FanFic.nl

your love is a lie (Slash)

I hate you!

Ik ben gelijk naar huis gegaan en ik lig huilend op bed. Strify gebruikt me dus, hij is geen haar beter dan Steffie. Maar goed ook dat ik niet naar bed ben gegaan met hem. Hij gaat me binnen kort dus ook dumpen. Ik weet niet eens of we wel echt iets hadden samen. Hij vond me gewoon zielig niks meer niks minder. Gewoon een zielig klein persoontje die snakte naar een beetje aandacht. Strify moet natuurlijk ook aan zijn trekken komen, dus vond me wel een goed slachtoffer. Klootzak dat het is. Ik sla gefrustreerd in mijn kussen. “Waarom, waarom ik!”� roep ik. “Ik haat je!”� Ik laat me snikkend weer terug op bed zakken en leg mijn gezicht in het kussen en huil met lange uithalen. “Ik hield van je”� fluister ik. Ik sluit mijn ogen en probeer in slaap te komen.
Als ik bijna in slaap ben gaat mijn mobiel. Ik open met moeite mijn ogen en rijk met mijn hand naar mijn mobiel die op mijn nachtkastje ligt. Ik pak het trillende ding en kijk wie er belt. Strify. Ik druk gelijk op het rode telefoontje en gooi mijn mobiel naar de andere hoek van de kamer. Ik sta op en loop mijn kamer uit. In de woonkamer plof ik op de bank. Ik hoor dat mijn mobiel weer afgaat in mijn slaapkamer. Ik reageer er niet op en blijf levenloos voor me uitkijken. Mijn ringtone stopt en even later gaat mijn huistelefoon af. “arg! Laat me met rust!”� roep ik gefrustreerd. Als of de telefoon naar me luistert stopt het gerinkel. Ik slaak een zucht van opluchting, maar blijf voor me uit staren. Ik trek mijn knieën op en sla mijn armen om mijn benen en leg mijn kin op mijn knieën.
Zo blijf ik zitten tot dat mijn deurbel gaat. Ik zucht en zet mijn voeten op de grond. Ik sta op van de bank en slof langzaam naar de deur. Ik doe langzaam de deur open en zie Strify staan. “Rot op, ik hoef je niet te zien!”� roep ik en wil de deur dicht gooien, maar Strify zet zijn voet er tussen. “We moeten praten”� zegt hij.
“We moeten helemaal niks!”� Ik voel de tranen weer opkomen en onderdruk een snik.
“Shin...”�
“Nee, weg!”� Ik voel de eerste traan al over mijn wang glijden. Ik zie Strify's gezicht uitdrukken veranderen. “Shin, laat me nou even binnen”�
“Nee, jij komt hier niet in.”� Ondertussen lopen de tranen over mijn wangen.
Ik zie dat Strify nog wat wil zeggen, maar hij bedenkt zich. “Goed, ik laat je met rust”� hij haalt zijn voet weg. Ik duw gelijk de deur dicht en leun er tegen aan. Met luide snikken laat ik me naar beneden zakken. Ik leg mijn hoofd in mijn handen.

Ik schrik op en kijk om me heen. Ik ben zeker in de gang in slaap gevallen. Ik gaap en sta dan op. Ik slof naar mijn slaapkamer en laat me op bed vallen. Ik ga recht op zitten en kijk door mijn kamer. Het is wel een puinhoop, maar in opruimen heb ik geen zin. Ik kijk naar de hoek waar ik moet mobiel naar toe heb gegooid. Ik sta op en loop er naar toe. Ik buk en pak hem van de grond. Ik steek hem in mijn broekzak. Ik wil weer mijn kamer uitlopen, maar blijf staan als ik hoor dat iemand een sleutel in het slot steekt en de deur opent. Ik hoor de deur weer dichtslaan. “Shin?”� hoor ik Strify zeggen.
“Laat me nou gewoon met rust”� zeg ik zacht, maar Strify heeft me gehoord. “Nee, Shin”� Mijn kamer deur gaat open en Strify komt naar binnen. Hij sluit de deur achter zich en loopt naar me toe. Ik loop naar achter, maar ik struikel over iets dat op de grond ligt en val hard op de grond. Ik had toch moeten opruimen.
“O, Shin gaat het!”� zegt Strify geschrokken en wilt me omhoog helpen. Ik sla zijn handen van me af. “Blijf van me af!”� Sis ik. Ik krabbel omhoog en sta al weer snel voor hem. Hij is echt een kop kleiner en hij moet omhoog kijken om in mijn ogen te kijken. “Shin”� fluistert hij. Hij wilt zijn hand op mijn wang leggen, maar ik sla hem weg. Ik kijk weg als ik weer de tranen voel op komen. Wat ben ik eigenlijk een jank nicht zeg. Ik veeg ruw mijn tranen van mijn wangen.
“Shin, kijk me is aan.”� fluistert Strify. Ik blijf koppig naar mijn o zo interessante muur kijken.
“Shin”� zegt hij nog is. Hij legt zijn hand op mijn wang en draait mijn hoofd naar de zijne. Ik wil mijn hoofd weer weg draaien als mijn ogen de zijne vinden, maar Strify pakt nu met bijna handen mijn hoofd vast. “Shin, ik weet niet wat je allemaal gehoord hebt, toen je me afluisterde, maar je moet weten dat ik....”� Strify kijkt nu zelf ook even weg, maar kijkt me gelijk er na weer aan. “Dat ik van je houd.”�

Reacties: