FanFic.nl

wir könnten mehr als nur ein Wort sein

gonna be your savior

luid snikkend zat ik tegen de muur.
tot ik opeens een trui rond mijn schouders voelde en hoe iemand langzaam over mijn been wreef.
ik opende mijn ogen en keek in het bezorgde gezicht van Georg terwijl ik zag hoe naast me JOyce kwam neerzitten.
vragend keek ik haar aan.
"Timo...Ik...uit..."
zei ze en begon luid te snikken.
ik wou haar in mijn armen nemen maar zag hoe Tom me voor was en haar in zijn armen sloeg, maar ze daar geen probleem mee had.
helemaal rillend van de koude terwijl de tranen langs mijn wangen liepen nam Georg me in zijn armen en zacht over mijn rug wreef.
langzaam door alle emotie voelde ik hoe mijn ogen toe vielen.
en zin om tegen mijn slaap te vechten had ik niet.

GeorgPov:

ik voelde hoe Smien met haar volle gewicht tegen me aan zat en zag dat ze sliep.
ik nam haar in mijn armen als een baby terwijl JOyce me vragend aankeek.
"waar woont ze, dan kan ik haar naar huis brengen"
vroeg ik en meteen liet ze haar blik naar onder zakken.
"zij en Franky wonen samen."
moeilijk keek ik haar aan en keek dan naar Tom die ene idee had.
"anders, als jullie dat zien zitten, blijven jullie maar zolang bij ons slapen, we hebben hier toch een appartement van de groep."
ik glimlachte naar Tom als teken dat ik zijn idee goed vondt en keek dan vragend naar Joyce.
met een dankbare glimlach knikte ze en sloeg Tom beschermend zijn arm rond haar.
met een slapende Smien nog steeds in mijn armen liep ik naar binnen.
" we gaan al naar huis"
hoorde ik Tom zeggen terwijl Joyce afscheid nam van David en Linke.
ik keek de zaal rond en zag hoe Franky naar me toe kwam.
"WAAR GA JE MET HAAR HEEN!?"
ik voelde mijn bloed koken en had moeite om me kalm te houden ookal had ik Smien in mijn armen.
"FRANKY! MAAK DAT JE HIER WEG BENT! HET IS JE EIGEN SCHULD!"
verward keek ik op en zag hoe joyce woedend zijn richting uit ging en op hem afvloog.
met open mond staarde ik haar aan, ze was gewoon aan het vechten!?
meteen trok Tom haar van Franky terwijl de tranen nog over haar wangen liepen.
Julie liep bezorgd naar ons toe en met z'n allen liepen we naar Bill en Gustav.
^"we gaan nu naar huis."
zei ik en zo liepen we naar mijn auto.
Tom nam Joyce dicht tegen zich aan en droogde haar tranen terwijl ik Smien in de passagiers stoel legde en zelf aan stuur ging zitten.
nog steeds sliep ze, zelf door al die muziek, de emotie's hadden haar gewoon kapot gemaakt, en dat was duidelijk.

Reacties: