FanFic.nl

Fallen myself

41. second christmas day

Bill pov;
Ik schrik wakker. Ik weet niet waarvan, maar wel dat het nog veels te vroeg is. Ik luister goed of ik iets hoor. Ik hoor vaag de stem van Tom. Dat kan ik me alleen maar verbeelden. Tom is bij Rebecca. Ze komen pas over een paar dagen hierheen. Ik had nooit gedacht dat ik nog eens een volledige kerst zonder hem zou moeten. Ik dommel weer zachtjes in slaap.

Ik word opnieuw wakker als er iemand zachtjes aan mijn schouder trekt. "Kom op Bill, wordt nou gewoon wakker." Weer die stem van Tom. Het lijkt wel of ik gek aan het worden ben. Als het duwen en trekken niet ophoudt, open ik toch maar mijn ogen. Ik kijk in de ogen van mijn broertje. Ik knijp mijn ogen eens goed dicht en doe ze dan weer open. Hij zit er nog steeds. Ik geef hem een korte knuffel. "Wat doe jij hier? Ik dacht dat je pas over een paar dagen zou komen. Is Rebecca hier ook?" "Ja en Ja. We hebben besloten om bij beide gezinnen een kerstdag door te brengen. Beneden staat ontbijt, dus trek iets aan en ga naar beneden. Dan ga ik Mama en Gordon even wakker maken." Hij loopt al verder als ik probeer me mijn bed uit te krijgen. Ik loop naar beneden. Ik zie Rebecca uit de keuken komen lopen. Er hangt een heerlijke geur in de kamer. Ik overbrug de paar laatste stappen afstand tussen ons in en sla mijn armen om haar heen. "Bill ik stik" zegt ze dramatisch. Ik lach en laat haar los. "Ben gewoon blij je weer te zien, heb jij trouwens gekookt?" Ze knikt. "Ja, ze heeft nog niet genoeg gekookt gisteren." Ik kijk Tom verbaasd aan. "Ja, haar familie kwam bij hun eten en dat is echt veel werk." "Het is gewoonte om ieder jaar bij iemand te eten. En het enige nadeel is dat we een best grote familie hebben." Pap en mam komen achter haar staan. Ik draai haar om. "Ehm, Hallo, ik ben Rebecca." Ik heb haar nog nooit eerder horen stotteren. Mama stapt als eerste op haar af en geeft haar een hand. "Simone" "Gordon" "Zullen we gaan eten." stelt Tom voor. Tom pakt Rebecca's hand en begeleidt haar richting de eettafel. Er staan kaarsjes op en er liggen allemaal lekkernijen. "Dat ziet er lekker uit." Ik laat me op een stoel naast Rebecca vallen en pak een broodje. Ik steek hem meteen in mijn mond en heb spijt. “Warm ja”� mompelt Rebecca naast me.

