en de toverstaf » Het eerste en enige hoofdstuk.

De heks, de bevers en de toverstaf

Geschreven door:

geilesextedy

Onderdeel van:

De heks, de bevers en de toverstaf

Laatst bijgewerkt:

17 maart 2010 - 9:29

Aantal woorden:

322

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

440

Het eerste en enige hoofdstuk.

Er was eens een bevergezinnetje in Narnia. Op een dag kwam de heks in haar koets langs, de heks was ook de koningin. Ze kwam persoonlijk de belasting ophalen. Het probleem was dat het bevergezinnetje straatarm was. De vader- en moederbever hadden drie meisjes en twee jongens, veel monden te voeden dus. De heks was woedend, want ze had het geld dringend nodig. Daarom bevriest ze twee meisjes en één jongen, ze nam ze mee. Vader en moeder bever waren erg ongerust en verdrietig, want de heks had gezegd dat als de belasting niet binnen twee weken op haar rekeningnummer stond, zouden de kinderen nooit meer ontdooien. Er waren vier problemen. Het eerste probleem was dat ze arbeidsongeschikt waren: vaderbever zat in een rolstoel en moederbever had chronisch hoofdpijn. Verder hadden ze geen geld, ze zaten in de WAO. Ook wisten ze het rekeningnummer van de heks niet. Ten slotte hadden ze drie kinderen minder, die ook voor de ouders konden zorgen.

Toen er anderhalve week voorbij was, had de laatste jongen te lang gewacht. Hij stelde zijn ouders gerust om voor te stellen de andere kinderen te redden. Hij ging op weg…
Na een week lopen, zwemmen en klimmen kwam hij aan bij het kasteel van de heks. In de buurt hakte hij een boom om en maakte er een stevige punt aan. Hij klopte aan de deur en de beer deed open. De bever was zo klein dat hij bij de beer door zijn poortje door kon. Toen hij voorbij de beer was ging hij snel naar de troonzaal, waar de heks net een bloedzuiger naar binnen had gewerkt. De kinderen, nog steeds bevroren, stonden naast haar troon. De heks schrok van de bever en riep haar poesjes erbij. De bever was daar niet bang voor en reeg de poesjes aan zijn boomstamspeer. Toen werd de heks een beetje bang voor de bever. De bever ging in een vechthouding staan en ontweek de vriesstralen van de heks. De heks had niet in de gaten dat de bever alweer een paar meter dichterbij was gekomen. Nu stormde de bever op haar af met zijn grote boomstamspeer. Daarmee tikte hij voorzichtig de staf uit haar hand, hij brak hem door de midden en de andere beverkinderen waren weer vrij. Toen spuugde de bever snel op de staf en de staf was weer heel. Toen schoot hij snel een vriesstraal op de heks die dat niet had verwacht. Ze pakten haar op en gooide haar tegen de muur en ze viel in negenhonderd negen en negentig stukjes. Als ze nu ooit nog een keer zou ontdooien lag ze in negenhonderd negen en negentig stukjes. De vader - en moederbever werden koning en koningin, nu hadden ze genoeg geld om zichzelf te laten genezen met een toverdrankje.
De vader- en moederbever en de beverkinderen leefden nog lang en gelukkig…
Behalve dat de beer de kinderen iets te vaak kietelde.