FanFic.nl

Just want to be happy

Chapter 1

Het was koud, een gure winter, niemand die zich op straat vertoonde. Of toch wel? Ergens in de schaduwen van de huizen liep een eenzame jongen. Schichtig om zich heen kijkend. Iedereen wist wie het was, maar toch eigenlijk niet. Iedereen had van horen en zeggen alles gehoord wat er was gebeurt met deze jongen, maar niemand kende hem écht. Daar nam niemand de moeite voor.

Hij was om zich heen aan het kijken, hopend dat hij niemand zou tegen komen, maar zoals altijd zou deze hoop wel weer verkeerd uitpakken. Zo snel mogelijk probeerde hij verder komen, 1x in de week kwam hij hier, snel boodschappen halen om zo snel mogelijk weer terug te gaan. En vandaag was zo’n dag dat zijn voedselvoorraad weer eens op was, dus zat er niks anders op dan om naar het dorp te gaan. Vandaar dat hij zich op deze gure dag op straat vertoonde terwijl iedereen lekker warm en gezellig in hun huizen zat. Wat zou hij dat graag eens willen, lekker warm en gezellig bij elkaar zitten. Hij zuchtte ‘dat zou er toch niet van komen’ dacht hij bij zichzelf. ‘misschien wel nooit, ik weet niet eens wat gezelligheid is!’ Met een stevige pas , maar zich toch in de schaduw houdend liep hij door richting de supermarkt, ‘hoe sneller, hoe beter’ zei hij altijd maar tegen zichzelf. ‘Ah, daar was de supermarkt al!’ (Btw. Je moet even bedenken dat hij dit niet zegt maar denkt!).
Snel liep hij naar binnen, pakte een mandje en begon aan zijn ronde. De starende blikken die hem overal volgde zag hij allang niet meer. Maar toch, het gevoel dat je overal bekeken word.
‘Gewoon doorlopen, en pakken wat je nodig hebt.’ Hij pakte een lijstje uit de zak van zijn versleten jack; ‘3 stukken verpakte kaas, 2 pakjes boter, 6 broden, 4 pakken melk en nog wat flessen frisdrank’ Langzaam terwijl hij vooruitliep ging hij zijn lijstje af. Plots struikelde hij, en kon nog net voorkomen dat hij plat op zijn plaat ging.
Geschrokken keek hij om zich heen, voor hem stond een klein meisje. Het meisje keek hem bang aan. ‘Sorry! Ik was in gedachten’ zei de jongen. Het meisje grinnikte en zei; ‘ik was de steentjes aan het tellen, en lette ook niet op!’ Voor het eerst sinds tijden voelde de jongen zijn mondhoeken iets omhoog gaan, en een fijn gevoel ging door zijn lichaam.
Opeens hoorde hij een bulderende stem; ‘Laat mijn dochter met rust, stuk gedrocht!’ Het laatste woord werd echt met afschuw uitgesproken. Door het gebrul van haar vader begon het meisje te huilen. De man kwam nu dichterbij; ‘Zie je nu wat je doet? Je maakt haar aan het huilen, stuk gedrocht!’ Er waren allemaal mensen om hun heen komen staan door het geschreeuw van de man. De jongen keek bang om zich heen. ‘ Help, wat moet ik doen?’ dacht hij bij zichzelf. Snel draaide hij zich om een ging als een speer naar de kassa. Binnen de kortste keren stond hij buiten, nu met een boodschappen tas.

Ik hoop dat het jullie bevalt, dit is mijn eerste FF, dus tips zijn welkom!
xxxx

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.