Na het eten gaan Rebecca en Tom naar bed. Ze hebben een hele nacht gereden dus dat is best logisch. Ik neem de tijd om zo lang mogelijk te douchen. Mijn kleding uit te zoeken en me aan te kleden. Alleen is er dan nog maar een uur voorbij en mag ik Tom niet wakker gaan maken. Zo hebben we ook niets aan onze kerstdag samen. Ligt hij de hele dag in bed. Ik hoor een deur opengaan en besluit te gaan kijken. Rebecca komt me al tegemoet gelopen. “Moet jij niet slapen?”� Ze schudt haar hoofd. “Ik heb al in de auto geslapen en ik dacht als ik nu gewoon uit bed kom zit jij ook niet meer alleen.”� We lopen terug naar mijn kamer en ik plof op mijn bed. Rebecca kijkt eerst eens goed rond. “Wat?”� vraag ik haar meteen. “Ik ben nog nooit op je kamer geweest Bill. Hotels tellen namelijk niet mee.”� Dat feit was ik vergeten, ze is nog nooit hier geweest. “Is het goedgekeurd?”� Ze knikt en laat zich achterover op mijn bed vallen. “Zo wat is er allemaal in mijn afwezigheid gebeurd?”� begint ze. “Niet zo heel veel. We moesten nieuwe liedjes schrijven, hebben nu vakantie en maakten ons zorgen over jou.”� Dat laatste bevalt haar niet. Ik zie het in haar ogen. “Typisch jullie”� mompelt ze “Je zegt ik wil geen contact meer, maak je geen zorgen en ze doen het omgekeerde.”� “Alsof je daar nu niet blij mee bent.”� Ze kijkt me half aan. “Ik heb anders gehoord dat Abby hierheen is gereden en dat Tom niet uit zichzelf is op komen dagen hoor. En bemoeienis via telefoon is alleen maar irritant, maar wel makkelijk om te liegen.”� Ik zucht. “Hoe zit het met Fleur?”� “Goed, maar je weet zelf toch ook wel hoe het met haar gaat. Ik denk dat jij haar toch als laatste gezien hebt.”� “Ik vroeg niet hoe is het met Fleur, dat weet ik zelf ook wel. Ik vroeg hoe zit het met Fleur.”� Waarom luister ik dan ook niet goed, maar hoe moet ik nou een antwoord geven op haar vraag. Ik weet het antwoord zelf ook niet. “Ehm, ja, ehmme, geen idee eigenlijk.”� Ze zucht diep. “Vind je haar leuk, zo ja, bel haar op en spreek iets af. Liefde is veels te kwetsbaar om zomaar te laten lopen. En het is zonde als mensen veel om elkaar geven en dat niet toegeven. Dan missen ze weer een geweldige herinnering.”� “Ja, maar wat als ze niks voor mij voelt.”� Ze trekt een van haar wenkbrauwen op. “Wat als ze niets voor mij voelt”� imiteert ze perfect. “Bill ze is gek op je. Ze kan haar mond niet over jou houden. En dan denk jij dat ze niet gek op je is. Geen gemaar, je gaat haar bellen en anders doe ik het. Al zou dat niet romantisch zijn.”� Haar stem klinkt vastberaden. Hij klinkt als vroeger. “Wat ga je doen?”� hoor ik Tom vanuit de deuropening vragen. “Fleur aan Bill koppelen. Ze zijn gek op elkaar maar Bill wil dat niet toegeven.”� Tom ziet eruit alsof hij nog best een paar uur slaap kan gebruiken als hij naast Rebecca gaat zitten. “Moet jij niet slapen.”� Vraag ik aan Tom. Hij schudt zijn hoofd. “Ik ben niet het hele eind hierheen gereden om de hele dag te slapen. Dat doe ik morgen wel. Nu gaan we kerstvieren.”� “Misschien maar beginnen met ons aan te kleden,”� begint Rebecca. “Ga jij maar eerst”� begint Tom. “Waar?”� “Eind van de gang links.”� Ze knikt en vertrekt. Ik kijk Tom aan. “Wat is er allemaal bij jullie gebeurd.”� “Minder als in de periode ertussen. Ze is naar school geweest en we hebben kerst gevierd met haar familie.”� “Je weet wat ik bedoel.”� “Ik weet het niet, je zult het zelf wel zien.”� “Tom doe nou even niet zo vaag.”� “Wat wil je, dat ik zeg dat ik schrok toen ik haar zag. Dat ze af en toe van die enge buien heeft waar je niets aan kan doen. Dat ze dan helemaal in zichzelf keert. Dat ik Frank geslagen heb.”� Ik luister half. “Frank geslagen.”� “Ja, hij verscheen bij haar aan de deur en toen heb ik hem geslagen. Alleen haalde het niet zo heel veel uit, hij bloedde nog niet eens. Ik hoor de douche uitgezet worden. Tom staat op om zijn kleren al te gaan halen. Ik laat me achterover op het bed vallen. Tom schrok toen hij haar zag. Wat zou ze dan allemaal hebben uitgevreten. Ze klonk net gewoon zoals ze altijd al klonk. Vastberaden in haar doel. Niet in haarzelf gekeerd en niet depressief. Maar als Tom gelijk heeft, kom ik het nog wel te weten.

Rebecca pov;
Ik doe de deur open en zie Tom al aan de andere kant staan. Ik leg mijn slaapspullen terug in mijn tas. Tom staat zo weer naast me. Hij is de laatste tijd wel snel klaar. “Wat gaan we doen?”� Tom haalt zijn schouders op. We lopen naar beneden waar Bill zit met warme chocolademelk. We lopen naar beneden waar Bill zit met warme chocolademelk. “Bill heb je Fleur nu al gebeld.”� Hij schudt zijn hoofd. “Nee, het is kerstmis. Dat doe ik morgen wel.”� “Weet je hoe mooi kerstcadeautje dat is.”� “Dan is het maar een iets te laat kerstcadeautje.”� Hij zet een schaal met koekjes voor onze neus. “Wat gaan we doen?”� vraag ik weer. “We kunnen Scotty wel uitlaten.”� Als hij de naam zegt komt de hond meteen op ons af en blaft een paar keer. Ik pak mijn beker en neem voorzichtig een slok. Het is niet meer zo heel heet dus kun je hem gemakkelijker drinken. Dan lopen we naar buiten. Scotty rent vrolijk voor ons uit. Ik hou Toms hand vast. Zo hebben we afgelopen week mijn hond ook wel eens uitgelaten. Bill loopt aan de andere kant van Tom. Als we bij een grasveld zijn komt er iemand op ons af gelopen. “Heey Tom, ik dacht dat jij in Nederland zat.”� “Zoals je ziet ben ik terug.”� “Dan zul jij wel Rebecca zijn.”� Ik knik en geef hem een hand. “Andreas”�

We blijven nog een paar uur in het park hangen en als we bijna helemaal bevroren zijn gaan we naar ons huis. Andreas komt ook mee en we spelen wat games. Dan is het tijd voor Andreas om te gaan. Simone roept ons voor het eten, wat trouwens heerlijk is. ’s Avonds kijken we nog een film met zijn allen en dan gaan we naar bed. Als ik mijn ogen sluit, ben ik zo in dromenland.

Reacties: